De showknallers van Genève 1991 - Uit de Oude Doos

We komen deze weken vingers te kort om al het nieuws dat de autofabrikanten op ons afvuren te behandelen. In dat opzicht is de Salon van Genève ook een gemis: in slechts een paar dagen tijd zorgden de merken op de beurs voor een stortvloed aan nieuws, in plaats van het stapsgewijs loslaten van informatie zoals we dat nu zien. In 1991 keken we in ieder geval onze ogen ook al uit op de Zwitserse beursvloer. Daar stonden enkele splinternieuwe modellen, waarvan sommige in de jaren die volgden in groten getale de wegen op zouden gaan.

Misschien wel het grootste nieuws van toen was afkomstig van Renault. Dat onthulde er de tweede generatie van de Espace. De opzet was nog steeds hetzelfde als die van zijn bij Matra gebouwde voorganger, maar nu met meer rondere vormen. Zeker in het interieur van de Espace was duidelijk te zien dat er een nieuw tijdperk was aangebroken voor de MPV. Het was allemaal wat hoogwaardiger dan voorheen en als kers op de taart kregen we ook nog eens een V6 op de bestellijst erbij. Het legde Renault geen windeieren, want de tweede Espace oversteeg het succes van de eerste.

Meer Frans nieuws was er in de vorm van de Citroën ZX. Een model dat in het begin even wat uitleg nodig had, want was de BX immers niet al de auto waarmee Citroën de middenklasse bediende? Nou, de ZX kwam er vrolijk naast voor de wat conventioneler ingestelde klant en hij was natuurlijk ook een slag moderner dan zijn grotere broer. Dat merkte je ook goed als bestuurder, want de ZX voelde solide en eigentijds aan. Ondanks het gemis van het hydropneumatische veersysteem was de ZX zonder meer comfortabel genoeg om met recht de dubbele chevron te dragen. Hij stuurde bovendien heel fijn. Dat laatste was overigens te danken aan een onderdeel dat qua betrouwbaarheid helaas ook een beetje een achilleshiel bleek: de meesturende achteras.

Opel baarde in Genève opzien met de Frontera. Een dergelijk groot en terreinwaardig model uit Rüsselsheim was even wennen en daarbij konden de uiterlijke aanpassingen niet helemaal verhullen dat Opel de auto niet zelf ontwikkeld had. De basis kwam immers van Isuzu, dat de auto eind jaren 80 op de markt had gebracht. Opel en Isuzu hadden als gemene deler moederbedrijf General Motors en daarom was het relatief eenvoudig om de Isuzu met wat Opel-onderdelen klaar te stomen voor de Europese markt. Een verkoopknaller werd het echter niet.

Dat een Europese beurs echt niet uitsluitend groot nieuws met zich meebrengt voor Europese merken, liet Honda zien met de nieuwe Legend. Eerlijk is eerlijk, dat was dan ook een auto die voor een deel Europees bloed had vanwege zijn eerdere verwantschap met Rover, maar deze tweede generatie was weer een stuk Japanser. Niet alleen omdat-ie z'n basis niet langer met de Rover 800 deelde, maar ook omdat deze Legend enkel in Japan in elkaar werd gezet. Naast de hier afgebeelde sedan had Honda ook weer een tweedeurs coupé in het vat zitten die we ook al in Genève mochten bewonderen.

Dé knaller van de show kwam van Mercedes-Benz. Das Haus tilde zijn nieuwste S-klasse op het Zwitserse podium. Ongetwijfeld een flink karwei, want de W140 was een nogal kolossaal ogende creatie. Het leverde 'm de bijnaam 'Kathedraal' op, die vooral gekscherend werd gebruikt. Of het nou je smaak was of niet, uiteraard maakte de S-klasse weer een enorme sprong vooruit op technisch vlak en het was in 1991 het absolute neusje van de zalm in Genève. Hij trok hier in Nederland uiteindelijk wel wat minder klanten naar de showroom dan zijn voorganger, maar wie er toch het chequeboekje voor tevoorschijn toverde, zat er warmpjes bij.

In AutoWeek Classics 3 gaan we overigens uitgebreid in op de introductie en de verdere geschiedenis van de W140 ter ere van z'n 30e verjaardag. Die editie van AutoWeek Classics vind je nu in de winkel, of kun je hier los bestellen.