'EV's in 2024 even duur als brandstofauto's'

BloombergNEF (BNEF) onderzocht de prijzen van accu's door de jaren heen. In 2010 kostte een accu nog 1.100 dollar per kWh. Om te weten wat zoiets in de praktijk betekent is het goed te weten dat een doorsnee-EV tegenwoordig al gauw zo'n 50 kWh onder de vloer heeft liggen. Gelukkig is die prijs inmiddels flink gedaald, naar 156 dollar per kWh nu, zo heeft BNEF berekend in zijn 2019 Battery Price Survey die dinsdag in Sjanghai werd gepresenteerd.

Deze aanzienlijke prijsdaling hebben we te danken aan onder meer ordervolumestijging die weer het gevolg is van de groeiende vraag naar BEV's en de opkomst van kathodes met hogere energiedichtheid. Efficiëntere accuconstructies, veranderingen in de aanvoerlijnen en lagere productiekosten laten ook in de jaren die komen de kWh-prijs nog verder dalen, zo verwacht BNEF. In 2024, wanneer de wereldvraag de 2TWh (twee miljard kWh) heeft overschreden, duikt de kWh-prijs onder de 100 dollar. Dit is volgens BNEF het break even-point waarop BEV's het prijsniveau bereiken van auto's met verbrandingsmotor.

Door de toename van dedicated platforms voor elektrische auto's, vaak voor meerdere merkenclusters (denk aan de aangekondigde samenwerking tussen Volkswagen en Ford op dit gebied) worden ook de accupakketten steeds meer modulair en gestandaardiseerd, voorzien de wetenschappers van BNEF, wat ook weer een drukkende invloed op de kostprijs heeft.

In de tweede helft van de jaren twintig brengt vooral de hogere energiedichtheid dankzij betere materialen als siliconen- en lithiumanodes de prijzen van accu's verder omlaag.

BMW opende onlangs een nieuw technologisch centrum voor het ontwikkelen en testen van accu's, het Battery Cell Competence Centre in München. Bij die gelegenheid voorspelde BMW-directielid Oliver Zipse dat de energiedichtheid van zijn accu's tegen 2030 is verdubbeld.

BMW benadrukt dat we in de groeiende behoefte naar grondstoffen voor accu's oog moeten (blijven) houden voor de ethische waarden en normen. Lithium en Kobalt worden in mijnbouw gewonnen, waarbij niet altijd even zachtzinnig wordt omgegaan met de omgeving en de mensen die in de mijnen werken. BMW bouwt de pakketten zelf, maar betrekt de cellen van toeleveranciers. Om toch zeker te zijn dat de grondstoffen koosjer blijven, koopt BMW ze voor zijn toeleveranciers in. Zo is kobalt uit Congo voorlopig not done bij BMW, omdat de mijnbouw daar niet voldoet aan BMW's standaard voor milieu en mensenrechten.