Deze ex-agent kocht 33 jaar geleden een gestolen Audi 80 en rijdt hem nog steeds

Om de haverklap lees je in het nieuws iets over Audi’s die betrokken zijn bij allerlei criminele activiteiten. Met name de RS6 lijkt tegenwoordig populair te zijn bij vluchtpogingen, ramkraken of zelfs liquidaties. Kennelijk rijdt het boevengilde er graag representatief bij. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon, want in 1989 was het ook al zo. In dat jaar werd in Breda een fonkelnieuwe Audi 80 gestolen, met kenteken XJ-31-KT. Dat het geen doorsnee diefstal betrof, zou de politie al snel duidelijk worden.

Gestolen met de originele sleutel

Voormalig politieman Cees van den Bussche, inmiddels 73 jaar oud en gepensioneerd, kent het verhaal van A tot Z, ook al was hij er niet direct bij betrokken: “Kennelijk is deze Audi gestolen met de originele sleutel, want hij had geen inbraakschade. De dief heeft de sleutel uit de jaszak van de eigenaar gestolen; dief en eigenaar schijnen collega’s te zijn geweest. Fijne collega ben je dan.” De Bredase politie werd ingelicht over de diefstal, maar tastte aanvankelijk in het duister. De eigenaar lichtte zijn verzekering in, kreeg de vervangingswaarde uitgekeerd en ging verder met zijn leven. De dief had het minder makkelijk. Die durfde zich niet in de Audi te vertonen en stalde hem in een garagebox in Breda. Een telefoontje van de eigenaar van die garage naar de politie bracht het balletje aan het rollen.

De instapversie van de toenmalige Audi 80, dus een 1.6 met 69 pk.

Gewoon mazzel met winnende bod op de 80

Nadat de Audi uit de Bredase garagebox was gehaald, belandde hij op het politie­bureau van Bergen op Zoom, waar hij tijdelijk werd gestald. Dat bureau was de werkplek van Cees van den Bussche, die er adjudant was in het binnenstadteam. De verzekeringsmaatschappij zou de gestolen Audi veilen en dat bericht deed de adjudant zijn oren spitsen. Hij zocht namelijk een nieuwe auto. “Een autofiel ben ik absoluut niet”, zegt hij. “In tegenstelling tot sommige collega’s. Die maakten er een sport van om elke paar jaar een nieuwe auto te kopen, maar dat is mijn intentie nooit geweest. Ik heb een Fiat 850 gereden, daarna kwam een Peugeot 104 en ergens heb ik ook nog ooit een Citroën Dyane gehad. Op een gegeven moment nam ik de telefoon op het bureau op en had ik de verzekeringsmaatschappij aan de lijn, die vertelde over de veiling van die Audi. Ik had toen een Golf, die ik net total loss had gereden, dus ik was op zoek naar iets anders. Ik vond de Audi wel een chique auto, dus ik besloot een bod te doen. Ik had geen idee of ik laag moest inzetten of juist hoog. Ik wist totaal niet wat ik deed, maar ik had het winnende bod. Dat was mazzel.” 

Cees is geen bijzondere autoliefhebber maar hij koestert zijn Audi 80 wel.

Audi 80 was modern maar niet trendy

Voor een overheidsdienaar zonder bijzondere liefde voor automobielen is de Audi 80 misschien wel bij uitstek geknipt. Audi zelf presenteerde het model immers als ‘modern, maar niet trendy’. Al bij de introductie van de eerste generatie 80 liet de fabrikant uit Ingolstadt zien niets aan het toeval over te laten. Elk onderdeel ging op de weegschaal en onder de loep, om te zien of er nog ergens een paar grammetjes konden worden bespaard, zonder in te leveren op kwaliteit uiteraard. Die exercitie betaalde zichzelf dubbel en dwars uit, want tijdens de olie­crisis bleek de Audi 80 vergeleken met de directe concurrentie erg zuinig met de dure brandstof om te springen. De titel ‘Auto van het jaar 1973’ ging met vlag en wimpel naar Ingolstadt.

Aalgladde koets van de B3

De Audi 80 zou nog voortleven tot 1994, het jaar waarin de A4 het stokje overnam. In die tijd zouden de innovaties elkaar in rap tempo opvolgen: de 80 zou meeprofiteren van de belangrijkste technische uitvindingen van Audi. Quattro-aandrijving bijvoorbeeld, of de fantastische vijfcilinder turbomotor, maar ook de eerste TDI-motor en het voor die tijd geavanceerde veiligheidssysteem Procon-Ten, dat de stuur­kolom bij een aanrijding wegtrok van de bestuurder. 

De Audi 80 deed met dit koetswerk stof opwaaien in 1986.

Derde generatie Audi 80, de B3

De introductie van de derde generatie van de 80 – de B3 voor intimi – deed in 1986 veel stof opwaaien. Niet alleen omdat Audi de banden verbrak met de Volkswagen Passat, die zijn technische basis jarenlang met de 80 had gedeeld, maar vooral door het aalgladde koetswerk. Audi was daarmee al eerder succesvol met de in 1982 geïntroduceerde 100, maar de nieuwe 80 betekende vier jaar later opnieuw een revolutie. Zoals vaker het geval is bij Audi’s, bleek het radicale uiterlijk mooier te worden naarmate de jaren verstreken. 

Hij heeft me altijd overal gebracht waar ik wilde zijn en het is nog steeds een mooie, chique auto

Nog steeds mooi en chique na al die jaren

Zo denkt Cees van den Bussche er ook over. Inmiddels is hij al 33 jaar eigenaar van de Audi, die hij nog steeds – maar wel iets minder – door een rationele bril bekijkt. De auto staat binnen gestald, wordt met de hand gewassen en krijgt al het onderhoud dat hij nodig heeft, al was dat nooit veel. “Ik ben wel trots dat we zo ver gekomen zijn. Hij heeft me altijd overal gebracht waar ik wilde zijn en het is nog steeds een mooie, chique auto, die het nog prima doet na 33 jaar en 253.000 kilometer. Kosten heb ik er nauwelijks aan gehad. De uitlaat is vervangen en er zitten nieuwe schokdempers onder. Eind 2020 is de cilinderkop eraf geweest en is er een nieuw subframe geplaatst. Allemaal onderhoud, al viel het nog niet mee om onderdelen te vinden. Daaraan merk je dat het inmiddels echt een oude auto is. Toch weet mijn monteur Jan van Gent hem altijd weer tiptop te krijgen en te houden.”

Niet meer rationeel

Voor iemand die stellig zegt geen autofiel te zijn, is Cees verrassend lovend over zijn Audi. De emotionele waarde van de oude, witte sedan overstijgt duidelijk die van de emotieloze blik die een niet-autofiel doorgaans op een auto werpt. Dat kan ook niet anders, na samen zo’n lange weg te hebben afgelegd. Toch denkt Cees dat het afscheid nabij is. “Ik heb een probleem met mijn been, waardoor ik denk dat het beter is om een automaat aan te schaffen”, zegt hij. “Maar ik kan deze auto niet meer puur rationeel bekijken. Hij is nog zo mooi en hij rijdt nog zo lekker. Als ik heel eerlijk ben, kan ik het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om hem weg te doen, ook al weet ik dat het misschien beter is. Ben ik nu dan toch een autofiel geworden?”