Confrontatie met Citroën C6 Lignage voelde als ontmoeting met verloren gewaande liefde

De Citroën-stand was gedurende tien beursdagen het toneel van knikkende knieën, stokkende ademhalingen, uitpuilende ogen, rode vlekken in evenzovele nekken en naar borsthoogte zakkende onderkaken. En dat allemaal om een nieuwe auto, die voor iedere rechtgeaarde Citrofiel niets meer of minder betekende dan thuiskomen. De C6 Lignage was het spreekwoordelijke warme bad, dat bovendien naar Provençaalse lavendel rook. 'Citroën heeft dus toch naar ons geluisterd', zo legden de trouwe fans het design van dit nieuwe topmodel uit. De confrontatie met de C6 Lignage voelde als de ontmoeting met een verloren gewaande liefde, die jou in gedachten meevoerde naar de gouden tijden van weleer. En ze zag er nog eens fantastisch uit ook, alsof haar tweede jeugd juist was aangebroken. 

C6 Lignage liet XM eruitzien als een vergissing

De C6 Lignage, hoe modern ook, nam een frisse duik in de historie van het merk. Talloze gezichtsbepalende elementen bewezen dat de vormtaal die Robert Opron voor de CX had gekozen, en die op zijn beurt voortkomt uit Pininfarina's BLMC 1800 van eind jaren 60, in de C6 Lignage werd herhaald. Van de eindeloos lange motorkap tot de rimpelloze flanken en van de concave achterruit tot de lange wielbasis. Het design van de C6 Lignage sloot zelfs zo naadloos aan op dat van de CX, dat de eveneens zeer karaktervolle XM ermee als een vergissing werd weggezet. Wat kwaadsprekers hadden kunnen uitleggen als een gebrek aan fantasie, was eerder een moedige poging van Citroën om de liefhebbers van de succesvolle Franse limousine van weleer opnieuw voor zich te winnen. De concept-car leek daarnaast te zijn geconcipieerd als goedmakertje voor de modellen die Citroën in de voorafgaande jaren op de markt had gebracht. Niets ten nadele van een Saxo, ZX, Berlingo of Xsara, maar deze modellen vertoonden te weinig kenmerkende verschillen met Peugeots uit dezelfde periode. 

Na een lange pauze kwam de C6 dan eindelijk

De luidkeelse roep van al die liefhebbende beursgangers om een productieversie van de C6 Lignage, werd door Citroën na een lange pauze van zes volle jaren beantwoord met de C6. Zeer lovenswaardig was hoe de ontwerpers het oorspronkelijke uiterlijk intact hadden gelaten. Voor het interieur gold dat helaas niet; het massieve dashboard van de productieversie werd als te weinig fantasierijk beoordeeld. Gevoelige kritiek voor Citroën, omdat de historische modellen hier juist heel goed in evenwicht waren. Uiteindelijk moest Citroën lijdzaam toezien hoe slechts een fractie van de roepende menigte daadwerkelijk tot aanschaf van de auto zou overgaan. Eind 2012 was het C6-avontuur al na dik 23.000 geproduceerde exemplaren voorbij.