Gereden: Mercedes CLS Shooting Brake

De combinatie van een sportieve carrosserie met een stationwagon-achterkant is niet nieuw, maar we moeten wel ver terug in de tijd gaan om de bloedlijn van Mercedes' nieuwste nichemodel op te sporen. De meest bekende shooting brakes uit het verleden zijn toch wel de Reliant Scimitar GTE en de Volvo P1800 ES, die echter geen achterportieren hadden zoals deze CLS. Qua uiterlijk is de Shooting Brake zo mogelijk nog extravaganter dan de conventionele CLS, met z'n wufte daklijn en gedrongen achterkant. Het is een auto die je óf bloedmooi óf verschrikkelijk vindt, een tussenweg lijkt er niet te zijn.

Het interieur is met zijn vele chroom en grote stukken hout een tikje 'nouveau riche', helemaal als je 5.218 euro stukgooit op een laadvloer van Amerikaans kersenhout. De bagageruimte is met een inhoud van 590 tot 1.550 liter verrassend ruim, met de achterbank omhoog ruimer zelfs dan die van een BMW 5-serie Touring of Audi A6 Avant. De steil aflopende daklijn doet het ergste vrezen voor de ruimte op de achterbank, maar die is verrassend goed. Zelfs met een lengte van 1,93 meter heb je voldoende hoofd- en beenruimte.

Fluisterstil

De Shooting Brake is qua techniek gebaseerd op de vierdeurs coupé, maar er zijn wat verschillen. Zo is de achteras standaard voorzien van luchtvering, die tevens dienstdoet als niveauregeling. Ook kun je een aanhanger met een gewicht van maximaal 2.100 kg achter de auto hangen, wat bij de conventionele CLS niet kan. We maakten onze eerste meters met de 350 CDI, die voor meer dan adequate prestaties zorgt ondanks een leeggewicht dat richting de 2.000 kg gaat. Hij is bovendien fluisterstil en heeft een fraaie, nagenoeg vibratievrije motorloop die perfect past bij het comfortabele karakter van de Shooting Brake. De vering is beduidend straffer afgesteld dan in een E-klasse, maar het veercomfort is desondanks uitstekend.

Tijdens het rijden voelt de CLS Shooting Brake verrassend lichtvoetig aan voor een auto van nagenoeg vijf meter lang. Op wegen met glooiende bochten is hij helemaal in zijn element, de besturing is direct genoeg om hem goed te kunnen plaatsen, terwijl de relatief zware bekrachtiging de auto lichter aan laat voelen dan hij is. Daar staat tegenover dat de elektromechanische stuurhulp niet echt uitblinkt in communicatieve eigenschappen, maar voor een doelgroep die met name comfort zoekt, zal dit niet echt een probleem zijn.

Lees de volledige eerste rijtest in AutoWeek 40, die vanaf woensdag 3 oktober in de winkel ligt.