Dodge wekt de legendarische Challenger in Detroit opnieuw tot leven. Hoewel het nog een concept car is, zijn productieplannen zeker niet onrealistisch. Of liever gezegd: we verwachten dat binnen niet al te lange termijn de onthulling van de productieversie.
Dodge wekt de legendarische Challenger in
Detroit
opnieuw tot leven. Hoewel het nog een concept car is, zijn productieplannen zeker niet onrealistisch. Of liever gezegd: we verwachten dat binnen niet al te lange termijn de onthulling van de productieversie.
De geruchten gingen aan zijn komst vooraf. Maar het is waar: Dodge blaast een oude naam nieuw leven in. De Challenger was immers een naam uit het muscle car tijdperk, ofwel het eind van de jaren '60 en begin jaren '70.
De meest populaire versie stamt uit 1970 en is nu de meest gewilde in verzamelaarskringen.
De ontwerpers van Chrysler's West Coast Pacifica Studio kregen de opdracht om de nieuwe Challenger neer te zetten, maar dan zonder de onvolkomenheden van destijds. En dan hebben we het over de wielen die in de wielkasten 'verborgen' zaten, over de lange overhang vóór en over de naden van de carrosserie die niet goed op elkaar aansloten. De opdracht was om een model te maken dat de historie van Dodge laat herleven en dat past in de moderne tijd, maar wel met veel vermogen, pure lijnen een agressieve grille en uitgesproken kleuren.
De Challenger Concept car is het resultaat en heeft, zoals het in de huidige tijd hoort, een dikke 6,1-liter Hemi-V8 in het vooronder, die z'n 425 pk op de achterwielen loslaat. Wie de handgeschakelde zesbak met beleid beroert, zit in iets meer dan 4,5 seconden op
100 km/h
. De topsnelheid bedraagt bijna
280 km/h
. De achterbanden van de concept car meten
21 inch
, de voorwielen zijn een maatje kleiner. Net als het origineel is de motorkap van de Challenger voorzien van een zogenaamde 'performance hood' met twee diagonale luchtinlaten. De zwarte strepen erop zijn niet gespoten maar je kijkt rechtstreeks tegen het kale koolstofvezel aan, het materiaal waarvan de kap is gemaakt. De Challenger heeft geen B-stijl en staat op het LX-platform van de Chrysler
300C
en je schijnt er met vier personen in te kunnen zitten, al zal de ruimte achterin de
5,03 m
lange auto niet zuperriant zijn.
Tijdens de ontwikkeling van de concept car hebben de ontwerpers een originele 1970 Challenger in de studio gezet om te zorgen dat de proporties van de nieuwe versie juist zouden worden. De wielbasis van de nieuwe versie meet
2,95 m
,
15 cm
meer dan van het origineel, terwijl de breedte
5 cm
meer meet.
Van opzij roept de moderne Challenger onmiddellijk associaties op met de oude dank zij de zogenaamde 'thrust' lijn, ofwel de Coca Cola bottle-lijn, die in die tijd in de volksmond gangbaar was voor de Camaro en later voor muscle cars met een dergelijke van achteren oplopende styling.
Andere elementen die van de vroegere Challenger zijn overgenomen zijn de brede neus en de brede achterkant. Daartoe hebben de ontwerpers de auto een spoorbreedte gegeven van
1,64 m
vóór en
1,65 m
achter, breder dan de LX en ook breder dan het 1970-model.
Om
de lange neus te krijgen is ook de overhang vóór toegenomen.
Vóór zien de speciale Dodge grille en vier koplampen die diep zijn 'weggezet'. De brede achterkant wordt nog geaccentueerd met een neon achterverlichting over de hele breedte. Zowel de grille als de koplampen en achterlichten zijn geplaatst in panelen van koolstofvezel.
In tegenstelling tot de opvallende oranje kleur van de carrosserie is het interieur vrij zakelijk gehouden met gesatineerd zilverkleurige accenten en smalle oranje biezen op de rugleuningen van de zwarte stoelen. Net als in de originele Challenger is het instrumentenpaneel hoog geplaatst.
Deze Challenger is nog een concept car, maar we verwachten binnenkort te horen dat hij in productie zal gaan.
