Lonsdale, een mislukte truc van Mitsubishi - De Vluchtstrook

Quotum omzeilen

27 juni 2021 om 10:00

De Vluchtstrook:

In ‘De Vluchtstrook’ behandelen we onderwerpen die net of geheel niet thuishoren op de hoofdrijbaan van de nieuws-snelweg. Allerlei curieuze of simpelweg interessante zaken uit de autowereld komen aan bod.

Lonsdale is tegenwoordig een kledingmerk dat vooral populariteit geniet onder hooligans, maar ooit was het ook een automerk. Mitsubishi gebruikte de merknaam om een importquotum voor Japanse auto's in het Verenigd Koninkrijk te omzeilen. Dat verliep echter niet helemaal volgens plan.

Een schoolvoorbeeld van badge engineering, zo kun je Lonsdale ook wel noemen. Voor de hoofdoorzaak van dit obscure submerk moeten we terug naar een herenakkoord tussen Engeland en Japan uit 1975. De Society of Motor Manufacturers and Traders (SMMT) en Japan Automobile Manufacturers Association (JAMA) spraken namelijk af dat het marktaandeel van Japanse auto's in het Verenigd Koninkrijk niet hoger dan 11 procent van het totale aantal verkochte auto's mocht komen te liggen. Deze protectionistische maatregel werd gesteund door de toenmalige Labour-regering omdat men vreesde dat de opkomende Japanse auto-industrie een bedreiging zou gaan vormen voor de Britse autofabrikanten. Pas in 1996 ging dit quotum eraf.

De Japanse merken hadden vanaf dat moment dus maar een beperkte afzetmarkt in het Verenigd Koninkrijk. Mitsubishi, dat destijds nog als Colt door het leven ging aan de overkant van de Noordzee, besloot daar in 1982 wat op te verzinnen. Het merk pakte daarvoor de Australische variant van de Galant, de Sigma, als uitgangspunt. Die auto rolde namelijk van de band in Adelaide. Omdat het quotum alleen gold voor auto's die rechtstreeks uit Japan kwamen, kwam Mitsubishi op het idee om de Sigma te rebadgen en in het Verenigd Koninkrijk aan de man te gaan brengen. De nieuwe merknaam werd Lonsdale, vernoemd naar een industriegebied in Adelaide waar Mitsubishi motoren bouwde.

Zoek de verschillen

Lonsdale kwam op de markt met twee modellen: de YD41 en YD45, respectievelijk een sedan en stationwagon. Zet de twee modellen naast een vierde generatie Galant of een Sigma en je kunt de verschillen eigenlijk nauwelijks waarnemen. De grille wijkt op detailniveau iets af en er zit een ander embleem op, dan heb je het wel zo'n beetje. Ook het interieur was gewoon hetzelfde als dat van een Galant. Qua motoren had je de keuze uit drie verschillende viercilinders van Mitsubishi: een 1.6 met 81 pk, een 2.0 met 95 pk en een 2.6 met 103 pk. Niet dat die laatste nu zo'n strepentrekker was: de YD45 trok met die krachtbron in 14,4 seconden op naar de 100 km/h en gaf de stationwagon een topsnelheid van 169 km/h. Naast de handgeschakelde vijfbak was er ook een drietraps automaat leverbaar. De turbomotoren van de Galant stonden niet op de prijslijst bij Lonsdale.

De Lonsdale YD45

Daarnaast kreeg de Lonsdale een iets zachter afgesteld onderstel om de Britse wegen aan te kunnen. Toch bleek Mitsubishi niet geheel geslaagd te zijn in die opzet, want uit een test van Autocar uit die tijd blijkt dat de Lonsdale YD41 behoorlijk hard is afgeveerd. Ook de vage besturing was een fors kritiekpunt. Wel prees men het raffinement van de motor en de praktische opzet van het interieur. Ondanks het vrij straffe onderstel was de Lonsdale, net als de Galant, een prima auto om lange afstanden mee te overbruggen.

Het merkwaardige aan Lonsdale is dat de Galant in die tijd ook gewoon leverbaar was in Engeland en de modellen van Lonsdale gewoon verkocht werden via het dealernetwerk van Colt (Mitsubishi). Dat had natuurlijk alles te maken met het eerder genoemde quotum. Door de Lonsdales naast Colt te verkopen, hoopte Mitsubishi alsnog zoveel mogelijk marktaandeel weg te kunnen snoepen in Engeland. De Lonsdale YD41 en YD45 waren wel iets goedkoper dan de Galant. Voor een Lonsdale YD41 met 2.6 betaalde je destijds omgerekend € 8.752. Een vergelijkbaar gemotoriseerde Galant kostte je € 315 extra. Vandaag de dag zou dat neerkomen op een meerprijs van ruim € 980.

Later gingen de Lonsdales alsnog als Mitsubishi Galant door het leven.

Weer een merkwisseling

Ondanks de lagere aanschafprijs werd Lonsdale nooit een succes. Het is niet helemaal duidelijk hoe dat precies kwam, maar vermoedelijk had het een marketingtechnische reden. Het publiek kende Lonsdale namelijk niet en het merk had ook geen eigen dealernetwerk, waardoor het zijn bekendheid niet kon vergroten. De verkoop liep zelfs zó slecht, dat Mitsubishi besloot om in 1984 zijn eigen logo's op de resterende voorraad te plakken. De merknaam Colt was inmiddels namelijk komen te vervallen. Zo gingen de resterende Lonsdales YD41 en YD45 alsnog als Mitsubishi Galant door het leven. Naar verluidt rijden er vandaag de dag geen Lonsdales meer rond in het Verenigd Koninkrijk. Mocht je onverhoopt tóch een keer eentje tegenkomen, dan zien we hem graag terug bij 'In het Wild'!