Test: BMW X6 M (2009)

Gek eigenlijk, dat BMW pas nu met een M-versie van de X5 komt. De concurrentie (de Porsche Cayenne en Mercedes-Benz ML) heeft met respectievelijk de Turbo S en ML 63 AMG al jarenlang een über-variant van haar SUV in de gelederen. Aan de andere kant heeft Audi nog altijd geen Q7 S of RS, terwijl het met de S8 wel weer een heuse spierballenlimousine heeft, waar BMW het weer zonder M7 moet stellen. Hoe het ook zij, voor BMW is de komst van een M-versie van een SUV een nieuw hoofdstuk. Hoewel de X5 M wel staat te pronken op het glooiende circuit van Road Atlanta in de VS, kunnen we er niet mee rijden. Het evenement draait om de 'platgeslagen' versie van de X5, de X6. Daarvoor heeft de marketingafdeling de naam SAV (Sport Activity Vehicle) verzonnen en voorlopig is de X6 de enige vertegenwoordiger van dit eigenhandig gecreëerde segment. De X6 is een auto die zeer uiteenlopende reacties opwekt maar iedereen zal het er over eens zijn dat het een indrukwekkende verschijning is. Al is dat op het Amerikaanse wegennet heel relatief is. De uiterlijke wijzigingen ten opzichte van de 'normale' X6 bleven beperkt tot een iets ander front en een achtersteven waaruit vier uitlaatpijpen priemen. Binnenin zijn de sportieve accenten subtiel: een paar kleine M-logo's op pook, stuur, toerenteller en dorpellijst zijn nog het meest uitbundig. Een X6 maakt van zichzelf al indruk genoeg, daar heb je geen toeters en bellen voor nodig, moet men gedacht hebben. De grootste attractie van de X6 M is dan ook het rijden zelf waarbij een dijk van een motor, een fantastisch onderstel en een verzameling elektronische hulpmiddelen de speerpunten vormen.

De grote paradox

Je zou in de X6 M misschien de V10 uit de M5/M6 – een echte M-motor - verwachten maar BMW heeft gekozen voor de eigen 4,4-liter V8 Twin turbo met Twin scroll-techniek, die door M GmbH stevig onder handen werd genomen. Belangrijkste redenen voor deze keuze zijn de gunstigere emissiewaarden en het feit dat deze koppelrijke motor beter past bij het zwaarlijvige karakter van de X6 M. Het M-blok levert een imposante 555 pk en 680 Nm. Dat koppel staat al vanaf 1.500 tpm paraat en blijft volledig beschikbaar tot 5.650 tpm. De opbouw van het vermogen verloopt heel mooi lineair en piekt bij 5.750 tpm waardoor je zowel lol beleeft aan hoge toerentallen draaien als aan vanuit praktisch stationair toerental onnoemelijk hard wegtrekken. Jammer dat de V8 het qua geluidsbeleving wat laat afweten. Volgens de fabriekscijfers moet je in 4,7 seconden op de 100 km/h zitten en dat is voor een auto van bijna 2.300 kg akelig snel. In dit enorme gewicht schuilt de grote paradox van de X6 M; je kunt met zo'n grote massa onmogelijk een echte sportwagen verwachten. In bochten en bij het remmen laten de natuurwetten eenvoudigweg niet met zich sollen. Wat je in dat geval kunt doen is er gezien de omstandigheden het beste van maken en dat is precies wat BMW heeft gedaan. Voor een auto van dit gewicht en deze afmetingen presteert de X6 M geweldig. De auto schijnt op de Nordschleife van de Nürburgring zelfs maar een paar seconden langzamer te zijn dan de vorige M3. Het onderstel van de X6 is van huis uit al erg goed, de adaptieve dempers en luchtvering zorgen ervoor dat de auto weinig 'rolt' in bochten en Dynamic Performance Control (het Vector Drive-differentieel van ZF) draagt zorg voor een optimale koppelverdeling tussen de achterwielen, waardoor je een bocht ongehoord had kunt uitaccelereren. Hoewel de X6 xDrive heeft en dus vierwielaangedreven is, gaat de meeste aandrijfkracht naar de achterwielen. Dat zorgt in grenssituaties voor wat onderstuur maar daar staat tegenover dat overstuur ook makkelijker op te roepen is. Een smetje op het sportieve gevoel is de versnellingsbak. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de M3 en M5 kan de X6 M vanwege het hoge koppel geen SMG-bak aan, in plaats daarvan kiest BMW voor een traditionele automaat met zes verzetten. Natuurlijk wel met een sportstand en naar wens te bedienen met stuurflippers maar deze bak neemt flink wat scherpte weg. Elk nadeel heeft z'n voordeel; zo'n supersnelle bak past ook niet echt bij het karakter van de grote X6 M.

Normen en waarden opgerekt

We hebben aan de X6 M een nogal dubbel gevoel overgehouden. Het is lovenswaardig dat BMW 'm überhaupt durft te bouwen in de huidige tijd maar eigenlijk is de auto een rijdende contradictie: eerst bouw je een mastodont van een auto en vervolgens ga je daar een sportwagen van proberen te maken. Gezien de omstandigheden (gewicht en formaat) is BMW daar prima in geslaagd maar tegelijkertijd heeft het met de X6 M de normen en waarden van het M-label flink opgerekt. Naar onze mening, en ook die van BMW zelf overigens, is de X6 M een auto die in landen als de VS, Rusland of de Emiraten – waar politieke correctheid en milieubewust denken op een lager pitje staan dan in Europa – prima zal gedijen maar voor Nederland letterlijk en figuurlijk te groot is. De auto is zó uitgesproken dat-ie ongetwijfeld z'n weg naar enkele bon vivants met 155.000 euro in de achterzak zal vinden maar wel beschouwd is de X6 M het overtreffende antwoord op een vraag die niemand ooit heeft gesteld.