Mercedes-Benz SL (R129) - Facelift Friday

Als we de legendarische 300SL ‘Gullwing’ even vergeten, is de SL van de R129-generatie zonder twijfel één van de meest geliefde modelseries. Laat ons dat nog wat veiliger uitdrukken: de SL van de R129-generatie is zonder twijfel één van de laatste generaties van Mercedes’ legendarische SL-reeks die überhaupt op een grote liefhebbersschare kan rekenen.

De in 1988 verschenen super-roadster is dan ook gezegend met die typische ingetogen schoonheid die zo kenmerkend is voor auto’s uit deze periode. Dat youngtimerliefhebbers zich massaal op auto’s uit deze periode richten, heeft heus niet alleen te maken met de eis dat het spul vijftien jaar of ouder moet zijn.

Hoe tijdloos de R129 precies was, bleek wel uit zijn houdbaarheid. De strak en toch onmiskenbaar voornaam ogende auto verdween pas in 2001 van de markt. In twaalf jaar tijd is er eigenlijk nooit iets écht wezenlijks veranderd aan het model, zoals dat met de facelift van opvolger R230 zeker wél gebeurde. De vorm van gezichtsbepalende zaken als koplampen en grille bleven bij de R129 te allen tijde intact.

Toch is een late R129 direct te onderscheiden van een vroeg exemplaar. De eerste ‘weggever’ is de kleur van de richtingaanwijzers, die bij latere auto’s wit glas meekregen en op eerlijke vroege exemplaren in een oranje behuizing zijn verstopt. In de beginjaren werden de aanvankelijk in afwijkende tint gespoten bumpers en zijpanelen in kleur meegespoten, werden kleine technische wijzigingen doorgevoerd en kreeg de koelopening in de flank een andere vorm.

1998

De grootste facelift diende zich echter pas aan in 1998, tien jaar na de introductie van de R129. In dat jaar kreeg de auto nieuwe, modernere bumpers, met een meegespoten stootstrip in de stijl van de destijds net nieuwe SLK. De koplampen kregen moderne lenstechniek met xenon toebedeeld, waar eerdere SL’s het met ‘ouderwetse’ spiegels moesten doen. Ook de achterlichten werden strakgetrokken. Het kenmerkende ribbelprofiel mocht blijven, maar werd sterk afgerond. Ook indeling en kleurstelling zijn duidelijk opgefrist.

Het interieur mag zeker niet onbesproken blijven. Dat van een late R129 is nog duidelijk als zodanig herkenbaar, maar oogt tegelijkertijd totaal anders. Een nieuw stuur, modernere deurpanelen, een meer opgeruimde middenconsole en de toevoeging van allerlei (destijds) moderne luxe moesten ervoor zorgen dat ook een late R129 nog netjes bij de tijd was.

Inmiddels is iedere R129 behoorlijk op leeftijd geraakt, maar toch oogt een laat exemplaar nog altijd duidelijk frisser dan een vroege. Ga jij voor de gemoderniseerde versie, of blijft de originele verschijningsvorm van deze rijdende legende wat jou betreft de beste?