De Vluchtstrook: de eerste hybride
De voordelen, maar ook de nadelen
Hybrides: de één vindt het de ultieme oplossing, voor de ander is het een tussenoplossing die de nadelen van auto’s op brandstof en EV’s in zich combineert. Het was zonder twijfel de Toyota Prius die het succes van hybrides heeft aangejaagd, maar de Prius was niet de eerste hybride. Die verscheen zo’n 100 jaar eerder.
Die eerste hybride was de Lohner-Porsche Semper Vivus, die later opdroogde in de Lohner Porsche ‘Mixte’. De naam ‘Porsche’ was inderdaad die van Ferdinand, al zou het merk met het bekende wapen nog vele decennia op zich laten wachten.
Porsche was naar verluidt vanaf het begin hevig geïnteresseerd in elektrotechniek en kwam in de laatste jaren van de 19e eeuw in dienst bij Lohner & Co., een koets(werk)bouwer uit Wenen. Lohner legde zich steeds meer toe op het maken van elektrisch aangedreven voertuigen, wat in de beginjaren van de automobiel nog relatief populair was als één van de mogelijke aandrijfvormen.
Bij Lohner hield Porsche zich dan ook allereerst bezig met volledig elektrische voertuigen. Hij ontwikkelde er iets dat ook al zo modern klinkt: de in het wiel geplaatste elektromotor. Tegenwoordig staat het internet vol met ambitieuze sportauto-, supercar- en hypercarbouwers die ieder wiel van een elektromotor voorzien, maar Porsche deed dat al in 1900.
In dat jaar werd de eerste Lohner-Porsche voorgesteld op de Expo van Parijs, waar de Eiffeltoren overigens net z’n eerste decennium achter de rug had. Met 2,5 pk op twee van de vier wielen, herkenbaar aan de forse ‘koektrommel’ in de aangedreven exemplaren, moest die auto 37 km/h kunnen halen.
Wat volgde, was echter nog interessanter. In een poging om het grootste probleem van de EV (toen en nu, overigens) op te lossen, namelijk het rijbereik, besloot Porsche z’n innovatieve elektrisch aandrijfconcept te combineren met een verbrandingsmotor. In de Lohner Porsche “Semper Vivus” werden de elektromotoren niet door een accupakket, maar door een verbrandingsmotor van stroom voorzien. Daardoor onstond een heuse seriehybride, zoals ook een Fisker Karma of BMW i3 met Range Extender dat is.
Een groot succes is de Semper-Vive, later Lohner-Porsche Mixte, nooit geworden, al geldt dat voor vrijwel elke auto van 120 jaar geleden. In opdracht van een klant is zelfs nog een vierwielaangedreven versie gebouwd, een auto die met een elektromotor per wiel nog sterker een afspiegeling lijkt van waar veel fabrikanten momenteel mee bezig zijn. De problemen waarmee met name plug-in hybrides nu worstelen, betekenden ook het einde voor de innovatieve antieke Porsche. De auto was te zwaar, heel complex en erg duur, waardoor een eenvoudiger aandrijflijn met alleen een verbrandingsmotor uiteindelijk toch een betere optie bleek. In ieder geval voor de eerstvolgende honderd jaar.
