In het Wild: Honda Jazz (1986)

Hoewel de Jazz die je momenteel in de showrooms van Honda vindt over het algemeen als de derde generatie Jazz wordt gezien, is dat in Europa niet helemaal terecht. Deze 3,38 meter lange Honda verscheen begin jaren tachtig namelijk al onder de noemer Jazz op de Nederlandse markt en hield het er tot 1986 vol.

De Jazz kan met recht een stadsauto worden genoemd. De kleine Japanner heeft relatief gezien een zee aan interieurruimte dankzij zijn hoge koets, 'Tall Top Design' geheten, en de ver op de hoeken geplaatste 12-inchwielen. Hoewel dit sympathieke Hondaatje in ons deel van de wereld Jazz heette, werd buiten Europa de modelnaam City gebruikt. In Europa had Opel toen nog de rechten van die typeaanduiding in handen. De driedeursversie van de C-Kadett droeg die naam tot eind jaren zeventig immers.

Dit door Bruno Vijverman gesnapte exemplaar stamt uit 1986, het laatste levensjaar van de Jazz. Het betreft een Luxe-uitvoering en dat betekent dat in het vooronder een achtkleps 1,2-liter vierpitter dienst doet als krachtbron, een motor die 56 pk en 93 Nm naar de voorwielen stuurt. Een gemiddeld verbruik van 6,0 l/100 km moet daarmee haalbaar zijn. De topsnelheid van 145 km/h en de tijd die nodig is om vanuit stilstand naar 100 km/h te versnellen (dertien tellen), is zeer acceptabel. Let wel, dit zijn cijfers van de Jazz met handgeschakelde vijfbak. Het exemplaar op de foto's is voorzien van een Hondamatic-transmissie, een tweetrapsautomaat met overdrive. Basisversie Special moest het overigens met een 45 pk sterke variant van die 1.2 stellen. Het blokje was in dat geval gekoppeld aan een handgeschakelde vierbak.

Om het stadsgemak te vergroten, leverde Honda optioneel de fantastische Motocompo (foto 3), een opvouwbaar scootertje dat perfect paste in de bagageruimte van deze inmiddels tot de cultstatus verheven Honda. Onder de noemer Jazz Van leverde Honda ook een variant op grijs kenteken. In Japan was overigens ook een door Pininfarina getekende cabrioletversie te krijgen (foto 4 en 5). Deze had een grotere spoorbreedte én was te krijgen met een 67 pk sterke krachtbron. Voor de echte scheurneuzen bestond een Jazz met een 110 pk sterke variant van de 1,2-liter viercilinder (foto 6).

Hoe knuffelbaar deze Jazz ook is, het feit dat hij met zijn bumper tegen de voor hem geparkeerde Volvo 66 staat, is natuurlijk niet al te netjes te noemen.