Gereden: Audi R8

Audi zet met de R8 z'n eerste schreden in het segment van de serieuze sportwagens en dat zijn geen wankele eerste stapjes, integendeel. Al jaren wordt in Ingolstadt gespeeld met studiemodellen van tweezitters. Zo was er begin jaren negentig al de Avus, een conceptcar met W12-motor. In 2005 kregen we de Le Mans Quattro-concept te zien en deze laatste bleek de meest serieuze: we kennen hem nu bijna ongewijzigd als de R8, zowel van veraf als van dichtbij is het onmiskenbaar een Audi. Instappen in de R8 betekent binnenkomen in een wereld met veel vertrouwde Audi-elementen (inclusief MMS), en toch is het interieur helemaal nieuw. Er is een soort monocoque-effect gecreëerd met een koolstofvezelrand die als het ware om de bestuurder en het instrumentarium heen loopt, een knipoog naar Audi's successen in de lange afstandsracerij. De enige minpuntjes zijn het vrij lage plafond (je schuurt al snel met je kruin langs de hemelbekleding) en de relatief korte zittingen, maar voor het overige is het goed uit te houden in de nieuwe Audi. Met de rappe S- en RS-versies heeft Audi al indrukwekkend snelle techniek in huis en of dat niet genoeg is, kan er ook nog geput worden uit de magazijnen van volbloeddochter Lamborghini. Dat is dan ook gedaan. De 420 pk sterke V8 kennen we uit de Audi RS4 en de rest van de (optioneel sequentiële) aandrijflijn komt van Lamborghini huize, een mooie uitgebalanceerde combinatie. De 4.2 FSI-motor is er één van het betere soort; altijd bij de les en paraat voor serieuze versnelling, alleen zou-ie wat agressiever mogen klinken. Doe in tunnels je ramen open, schakel terug, geef flink gas en laat de uitlaat blèren. Da's genieten. Aan alles is te merken dat Audi een boel kennis en kunde in huis heeft om iets leuks te maken, maar misschien zijn ze in Ingolstadt in hun perfectionisme zelfs iets te ver doorgeschoten. De auto is af en toe iets te gelikt, te gepolijst. Hij neigt naar een voorspelbare allemansvriend en mist een rauw en gemeen randje. Dat uit zich ook in de besturing, die is net een beetje te licht en heeft iets te weinig gevoel. Iets meer scherpte zou niet erg zijn. Desalniettemin laat de auto laat zich wel mooi de hoek om zetten, aan het onderstel ligt het niet. Zonder problemen doet hij wat je hem opdraagt. En denk je bij het verkennen van de grenzen de auto 'kwijt te raken', dan grijpt de vierwielaandrijving in en zorgt ervoor dat je geen moment in paniek hoeft te raken. Geen moment zal de R8 je vertrouwen beschamen, nimmer heb je het gevoel dat je alles op alles moet zetten om de auto in toom te houden. Wie de adrenaline wil voelen opborrelen, behoedzaam wachtend op het onverwachte stapje opzij, die zal met een Dodge Viper op z'n wenken bediend worden. Maar is dat wat je wilt als je een sportwagen-voor-elke-dag zoekt? Nee, dan blijkt de Audi een veiligere keuze. En dat is de hele R8: alles op veilig. Audi kan ook weinig anders, een fabrikant van grote volumes kan het zich nu eenmaal niet permitteren dat z'n merk geassocieerd wordt met link spul. De volledige rij-impressie met de Audi R8 staat in AutoWeek 6, die vanaf 7 februari in de winkels ligt.