Hyundai Sonata - Rijtest - Uit de Oude Doos
'Heel aantrekkelijke middenklasser'
In de jaren 80 deed Hyundai een eerste poging om Europa voor zich te winnen en wie toen had verteld hoe succesvol het merk nu zou zijn, werd waarschijnlijk voor gek verklaard. Begin jaren 90 werd echter al duidelijk dat de Zuid-Koreanen wisten wat ze deden.
Wat de Chinezen die het proberen in Europa nu ervaren, gold vroeger voor de Zuid-Koreanen. Met een aardige dosis argwaan werden de pogingen gevolgd van Hyundai om hier auto's te slijten. Het hielp niet mee dat Hyundai in het begin deels opgewarmde prakjes van andere merken verkocht met een eigen sausje eroverheen. Richting de jaren 90 verschoof de aandacht naar geheel eigen modellen en dat had volgens sceptici een blauwdruk voor de ondergang kunnen worden, maar werd het niet. De Hyundai Sonata, die in 1991 opgefrist werd en door AutoWeek aan de tand gevoeld werd, bewees dat.
De tweede generatie van de Hyundai Sonata stond op een geheel nieuw platform en was nu voorwielaangedreven. Onderhuids meer eigentijds dus, maar qua uiterlijk was de tweede Sonata nog niet heel spetterend. Bij de facelift in 1991 werd dat voor een belangrijk deel rechtgezet. De Sonata oogde wat frisser en scherper, al zou je er in de middenklasse nog steeds de show niet mee stelen. Op dat gebied hoefde de Sonata ook niet uit te blinken, hij moest bovenal een hoop bang for your buck leveren.
Hyundai Sonata
De pre-facelift Sonata beviel ons al niet verkeerd en toch bewees Hyundai in 1991 dat het in staat was tot snelle verbetering. Dat was voor een belangrijk deel te danken aan nieuwe krachtbronnen. De oude vierpitters met een enkele nokkenas maakten plaats voor nieuwe exemplaren, waarvan één met dubbele nokkenas en zestien kleppen. Zo was er voortaan een Sonata leverbaar met een 130 pk sterke 2.0. Voor wie het nog wat breder wilde hebben, was er de keuze uit een 3.0 V6 die 145 pk naar de voorwielen stuurde. Het grote voordeel aan de 2.0 met zestien kleppen was echter dat-ie net zo sterk was als de uitgaande 2.4, maar tegen een gunstiger brandstofverbruik. Bovendien bleek het blok er prima aan te trekken. "Van 0-100 km/h had de nog niet geheel ingereden testwagen ruwweg 12 seconden nodig en het optrekken van 80 naar 120 op de snelweg kostte in z'n 4 en 5 respectievelijk 11,4 en 14,5 seconden. Dat zijn - ondanks het vrij rustige karakter van de motor - behoorlijk vlotte tijden voor een auto van dit formaat en gewicht."
Hyundai Sonata
Bovendien had Hyundai een kwaliteitsslag weten te maken qua comfort. Zo was het voortaan merkbaar stiller in het interieur. Zowel motorgeluid, rijwind als andere bijgeluiden speelden verstoorden de rust niet. Ook qua uitrusting zat je wel goed in de Sonata, met elektrisch bedienbare ramen, apart regelbare verwarming voor achterin en een standaard radio-/cassettespeler. Ja, andere tijden. Al met al had Hyundai zijn huiswerk prima gedaan en konden we dan ook niet anders concluderen dat het voor de prijs (32.950 gulden voor de 2.0i, 39.950 gulden voor de 2.0i 16v en 47.950 gulden voor de 3.0i V6) een hoop auto voor het geld was. "...op grond van zijn comfort, zijn prestaties en zeker zijn prijs is hij op de Nederlandse markt een heel aantrekkelijke middenklasser."
Mede dankzij de Sonata behaalde Hyundai een jaar later een nieuw verkooprecord in Nederland met 7.803 verkochte auto's. Voor de gefacelifte Sonata bleek 1992 echter ook gelijk het topjaar te zijn met 622 stuks. Dat Hyundai de vernieuwingssmaak goed te pakken had, bleek wel toen het in 1993 (behoorlijk kort na de facelift van de tweede Sonata) al met een nieuwe generatie kwam. Die heeft alleen nooit zijn voorganger kunnen overtreffen in de Nederlandse verkoopcijfers. Uiteindelijk zou Hyundai de middenklasse hier nooit echt voor zich winnen, al weten we allemaal dat het ze in andere klassen meer dan prima is vergaan en nog vergaat.
