Menu
De Mitsubishi Pajero Pinin Long Body moest goedkoper en dus werd als eerste de vooruitstrevende GDI-techniek geschrapt. Directe inspuiting is dan wel leuk, maar het maakt auto ook duur. Vervolgens werd het aandrijfsysteem ontdaan van de tussenbak en kreeg de Pinin permanente vierwielaandrijving zonder lage gearing. De winst in guldens: 2.500 in het geval van de GL, f 2.000 bij de luxere GLX. Uiterlijk is de 1.8 MPI - want zo heet 'ie - te herkennen aan de andere grille met meer dwarslatjes en aan de bumpers die helemaal in kleur zijn.
De 1.8 MPI heeft 6 pk minder dan de tweeliter en daar merk je meer van dan je zou denken. De 1.8 komt gewoon te kort. Inhalen moet je voorzichtig, want je hebt veel ruimte nodig. Die tegenliggers komen snel dichtbij. Daarbij is de trekkracht in 5 en zelfs in 4 maar matig. Om een auto te passeren op de provinciale weg moet je echt terug naar drie. Niet zo denderend...
Normaal gesproken heeft de Pinin zogenaamde Super Select-aandrijving. In de middenconsole tref je een extra pookje waarmee je schakelt tussen twee- en vierwielaandrijving en waarmee de lage gearing kan bijschakelen. Op asfalt is 2WD natuurlijk voldoende en als het minder wordt schakel je gewoon de 4WD in. Ga je extreem klimmen in rul zand, dan zet je lage gaering erbij. En het moet dan wel érg beroerd zijn wil je in de problemen komen. De 1.8 MPI heeft niet zo'n Super Select-systeem, maar een fulltime 4WD. Een elektronische viscokoppeling verdeelt de aandrijfkrachten over de voor- en achteras. Heel mooi systeem, waarmee je in 98% van de gevallen prima uit de voeten kan. Je mist alleen de lage gearing, dus als je écht serieus het terrein ingaat, zijn je klim- en daalmogelijkheden beperkter. Bovendien verbruikt 'ie meer brandstof met permanente vierwielaandrijving.
Maar het is vooral de motor die teleurstelt, het zou ons de besparing niet waard zijn. En op zo'n bedrag maakt ongeveer f 2.000 ook niet zoveel meer uit.
