BMW 02-serie op de kop tikken - Uit de Oude Doos
Gemiste kans?
De BMW 02-serie is uitgegroeid tot een gewilde klassieker. Een auto waar je nu behoorlijk geld aan kwijt bent als je een mooi exemplaar wilt. In 1991 waren ze uiteraard nog een stuk goedkoper te krijgen. Precies 30 jaar geleden zochten we uit of je er verstandig aan deed om er eentje aan te schaffen.
Laten we vooropstellen dat de BMW 02 ook in 1991 al (of eigenlijk nog) een begeerlijke auto was. BMW had met het compacte model een schot in de roos te pakken. Je kunt 'm zien als één van de of zelfs de grondlegger van waar BMW groot mee is geworden: sportief rijgedrag in een alledaags bruikbare verpakking. Zeker de 2002ti was in zijn tijd ronduit indrukwekkend. Het lage gewicht, relatief hoge vermogen en achterwielaandrijving maakten deze auto tot een feestje om te rijden. In 1991 waren de 2002ti's dan ook nog altijd relatief prijzig, maar uiteraard was er meer keuze.
BMW 2002 ti
Zo begon het aanbod aanvankelijk bij de 1600 (later 1602 genaamd) die, zoals de naam al aangaf, een 1.6 in zijn neusje had. Halverwege de jaren 70 kwam daar nog de 1502 onder met een minder krachtige versie van diezelfde 1.6. Wie iets meer wilde, kon voor de 1802 gaan met - je raadt het al - een 1.8. Bovenaan stond de 2002 met een 2.0 die in de basis al 100 pk sterk was, in de 2002ti dankzij een dubbele carburateur 120 pk leverde en later dankzij inspuiting (2002tii) zelfs 130 pk. De heilige graal was echter de 2002 Turbo. Het M10-blok dat in de hele 02-reeks te vinden was kon dankzij de turbo namelijk zelfs 170 pk naar de achterwielen sturen. De beroerde timing van diens introductie, net voor de oliecrisis, zorgde er helaas voor dat de 2002 Turbo erg zeldzaam is gebleven en tegenwoordig een godsvermogen kost.
Goed, terug naar 1991. Toen was de BMW 02 simpelweg een leuke tweedehands voor wie een fijn rijdende auto met sportieve aspiraties wilde. De oudste exemplaren waren op dat moment al 25 jaar oud en dus net klassiek, de 'nieuwsten' zouden tegenwoordig net als youngtimer worden omschreven, al was een 15 jaar oude auto in 1991 ook al een behoorlijk oud beestje. Auto's waren toen over het algemeen nog een stuk minder duurzaam en dus kon het geen kwaad om je goed te verdiepen in de potentiële valkuilen voor je zo'n oudje aanschafte. We pakten daarom een exemplaar erbij om te laten zien waar de grootste pijnpunten zaten.
Iets dat de BMW 02 vaak nekte, was roest. Verre van uitzonderlijk in die tijd. Zo erg als sommige Franse of Italiaanse auto's uit dezelfde periode was het niet, maar het was zeker opletten geblazen. Vooral in de wielkasten, rond de portieren en in de ophanging wilde de roestduivel zich nog wel eens manifesteren. Dat laatste was vooral een belangrijke tip: bij een simpel rondje om de auto kon je roest in de wielkasten nog wel spotten, maar de BMW moest toch echt even op de brug om te ontdekken of de ophanging er ook al aan moest geloven. Dat bracht ook nog wel eens andere pijnpunten aan de orde. Zo nodigde het rijgedrag van de 02 natuurlijk uit tot stevig sturen en accelereren en dat resulteerde nogal eens in een versleten cardanas of slijtage aan de vooras.
Kort door de bocht kon je een 1.500 gulden kostende 02 vaak beter laten staan, of je moest er een restauratieproject van maken. Wie meer op safe wilde spelen, moest in 1991 al snel rekenen op zo'n 10.000 (2002) tot 15.000 gulden (2002ti) voor een 'uitstekend' exemplaar. Serieus geld dus toen al, als je bedenkt dat je al met een vrij oude auto van doen had. Daarbij kwam dat de markt voor originele onderdelen al niet heel denderend meer was en je dus voor onderhoud vaak nogal diep in de buidel moest tasten. Slecht was-ie zeker niet, maar het kon dus een dure gast zijn. "Het autorijden moet dan echt een hobby zijn, want anders loopt u de kans een hekel te krijgen aan deze kleine BMW," concludeerden we. Wie tegenwoordig een BMW 02 aan wil schaffen, moet rekenen op richting de €10.000 voor een projectauto, €20.000 voor een nette en voorbij de €30.000 voor een hele nette of een 2002ti.
