Menu
| Uitvoering | S80 2.4 170pk Elan |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2003 |
| Jaar van aanschaf | 2003 |
| KM-stand laatst | 81.000 km |
INTRODUCTIE
Zoals u kon lezen in mijn vorige review, was ik in het bezit van een Mercedes-Benz C240 Elegance. Deze wagen beviel goed, op feitelijk één aspect na: de betrouwbaarheid. Hoewel het rijden van een Mercedes mij ‘met de paplepel’ is bijgebracht (mijn ouders reden jarenlang met veel plezier Mercedes), liet ik toch de grote liefde achter en ging kijken naar een ander merk. Eigenlijk had ik de C240 langer willen rijden, in verband met afschrijving. Als particuliere rijder betaal je je simpelweg de eerste drie jaren bont en blauw en is het dus aantrekkelijker om een auto wat langer te rijden. Vanwege mijn beroep in de juridische wereld is het echter van belang een betrouwbare reiswagen te hebben. Vandaar dat ik mij genoodzaakt zag de financiële strop (zowel van de dure reparaties alsmede de afschrijving) te slikken.
De zoevende zescilinder C-Klasse werd ingeruild voor een Volvo S80, eveneens een rustige auto die – op papier – daadwerkelijk zou zorgen voor een duurzaam bestaan. En de wagen heeft mij geenszins teleurgesteld, kan ik u zeggen!
REDENEN AANKOOP
Waarom een Volvo S80? Door velen wordt de wagen gezien als een ‘saaie’ auto, zonder enig charisma. Daar kan ik mij niet in vinden. Uiteraard, de auto heeft geenszins de dynamiek die een BMW biedt en tevens niet de bijkans aristocratische, klassieke uitstraling die een Mercedes met zich mee kan dragen. De S80 is echter een auto met een zekere klasse, een rustig voorkomen en geenszins een patserige uitstraling. En dat laatste acht ik van groot belang.
Nog steeds gold voor mijn baan dat het ‘not done’ was om met terreinwagens of sportwagens aan te komen rijden bij de cliënt (ondanks het ontbreken van een leaseauto bij de arbeidsvoorwaarden haalde je het niet in je hoofd om met bijvoorbeeld een Audi TT of Mercedes SLK aan te komen rijden!). Een sedan was dan weer de enige juiste keuze, zo bleek na afwegingen te hebben gemaakt.
Uiteraard heb ik nog wel even de ogen goed de kost gegeven alvorens over te gaan tot aankoop van de S80. Onder meer overwoog ik deze auto’s:
- Audi A6 1.8T:
Mooie auto, rustig voorkomen. Naar mijn mening de laatste mooie Audi (beste lezer, ik weet dat sommigen dit niet met mij eens zijn!). Het probleem was echter dat er geruchten gingen dat de A6 snel vervangen zou worden. Dit klopte ook; in 2004 stond het nieuwe model bij de dealer. Tevens de matige Euro NCAP-score van drie-en-een-halve ster maakte dat ik geen A6 koos.
- Cadillac CTS 2.6:
Een nogal vreemde eend in de bijt. Het uiterlijk deed mijn hart sneller kloppen en ondanks bedenkingen m.b.t. kwaliteit e.d. toch maar verder naar gekeken en een proefrit gemaakt. De wagen viel niet tegen, maar het rijgedrag paste niet bij mij. Wat nu exact de oorzaak was, kan ik niet meer concreet herinneren, maar het ‘gevoel’ was er niet, jammer genoeg.
- Saab 9-5 2.3t:
Samen met de Volvo S80 de meest serieuze kandidaat voor opvolging van mijn geplaagde C-Klassse. Fraaie wagen, goede stoelen, erg mooi exterieur. Uiteindelijk niet geworden vanwege blijvende geruchten over de kwaliteit van de turbo’s. Toch nog steeds wel een beetje spijt er van dat ik de 9-5 niet heb gekozen!
De S80 was uiteindelijk de auto die op mijn oprit kwam staan. De Volvo-dealer bood een nette inruilprijs voor de C240 en ik was erg te spreken over de stoelen van de S80, de stille vijfcilindermotor en de royale kofferruimte. Een proefrit gaf de doorslag; de hele auto was rustgevend en comfortabel. Tevens vond ik het interieur bijzonder fraai (en nog steeds!), met alle knoppen waar ze horen te zitten. Dit tezamen met de goede veiligheid van de auto (goede Euro NCAP-score voor de vergelijkbare V70, overal airbags, DSTC en allerhande kleine veiligheidsdetails) maakte mij tot koper van een S80.
UITRUSTING
Naast de al redelijk complete standaarduitrusting van het Elan-pakket, had ik mijn S80 uitgerust met de volgende extra’s:
Metallic lak, donkerrood
Lederen bekleding, lichtbeige
Aluminium dashboardafwerking
RTI navigatiesysteem met groot scherm
Ingebouwde telefoon met toetsen op het dashboard
Premium audiosysteem
6-cd wisselaar (dealeroptie)
Alarm Klasse III (dealeroptie)
Afneembare trekhaak (dealeroptie)
Enige opmerkingen m.b.t. de opties:
De stereoinstallatie van Volvo is werkelijk subliem. In de auto luister ik graag naar muziek. Mijn installatie in de C-Klasse was al erg goed, maar de Volvo-stereo is simpelweg briljant. Een aanrader voor iedereen. De trekhaak daarentegen is wat minder goed geregeld dan bij Mercedes, aangezien je met een plastic ‘kapje’ onder de bumper blijft zitten. Slechts een detail, maar ik wil het niet onvermeld laten. De navigatiebediening was wennen voor mij, na het COMAND systeem van de Mercedes-Benz. Na de gewenningsperiode bleek het RTI goed zijn werk te doen over het algemeen.
UITERLIJK
Bij de introductie van S80 werd de wagen nogal eens als controversieel betiteld. Na de facelift, die eigenlijk zeer beperkt was, vond ik de auto een betere uitstraling gekregen hebben. Ik koos voor een donkerrode, hetgeen ik altijd chique heb gevonden. De heldere koplampen komen fraai uit in contrast hiermee. De wagen was voorzien van 9-spaaks lichtmetalen velgen, die ook naar mijn mening de wagen extra ‘body’ geven. Sowieso heeft Volvo altijd erg fraaie wielen. Op het uiterlijk zou ik geen enkel negatief punt kunnen verzinnen. Een degelijke, klassiek gelijnde auto.
INTERIEUR
Daar waar sommigen nog bedenkingen hadden bij het uiterlijk, wordt ruimschoots gecompenseerd door het fraai interieur. De lichtbeige kleur gaf een dusdanig ruimtelijk gevoel, dat je het idee had in een auto te rijden die wellicht nog wel een klasse groter was. De tellers waren duidelijk, de knoppen voor de verwarming e.d. eveneens. Hoewel er al met al best veel knoppen op het dashboard zaten, was de bediening kinderlijk eenvoudig. Denk alleen maar al aan het ‘poppetje’ van de verwarming. Simpelweg drukken waar je de lucht wilt hebben; eenvoudig, maar mijns inziens subliem. Helaas moet ik wel zeggen dat de knopjes op het stuurwiel wat aan de kleine kant waren, zeker als dat vergeleken wordt met het stuurwiel in de C240. Maar dat zijn slechts details. De algehele ruimte, het royale gevoel en strakke afwerking zijn zaken die me nog steeds bijblijven als ik terug denk aan de auto.
RIJEIGENSCHAPPEN & COMFORT
De S80 kan ik omschrijven als een rustige, comfortabele auto die uitnodigt tot het rijden van vele zorgeloze, ontspannen kilometers. Net als de C-Klasse was de wagen erg stil. Hoewel er een vijfcilinder in zat in tegenstelling tot de zescilinder in de C240, had de motor niet meer last van trillingen e.d.. Het geluidsniveau was laag (mogelijkerwijs zelfs nog wat lager dan in de C-Klasse, maar echt concreet kan ik dat niet onderbouwen). De langere wielbasis van de S80 in vergelijking met mijn vorige C-Klasse bood een klein voordeel. De wagen was wat comfortabeler en iets minder hard geveerd. Van de ene kant voordelig, van de andere kant zorgde het voor een iets minder pittig weggedrag. Ik ben geen sportieve rijder, in tegendeel, maar de Mercedes kon het allebei. De Volvo had iets meer moeite met het ‘vlotte weggedrag’, ondanks dat het een uitstekend totaalpakket was. Feitelijk gaat het om kleine nuances, maar voor de volledigheid meld ik het toch, beste lezer.
De trekkracht van de 170 pk motor was ruimschoots voldoende. Lekker soepel, een goed bereik in alle toeren. Zowel bij lage als hoge toeren had de motor voldoende pep. Feitelijk genomen heb je niet meer nodig dan dit, zeker niet in het drukke, hedendaagse Nederlandse verkeer. De motor is normaliter gewoon heerlijk rustig; je wordt niet uitgenodigd tot haasten. Maar, wanneer het moet, is de motor er ruimschoots toe in staat.
Over het schakelen niets dan lof. Gewoon een soepele bak, niets op aan te merken. Het was wel even wennen om van een Mercedes-bak over te gaan op Volvo. Het typische Mercedes-gevoel ontbreekt. De pook schakelt echter trefzeker, makkelijk en soepel. De verhoudingen van de versnellingsbak waren ook gewoonweg prima; op de snelweg vooral rust, maar nog altijd genoeg bij toeren om een vlotte tussenacceleratie er uit te persen. De besturing liet ook niets te wensen over. Ook hier ontbrak het typische Mercedes-gevoel, maar was even rustig. Niet te direct als bij bijvoorbeeld een BMW, maar geenszins het gevoel van een Amerikaanse pick-up. Gewoonweg prettig.
De stoelen van de Volvo waren uitmunted. Inmiddels heb ik in veel verschillende auto’s jaren mogen rijden, maar de Volvo-stoelen zijn gewoon een klasse apart. Niet dat ik een Mercedes e.d. slecht heb gezeten, integendeel. De stoelen van de Volvo zijn echter net een klasse beter. Een 10 in plaats van een 9, om het zo maar eens uit te drukken. De stoelen van mijn vorige C240 waren te vlak, naar mijn smaak. De S80 had daar geen last van. De stoelen zijn net iets meer gevormd, zonder overdreven sportief te zijn. Tevens is de zit wat zachter, hetgeen gelukkig niet resultaat in fauteuils waar je in wegzakt als een oud bankstel. Wat ik zelf altijd erg prettig vind, is de steun aan de onderkant van de bovenbenen (zeg maar: net boven die knie). Dit was bij de S80 formidabel. Het was gewoonweg erg comfortabel, zeker op de lange ritten. De verstelling was ook afdoende. Wat frappant was, is dat Volvo alleen hoofdsteunen levert die niet in hoogte verstelbaar zijn, dit in tegenstelling tot Mercedes. Desalniettemin nooit zorgen gehad over de veiligheid.
Bij comfort meld ik toch ook nog even het bedieningsgemak. De knoppen zitten goed binnen bereik en zijn geplaatst op een logische locatie (ik meldde het hiervoor reeds), hetgeen als gevolg heeft dat je tijdens het rijden nauwelijks je hoofd van de weg hoeft af te wenden. Maar goed, dit was bij de Mercedes C-Klasse ook zo, dus wat dat betreft weinig verschil. Het enige dat ik lastig vind, is de bediening van de navigatie. Op zich is het niet dusdanig ingewikkeld, maar Mercedes had dit gewoonweg een klap beter voor elkaar. Maar ja, dit systeem doet het tenminste – in tegenstelling tot de C240!
KWALITEIT, DUURZAAMHEID
De afwerking van de Volvo is goed te noemen. Zowel het interieur als exterieur stralen degelijkheid uit en naar mijn smaak ook een zekere klasse. De materialen zijn fraai; nergens keihard plastic of goedkope details. De deuren sluiten met een zachte plof, de schakelaar voelen degelijk aan zonder enige speling en de wagen is (uiteraard) vrij van bijgeluiden. Zelfs zaken als het dashboardkastje alsook de kofferruimte zijn goed afgewerkt. Wel is de Zweedse inslag merkbaar aan zaken als stevige deurgrepen, grote knoppen en strakke lijnen. De hele auto voelt minder Duits aan qua sfeer (niet qua kwaliteit!) en dat is voor sommigen wellicht prettig, voor anderen juist misschien weer niet.
De materialen pakken weinig vuil aan, ondanks de lichte kleurstelling. Een en ander is ook makkelijk schoon te houden. Ook hier is, net als bij de C-Klasse, een nat doekje genoeg om alles schoon te maken. Rare chemische spulletjes heb ik niet nodig gehad.
KOSTEN
In vergelijking met de C240 kent deze S80 170 pk ongeveer hetzelfde verbruik, ook al zou de wagen afgaand fabrieksopgave ietwat zuiniger moeten zijn, als ik me niet vergis. Ook met deze S80 reed ik rond de 1:12. De caravan erachter betekende 1:8,5. Dit kwam wat zuiniger uit dan de C-Klasse.
De beurten van de Volvo waren over de gehele lijn wat duurder dan de Mercedes, maar het uitblijven van problemen zorgde uiteindelijk toch voor een vele malen gunstiger kostenplaatje.
Omdat de Volvo een gewichtsklasse hoger zat dan de C240, moest ik een weinig meer wegenbelasting ophoesten. De verzekeringspremie was ook vergelijkbaar. Uiteindelijk gaat het dan om verschillen van enkele tientjes per jaar, dus niet de moeite waard om daar harde woorden over uit te spreken.
Al met al was de S80 nét ietsje duurder in het rijden dan de C-Klasse, als die probleemloos zou zijn gebleven. Daar dat dus niet gebeurd was, is de S80 economisch gezien een juiste keus geweest. Wel dient dan als positief punt te worden opgemerkt, dat de S80 wel een halve klasse hoger zit qua segment dan de C-Klasse. Veel voor weinig dus, in feite.
ALGEMEEN
Gewoonweg een heerlijke reiswagen. Veel mee gereden in het eerste jaar, waaronder twee maal een tocht naar Noorwegen (Lofoten en de Noordkaap). De wagen nodigt uit tot rustig, comfortabel zoeven. Ik was verrast door de eigenschappen op bergwegen. De S80 voelde veel lichtvoetiger aan dan ik op het eerste gezicht had gedacht. Grote complimenten voor de stoelen; simpelweg briljant. Ook de stereo waardeer ik zeer. Wel miste ik de zesde versnelling die de Mercedes wel rijk was. Geen groot gemis, want de motor was stil en de trekkracht ook goed, maar nét dat kleine beetje meer ‘overdrive’ waardeerde ik wel in de Benz.
PROBLEMEN
Geen. En dat was een opluchting voor mij!
KWALITEIT, DUURZAAMHEID
Uitstekend. Na een jaar helemaal niets dat er op wees dat er ongeveer 30.000 kilometers onder de wielen waren doorgerold. Alles voelde als nieuw.
KOSTEN
Tja, het enige dat ik aan kosten had was brandstof. Nee, uiteraard is dat wat kort door de bocht, beste lezer. Maar dat zinnetje geeft wel aan dat er geen onverwachte kosten waren aan de S80. Enkel het reguliere onderhoud, dat was het. Uitstekend!
ALGEMEEN
Nog steeds zeer tevreden. De S80 bewees zich als reiswagen. Wederom lange tochten gemaakt (Zwitserland door, met de auto naar Sicilië). Ik moet wel zeggen dat ik zo nu en dan ‘mijn Mercedes’ wel mis (Mercedes-rijders weten wat ik bedoel!), maar het ‘mij kan niets overkomen’-idee van de Volvo staat me ook aan. Nog steeds lof voor de stoelen, bediening, stilte, rust en stereo.
PROBLEMEN
Geen.
KWALITEIT, DUURZAAMHEID
Nog steeds voelde de S80 aan als een nieuwe auto. De motor is uiteraard ingereden; verbruik is wat beter geworden (zij het fractioneel). Nog altijd rammelt er niks, ratelt er niets en is de auto gewoonweg vrij van bijgeluiden.
KOSTEN
Simpelweg hetzelfde als toen de auto een jaar oud was. Niets bijzonders, alleen maar het reguliere onderhoud. Wel was iemand zo attent geweest een fikse kras op de linkervoorzijde te maken (wellicht een winkelwagentje of fietser geweest?), maar dat kan ik de Volvo niet aanrekenen!
ALGEMEEN
Gewoonweg nog steeds zeer tevreden. De goede eigenschappen zorgden nog altijd voor een lach op mijn gezicht. De S80 heeft inmiddels meer gelopen dan C240 die ik hiervoor had, dus die mijlpaal is bereikt. En dat zonder problemen, niks nada noppes.
PROBLEMEN
Slechts twee maal was het lcd-display in het instrumentenpaneel van streek. Even herstarten en het was weer klaar. En één achterlichtje werd vervangen.
Maar feitelijk is dus ook weer hier aan de orde: geen problemen.
KWALITEIT, DUURZAAMHEID
Niets bijzonders te melden. Alles is nog gewoon als nieuw. Het enige, waaraan men kan zien dat de S80 gebruikt is, is de lederen bekleding. Die is ietwat ‘gekreukt’, ‘ingezakt’. Maar absoluut niets om over naar huis te schrijven, dit is normale slijtage. Ik kan dit niet vergelijken met de C-Klasse, aangezien die was uitgerust met het (goedkopere) twin leder, waar delen van kunstleder zijn – en dat slijt nu eenmaal niet zo!
KOSTEN
Ook hier weer het gewone onderhoud. Niets bijzonders.
CONCLUSIES
Ik kan maar één conclusie trekken: ik was een uitermate tevreden S80-rijder. Ik kan met de beste wil van de wereld geen reden bedenken waarom ik niet tevreden zou zijn! Het comfort was goed, de stilte was aangenaam, de wagen reed rustig, de stoelen waren uitstekend, het rijgedrag lichtvoetiger dan ik op het eerste gezicht had gedacht, de afwerking goed, de luxe fijn en de gebruikskosten gewoon netjes. En dan de betrouwbaarheid: zeer goed.
Toch heb ik na deze drie jaar afscheid genomen van de S80 2.4 170 pk Elan. Waarom, zult u vragen? Ik was gewoon weer toe aan iets nieuws; het begon weer te kriebelen. Een ding wist ik wel zeker: het moest weer een Volvo worden!
Hoe en wat, dat leest u in mijn volgende bijdrage!
{N.B. Omdat een goede review schrijven nogal wat tijd kost en ik helaas krap in de tijd zit, kan het weer enige dagen duren, beste lezer, voordat het online staat!}
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
