In het wild: Borgward Isabella Coupé (1963)

Onlangs Borgward terug met een stevige dosis Chinese investeringskracht. In plaats van een fraaie coupé kregen we van het herboren Borgward een inwisselbare SUV gepresenteerd: de BX 7. Onlangs werd de nieuwe familie Borgward aangevuld met nog een tweetal hoogpotige cross-overs.

Gelukkig hebben we de oude parels nog. Borgward kennen we met name van de tussen 1954 en 1962 geproduceerde Isabella-familie. In het Duitse Bremen werden zowel een tweedeurssedan als een station en een coupé en een cabriolet gelanceerd. Vandaag hebben we een prachtige Isabella Coupé te pakken die in 1963 in Nederland op kenteken werd gezet.

De Isabella - die eigenlijk als Borgward Hansa 1500 op de markt had moeten verschijnen - was een relatief hoog (pak 'm beet tussen Opel en Mercedes) in de markt geplaatst model met een relatief kleine motor onder de kap: een 1.494 cc grote viercilinder de het normaal gesproken tot 60 pk schopte. De TS-uitvoeringen - de coupé en cabriolet waren alleen als TS te krijgen - beschikten over 75 pk.

In totaal zijn 202.862 Isabella's geproduceerd. Na het faillissement in de jaren zestig werd de gehele productielijn verscheept naar Mexico waar alsnog 2.000 Borgwards P100 - een grote sedan met zescilinder - werden geproduceerd.

***UPDATE***
AutoWeek-lezer 'FW Ta-183 Huckebein I' heeft een interessante aanvulling op bovenstaande. Niet geheel juist schreef ik dat Borgward op de fles was gegaan, maar dat bleek anders. FW Ta-183 Huckebein I's reactie lees je hier:

FW Ta-183 Huckebein I:
"De Amerikaanse importeur ging failliet waardoor Borgward met een overschot kwam te zitten. De Duitse krant Der Spiegel schreef in januari 1961 een artikel over de "slechte" financiële situatie bij Borgward. Het bedrijf had in 1960 30 miljoen DM moeten lenen, waar de senaat van Bremen borg voor stond. Vele orders werden geannuleerd, met als gevolg dat er nog grotere voorraden ontstonden. Het gerucht ging dat het hier een samenzwering betrof tussen de Deutsche Bank en Mercedes-Benz. Op 4 februari 1961 werd Carl Borgward voor de keus gesteld: in surseance gaan, of alle eigendom van de Borgward-groep overdragen aan Bremen. Borgward koos voor het laatste. In 1965 publiceerde diezelfde Der Spiegel dat het bedrijf nooit failliet had hoeven gaan. Volgens de huidige maatstaven was het ook geen echt faillissement, omdat alle schuldeisers netjes werden betaald."