Volvo V90 D3 Momentum (2018)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	V90 D3 Momentum
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2018
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand laatst	120.000 km

Volvo V90 D3 review na bijna 5 jaar

120.000 km
24 juli 2023

Bijna 5 jaar geleden mocht ik mijn eerste bedrijfswagen bestellen.
Het werd een Volvo V90.
Aankoopprijs van die auto was zoveel als van al onze vorige ( 2-dehands-) wagens samen.
In chronologische volgorde waren dat Mazda 626, Nissan Primera, Peugeot 406 en Skoda Superb.
Op de Nissan na allemaal breaks ,en allemaal 2l diesels die we steeds over de 200.000km reden en dan vervangden.
Logischerwijs was een break ook nu het keuzeterrein, liefst weer aangedreven door een 2l diesel.
Het budget in 2018 was ruim genoeg om de bekende merken in overweging te nemen, maar al snel werd duidelijk dat het tussen de Skoda Suberp en Volvo V90 zou gaan.
BMW, Audi, Mercedes boden toch minder “value for money”, opties jagen de prijs snel op.
De V90 haalde het voor mij, voornamelijk om de “rust” die het interieur en multimedia me gaf in combinatie met de stijlvolle afwerking.

Heeft de Zweed me ontgoocheld, zijn er zaken opgedoken die me begonnen ergeren na het +4 jaar en 120000km ermee rondtoeren of heeft hij alle verwachtingen ingelost?
Een overzicht van m’n ervaringen met de V90 hieronder.
In mijn beoordelingen hou ik de kostprijs in het achterhoofd, je mag nu eenmaal een pak meer verwachten van een auto van bijna 50k€ dan een 2dehands van pakweg 15k€.

Value for Money
Het verwondert me steeds weer dat heel wat reviews rond de pot van de aankoopprijs van een wagen draaien. Hier niet: kostprijs van de auto, na aftrek van de leasekorting e.d. was 46.000€.
Hiervoor in ruil: Volvo V90 D3 Momentum met metaalkleur, panoramisch open dak, elektrisch inklapbare trekhaak, lederen zetels, stoelverwarming voor, elektrisch instelbare voorzetels, bestuurderszetels met geheugenstand voor 2 bestuurders (via sleutel), head-up display, elektrische buitenspiegels met geheugen, getinte achterruiten (met “rolgordijntje”), groot display, naviatie, carplay, elektrische achterklep, adaptive cruise control,....
Je ziet, bijna alles (op stoelverwarming voor de achterpassagiers na – wat mijn dochters misten uit de Superb) aanwezig en zeker indien je het met de huidige prijzen vergelijkt een prima deal.
Ook de afwerking zelf is top, deuren geven een mooie doffe klank bij het sluiten, stevige materialen alom.
De V90 is toch de topversie van Volvo, eerder vergelijkbaar met zeg maar de BMW 5, audi A6 of Mercedes E-klasse. Met soortgelijke uitrusting zaten die ver boven mijn leasingbudget.
Ja, zelfde uitrusting lukte misschien nog net met een A4, 3-reeks of C-klasse, maar die spelen - in mijn ogen en ook als je de afmetingen vergelijkt – in een klasse lager.
Na bijna 5j zitten de zetels nog steeds prima, is de binnenruimte nog als nieuw.
Ja, het is niet omdat we hem niet zelf moeten betalen dat we geen respect moeten tonen voor de makers en het beestje de nodige TLC geven.
De V90 heeft me nooit in de steek gelaten, het rolgordijn van het panaromisch dak geeft een enkele keer kuren vertoont en wou even niet dicht, maar dat beperkte zich tot een 3-tal keer en nooit enig herstelling voor nodig gehad. De volgende keer deed ie het weer perfect.
Dus Value for money zeer geslaagd voor mij.

Ruimte
Zowel voor- als achterin is er ruimte zat, ook de kofferruimte is voldoende groot, zij het wel iets minder dan wat de Skoda Superb me bood. Ik had soms het idee: cm of 5 minder op de achterbank en meer in de koffer zou het geheel nog iets praktischer kunnen maken. 560l is al niet min, muggeziften dus?
Verrassend is wel de ruimte die je nog hebt “onder de koffer”. Een bandenherstelkit in de V en daardoor kon ik onder het “koffervloerdek” steeds heel wat spullen kwijt zoals een trekkabel, startkabels, handschoenen, vod, en indien we op reis gingen nog een tasje petanqueballen en decathlon pingpongtafelsetje.
Het skiluikje in de 1/3 – 2/3 neerklapbare zetels helpt ook om bij onze jaarlijkse fietstrip met 4 vrienden makkelijk aan de frigobox in de koffer te komen, maar je moet hierbij op voorhand aan denken, want gek genoeg kan je dat skiluik enkel vanuit de kofferruimte openen, niet vanop de passagierszetels.

Comfort
Het is een volvo.
Zetels zitten fijn, ook na uren rijden. Zowel voor- als achteraan (4 personen, met 5 wordt (elke?) achterbank toch te krap voor volwassenen).
Het geluid is ook prima gedempd, de standaard geluidsinstallatie (met ook al 7 luidsprekers) levert mooie klanken af en het interieur heeft naast de rust die het geeft ook heel wat opbergruimte te bieden. O.m. het kleine afsluitbaar vakje linksonder het stuur apprecieer ik ten zeerste, prima om de portemonnee in achter te laten, goed uit het zicht voor eventuele snoodaarts.
De opbergvakken in de deur en middenconsole bieden bovengemiddeld veel plaats voor spullen, het handschoenenkastje is daarop geen uitzondering. Apart deel voor de boorddocumenten zodat het kastje nog echt bruikbaar is.
Ook hier scoort de Volvo uitstekend.

Verbruik
Mijn vorige 2l diesels verbruikten steeds een 6l/100km, ik verwachtte iets soortgelijk, mogelijk zelfs iets hoger met het hogere gewicht van de V.
Gemiddeld bekeken over die 120000km klok ik echter af op 5,6 – 5,7 l/100km.
Zeer mooie cijfers, er rekening mee houden dat er in de winter geregeld een aanhangwagen achter hangt, in de zomer vaak een fietsrekje en enkele fietsen mee gaan, en de vakantiedagen ook wel in de bovenlimiet van de snelheidsbeperkingen opgezocht wordt.
Het laatste jaar, waar zowat elke woensdag een trip van 80km heen en 80km terug vooral snelweg, met enkel mezelf als bestuurder in de wagen gepland stond, gebeurde het regelmatig dat de boordcomputer bij rustig rijden (100km/uur, anticiperen) 4,8l/100km weergaf na zo’n dag, prima cijfers.
De fietstrip met 4, topkoffer en 4 fietsen achterop de trekhaak richting Frankrijk slurpte de V90 rond de 7,5 l/100km, begrijpelijk gezien de last en aerodynamische weerstand.
Dus qua gebruik scoort ook hier de Volvo uitstekend voor mij.

Betrouwbaarheid
Zoals je hierboven al hebt kunnen lezen heeft de Volvo geen echte problemen gegeven in die 4,5 jaar.
Niets afgebroken, weinig gebruiksmarkeren – enkel slijtage op de pedalen en enkele krasjes op de deurdrempel beschermers.
De buitenzijde heeft iets meer last van hier en daar een krasje of klein deukje – gevolgen van parkeerplaatsen, niet gelinkt met de kwaliteit van de lak.
Zoals je mag verwachten van een auto van bijna 50k€.
Betrouwbaarheid dus ook dik in orde voor mij!.

Was alles onberispelijk: nee.
De volvo had de onhebbelijke gewoonte om, nadat het start-stop systeem de motor terug liet aanslaan bij het intrappen van de koppeling, een melding te geven dat de stuurbekrachting tijdelijk niet correct werkte en dat die melding opgeslagen werd. Beetje raar, ik weet niet of hier nog V90 of S90 eigenaars last van hadden.
Verder het panoramisch schuifdak dat soms niet van de eerste keer deed wat we verwachtten.
Zijn er nog zaken die me soms irriteerde? Ja, maar dan ben ik wel wat aan het muggeziften:
Apple car play die steeds zich kwam moeien zodra ik de GSM via een kabel wou opladen. Ik zou het netter vinden mocht hij vragen of ik wil overschakelen. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat dit maar bij 1 van de USB oplaadpunten in de middenconsole is, het andere oplaadpunt herkent apple car play niet..doet dus ook niet zo eigenwijs.
De adaptive cruise control die vrij snel begint af te remmen bij het zien van een voorligger, zelfs in de “dichtste stand”, en het leek mij nog erger indien het een vrachtwagen was. Soms ambeteerde me dit zo erg dat ik overschakelde naar de gewone cruise control.
Enkele keren heeft het “anti-collision system” ook de boel dichtgeslaan zonder (voor ons) zichtbare reden: wel flink verschieten en potentieel gevaarlijk. Zo is er op weg naar mijn ouders ook een bocht waar wagens geparkeerd zijn en hij steeds begint te waarschuwen om te remmen.

Tot zover het “nitpicking”.
Overall heeft Volvo me meer dan overtuigd van hun kwaliteit, design en degelijkheid.
De persoon die onze V90 van de leasemaatschappij zal overnemen is in mijn ogen een gelukkige koper.

Wordt de volgende auto terug een Volvo?
Jammer genoeg niet.
De overheidsregels eisten een plug-in hybride of elektrische.
De Volvo XC60 hybrid stond bovenaan mijn lijstje, maar zelfs de V60 hybride bleek met de forse prijsstijgingen van de laatste jaren niet meer haalbaar voor mijn budget.
De verplichte laadpaal, maar vooral toch ook de Volvo policy om het motorvermogen niet wat terug te schroeven waardoor we in Vlaanderenlandje maar liefst €5000 BIV moeten betalen nekten de keuze.
De auto die nu voor mijn deur staat is een Toyota RAV4 Premium Plug-in Hybrid.
Die haalde (met de opties die voor mij onontbeerlijk zijn zoals trekhaak & panoramisch open dak) wel nog nipt het leasemaandbudget, mede dankzij zijn lage CO2 beoordeling. (Eerlijkheidshalve: is ook een zo goed als compleet uitgerustte auto, met zo mogelijk nog meer opties dan de V90)
Het normale woon-werk verkeer is 2x 20km / dag, wat maakt dat ik met de RAV4 om de 2 dagen thuis aan de laadpaal te hangen ik zowat 80-90% van de tijd elektrisch zal kunnen rijden.

Voorlopig dus “tot ziens” Volvo.
Binnen een 4-tal jaar zal het uitkijken worden naar een full electric – ze mogen me daar alvast in de dealershop verwachten.