Met deze suffe sedan, zijn eerste auto, trotseerde Frank de Sahara

“Voor mijn opleiding werktuigbouwkunde moest ik op zoek naar een stage, maar dat mocht van mij best een beetje spannend zijn. Dus ik besloot om de school ervan te overtuigen dat deelname aan de 3FM Dakar voor het Glazen Huis ook een educatieve stage kon zijn. Er is met het klussen aan de auto natuurlijk wel een technisch aspect aan verbonden. Het secretariaat vond het gaaf en ging akkoord.”

En zo kwam je met een Lantra van €400 in de Sahara terecht?

“Inderdaad. Ik mocht deze Hyundai Lantra van mijn tante overnemen voor €400. Dat kwam goed uit, want volgens de spelregels mocht je niet meedoen met een auto die meer dan €500 had gekost. Samen met mijn vader Hans heb ik 9.000 kilometer afgelegd in de meest Spartaanse bak die je kunt bedenken. Geen stuurbekrachtiging, geen airco en geen radio. Extreem basis dus, haha.”

Is zo’n voorwielaangedreven Hyundai met kleine grondspeling niet volstrekt ongeschikt voor die zandbak?

“Dat zou je wel denken, maar afgezien van drie lekke banden hebben we geen noemenswaardige tegenslag gehad. Ik herinner me nog de kandidaat die met een oude Mercedes meedeed en voortdurend panne had, terwijl de Lantra vrolijk verder hobbelde. Voorafgaand leek het ons een goed idee om schokdempers met een langere veerweg te monteren, maar toen we merkten hoe belabberd dat ding er van ging rijden op asfalt hadden wij heel snel weer de originele schokdempers teruggeplaatst. De enige technische aanpassing die we uiteindelijk hebben gedaan was het plaatsen van carterbescherming. Optische tuning kon natuurlijk ook niet ontbreken. Op de achterkant prijkte een embleem met ‘1.5 met optionele turbo’ en we hadden extra snelle race striping met ducttape aangebracht. Studentikoze ongein dus.”

Nog gekke dingen meegemaakt tijdens die reis?

“De mooiste rit was in het Atlasgebergte. Daar begonnen we onderaan aan de berg in de hitte, om na een paar uur klimmen te stranden in een dik pak sneeuw. Toen konden we weer omkeren want daar kwam de Lantra op zomerbandjes echt niet doorheen. Verder was het gewoon ontzettend gaaf. Midden in de woestijn pannenkoeken bakken, kampvuurtjes bouwen en slapen in een tentje.”

En die Playboy magazines?

“Als commissielid van een studievereniging was ik altijd bezig met dingen bij elkaar sprokkelen. Playboy had mij eens een doos vol tijdschriften opgestuurd en die besloot ik mee te nemen. Je weet immers nooit waar het goed voor is en ik had gehoord dat de Marokkaanse politie nogal eens vervelend kan doen. Toen we op een gegeven moment in een politiecontrole terechtkwamen, had ik zo’n Playboy tactisch op het dashboard gelegd. Ik kan je vertellen dat we zonder enig oponthoud verder mochten, maar wel met een Playboy minder.”

Wat hebben jullie uiteindelijk opgehaald voor het Glazen Huis?

“Na afloop van de reis konden wij €3.000 overhandigen, mede dankzij mijn moeder Ank. Zij is tijdens onze reis heel erg actief geweest om sponsors bij elkaar te sprokkelen, waardoor wij op dat bedrag uitkwamen.”

Hoe is het met de Lantra afgelopen?

“Mijn zus heeft er er nog een tijd in gereden, maar het ding is uiteindelijk met een gesneuvelde versnellingsbak aan zijn einde gekomen. Na onze reis zat echt overal Saharazand, ook in de motor en bak en dat heeft hem vast parten hebben gespeeld. Maar hij heeft de reis zonder morren volbracht. Dat is klasse en het was een onvergetelijke vader-en-zoon-ervaring.”