Volvo S80 2.4 170pk (2000)

autoreview

Volvo S80 2.4 170pk (2000)

Signalement

UitvoeringS80 2.4 170pk
Versnellingen5, Automaat
Bouwjaar2000
Jaar van aanschaf2016
KM-stand bij aanschaf239.335 km
KM-stand laatst308.345 km
Lezerswaardering: 81%
Disclaimer MyReview

De beschrijvingen en reacties in de rubriek Myreview Auto zijn gebaseerd op persoonlijke meningen en ervaringen van gebruikers. DPG Media probeert de authenticiteit van deze persoonlijke meningen en ervaringen zo goed mogelijk in te schatten, maar kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor de inhoud of de gevolgen van deze meningen en ervaringen. In Myreview Auto zullen zowel goede als slechte ervaringen worden geplaatst. DPG Media betaalt geen vergoeding voor de ervaringen of laat deze op een andere manier beïnvloeden. De redactie kan uitingen die niet voldoen aan de huisregels of onrechtmatig zijn te allen tijde aanpassen of verwijderen.

Het is niet toegestaan zonder toestemming van DPG Media de informatie van Myreview Auto te gebruiken voor of te verspreiden via andere media.

De edele eland

  • 287.313 km

Na een heleboel auto's, ik rijd al sinds 1982, kwam er in 2010 de eerste Volvo. Een handgeschakelde V70, de illustere 10-klepper. Kenners weten wel wat ik daarmee bedoel. En als je eenmaal aan de Zweedse bakstenen begint, dan kom je daar nooit meer vanaf. Na de 10-klepper kwam er een 2.5T automaat en sinds september 2016 heb ik mezelf ge-upgrade naar een heuse limo; een zilvergrijze S80 uit januari 2000.

Ik kwam de auto tegen op het internet bij een Nissan-dealer in Brabant. Eerlijk gezegd was ik al een poosje op zoek naar een auto zoals deze en het verhaal was bijna te mooi om waar te zijn. Voorzien van een compleet ingevuld onderhoudsboekje met beschrijvingen van alle beurten, onderhoudsklussen en reparaties. Een kilometerstand van slecht 235000, wat voor een Volvo-kenner betekent dat je nog aan het inrijden bent, en in een uitvoering zoals ik hem graag wilde hebben: de 2.4 liter vijfcilinder benzineversie met 170pk. Alles erop en eraan, zelfs een schuifdak! Over de prijs waren we het snel eens. De Nissan-meneer was maar wat blij dat hij zo snel van die benzineslurpende millieuramp werd verlost... Gelukkig wist ik beter!

Er waren wel een paar dingetjes die even moesten gebeuren. Ik heb de banden vervangen voor Michelin Cross Climates, een absolute aanrader. En de distributieriem was aan vervanging toe. Verder heb ik de zogenaamde raamsnorren (die had ik zelf kunnen bedenken!) vernieuwd, dat zijn de plastic strips onderaan de zijruiten, en de deurrubbers heb ik ook vervangen. Alles bij elkaar reed ik uiteindelijk voor nog geen 3000 euro in een fantastische auto waar je nauwelijks meer op afschrijft.

Het is de meest betrouwbare uitvoering van dit model; de 2.4 liter zonder turbo met de AISIN-automaat. Inmiddels staat er al meer dan 285k op de klok en geniet ik nog iedere dag van het geweldige comfort, de ongelofelijke audio-installatie (HU 801 met Dolby Surround) en de zee van ruimte. Ik ben 1,90m en als ik een goede zitpositie heb gevonden met de elektrisch verstelbare voorstoel met geheugen, dan is er achter mij gewoon plek voor nog iemand van die lengte. Geen probleem. Maar ook de automatische airco, het schuifdak, de leer/alcantara bekleding en de stoelverwarming dragen bij aan een 'unieke rijbeleving', zoals dat tegenwoordig zo mooi heet. En toch hebben we het hier over een auto van ruim 18 jaar oud met bijna drie ton op de teller. Iets wat je er niet aan af ziet. Het is al eens eerder genoemd: in een oude(re) Volvo rijd je nooit voor gek.

De vijfcilinder is een fijne motor. Verwacht geen Max Verstappen-gedrag want het is een zware auto, maar met de 170pk kun je hem prima van z'n plek krijgen. Van 0 tot 100 duurt net geen tien seconden. En ook als caravantrekker is het een aanrader. Door zijn hoge eigen gewicht voel je maar weinig van een flinke sleurhut aan de haak. En eenmaal op gang is er niet veel nodig voor een tussensprintje. De automaat schakelt boterzacht maar is af en toe wel wat traag. Het fijnst rijdt hij met een gangetje van 120 op de snelweg op met de cruisecontrol aan. Dan is het net alsof je vliegt. In de stad is het minder. Daar schiet zijn verbruik omhoog en dan merk je dat het toch wel een hele grote auto is. Aan de andere kant: niemand zit zo lekker ontspannen achter het stuur als jij. En dat ga je ook terugzien in je rijstijl.

Dus iedereen gaat er vanuit dat je helemaal leegloopt op zo'n enorme bak. Niets is minder waar! Het verbruik ligt rond de 1 op 11,5 als je niet teveel stadsritjes doet. En het onderhoud, wat ik grotendeels zelf doe, is heel betaalbaar en gemakkelijk. De bouwkwaliteit van deze auto's is erg goed. Er gaat weinig kapot als je de boel goed onderhoudt. De kosten die ik heb gehad in de afgelopen anderhalf jaar zijn dan ook zeer redelijk te noemen. Er is niets noemenswaardigs geweest. Misschien het vervangen van de penbobines (even goed zoeken op internet en je besteld de OEM Bosch-exemplaren voor nog geen zes tientjes per stuk) maar na meer dan 250000 kilometer mag dat wel een keer. De originele zaten er nog in. Dát is de kwaliteit waar we het hier over hebben. Als ik alles overzie ben ik nog geen €1000 per jaar kwijt aan onderhoud bij ongeveer 30000 kilometer per jaar. Dus als je het allemaal bij elkaar optelt, kom je op een hele redelijke kilometerprijs uit. All-in rij ik voor ongeveer €0,21 per kilometer. Ik ken mensen met een Volkswagen Polo of Renault Clio die daar niet eens bij in de buurt komen!

Volgende week maar weer eens een lekkere lange rit maken naar Spanje. Ik heb er nu al zin in!

Twee jaar onderweg

  • 303.606 km

Na het passeren van de magische 300.000 kilometer midden op de Parijse Periphérique, is het wel weer eens tijd voor een update.

De zwevende Zweed is inmiddels alweer twee jaar onze huisgenoot. Ook de afgelopen zomer heeft hij ons weer naar Spanje gereden. Ik blijf me erover verbazen hoe zuinig zo'n 2,5 liter vijfpitter kan rijden; over de gehele trip van ruim 5000 kilometer heeft hij gemiddeld 1 op 12,8 gereden. En ik heb echt niet met 90 op de rechterbaan gezeten. Gewoon een gangetje van 120/130. Maar eenmaal op gang maakt het allemaal niet meer zoveel uit. Pas boven de 130 gaat hij meer dorst krijgen (noem mij een auto die dat niet doet...).

We hebben wel even een avontuurtje beleefd, meerdere zelfs. Allereerst ben ik op de heenweg ergens midden in Frankrijk mijn linker knipperlicht verloren. Ja, je leest het goed: verloren! Op een parkeerplaats zagen we ineens een gapend gat met alleen nog maar twee kale draadjes waar eerst een knipperlicht zat. Een lokale Volvo-specialist heeft me geholpen met een fitting en connector uit een V70, compleet met gaffer-tape en tie-wraps! In Spanje bij de dealer bleek zo'n lamp bijna €200 te kosten dus uiteindelijk heb ik er eentje besteld bij Estate Services. Wat een wereldbedrijf is dát! Een weekje later had ik voor zes tientjes de hele handel binnen. De montage was in vijf minuten gebeurd. Klik-klak-klaar.
De pret was echter van hele korte duur; bij het wegrijden (mét nieuwe knipper) bleef ik op de camping tijdens het keren met de voorbumper achter een stoeprand hangen: KRAK! Nu rijdt ik dus nog steeds met een pleister op z'n neus rond. De bevestigingspunten zijn afgebroken tussen de wielkuip en de bumper. Zodra er een bumper in de juiste kleur voorbijkomt, los ik dat wel op...

Een ander dingetje was een lekke uitlaat. Uitzonderlijk voor een Volvo, maar het kan gebeuren. Precies waar de achterste bevestiging zit was hij helemaal doorgerot. Einddemper van de sloop gehaald en met een slof aan de pijp gemonteerd, daar kan ik nog wel een paar ton mee rijden.

Los van deze kleine eigenaardigheden, schade en slijtage blijft de S80 een hele fijne auto. Comfortabel, betrouwbaar en gezien de afmetingen ook zeker betaalbaar. Ik flirt af en toe wel eens met een topless model, een C70 of een BMW 320ci, maar eigenlijk moet ik gewoon niet zeuren en lekker doortuffen met de veel te grote Zweed. ;-) Na de winter meld ik me wel weer eens voor een vervolg.

Einde verhaal

  • 308.345 km

De banden waren zo goed als op, de voorpoten werden steeds slapper en er zat een scheur in de voorbumper omdat ik achter een stoeprandje was blijven hangen... met de ouwe V70 zou ik de stoeprand uit de grond hebben getrokken maar deze 21e-eeuwse nazaat breekt af.

Alles bij elkaar begon ik eens naar de alternatieven te kijken. Een lange maar interessante zoektocht heeft uiteindelijk een Mercedes B200 CDI opgeleverd. Een wat compactere en meer praktische diesel met een zeer betrouwbare reputatie. De eerste indrukken zijn veelbelovend. Binnenkort start ik daar een nieuwe review over.

De Volvo was een fijne reisgenoot. Relatief zuinig, ruim en comfortabel, en je rijdt nooit voor gek in een Volvo! Ik kon hem uiteindelijk voor een goede prijs verkopen en toen was de kogel door de kerk. Met ruim 30.000 km per jaar is het tóch slimmer om te gaan dieselen.

Bedankt voor het lezen en wellicht tot de volgende review!

8,0
  • Betrouwbaarheid
  • Prestaties
  • Comfort
  • Kosten
  • Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien

Lezersreacties (4)

Reageren

Maak melding van misbruik

Let op! Deze functie is niet bedoeld om zelf een commentaar toe te voegen. Optioneel kun je er een opmerking bij plaatsen.

Er is iets mis gegaan. Probeer het later nog eens of e-mail ons.