Volvo C30 1.6 R-Edition (2010)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | C30 1.6 R-Edition |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2010 |
| Jaar van aanschaf | 2010 |
| KM-stand bij aanschaf | 22 km |
| KM-stand laatst | 80.600 km |
Volvo C30 1.6 R-edition (my 2011)
Sinds 15 september 2010 ben ik, na 3 maanden gewacht te hebben op de levering, trotse eigenaar van een Orange Flame Metallic Volvo C30 1.6 R-edition. Hoewel het wettelijk mijn eerste auto is, heb ik reeds vele duizenden kilometers mogen maken in verschillende auto’s waarmee ik deze auto dan ook kan (en zal) vergelijken – voor zover mogelijk uiteraard.
C30 Modeljaar 2011 1.6 R-edition
Volvo heeft met de introductie van de R-editions – bij de C30 verkrijgbaar op de 1.6 (nu 2.0) benzine en diesel (D2) – een hoop luxe en comfort bereikbaar gemaakt voor veel mensen (waaronder ondergetekende). Het R-edition actiemodel houdt in dat de standaard/Kinetic C30 – die in vergelijking met zijn voornamelijk Duitse concurrenten toch al rijkelijk uitgerust is – uitgebreid wordt met het R-design-pakket, alleen dan ongeveer 4000 euro goedkoper. Nadeel van dit pakket, want uiteraard gaat alleen de zon voor niets op, is dat je naast de lakkleur en de kleur voor het lederen gedeelte van de bekleding, niets te kiezen hebt. Opties beperken zich tot dat wat er achteraf (door de dealer) ingebouwd kan worden.
Gelukkig is de C30 R-edition qua uitrusting verder niet karig toebedeeld! Standaard is een C30 al uitgerust met zaken als automatische airconditioning met twee gescheiden zones, boardcomputer, tractiecontrolesysteem, ABS / EBD / EBA / EBL (allemaal zaken om het remmen in noodsituaties bijna plezierig te maken), centrale deurvergrendeling met afstandsbediening, in hoogte en diepte verstelbaar stuurwiel, elektrisch bedienbare zijruiten, een hele bups aan airbags en andere zaken die voor de Volvo-veiligheid moeten zorgen, radio-cd-speler en nog een heleboel andere zaken die ik hier omwille van de leesbaarheid niet ga opsommen.
Het R-edition-pakket doet daar bovenop nog een sportief ogende bodykit (wat de C30 ontzettend goed staat), een sportonderstel met o.a. stijvere vering, directere besturing, een sportstuur, aluminium sportpedalen, halflederen bekleding, cruise control, mislampen voor, speciale (blauwe) wijzerplaten, 17” lichtmetaal, hier en daar wat R-design-logo’s , audiobediening in het stuurwiel en speciale inleg in de middenconsole en in de portieren.
Mijn C30 – De ‘looks’
Persoonlijk vind ik de C30 na de ‘facelift’ van 2010 een stuk aantrekkelijker geworden. Niet dat ik het oude model lelijk vond (in tegendeel), maar met het nieuwe smoelwerk, oogt de C30 een stuk sportiever. Hij kijkt lekker ‘boos’ uit z’n koplampen zonder de Duitse, agressieve schreeuwerij. Daarnaast vind ik het kontje nog steeds ontzettend (ik heb er geen ander woord voor) sexy.
Erg leuk van deze auto is dat het een ‘love or hate’ model is: ofwel je vindt hem geweldig, ofwel je vindt hem afschuwelijk. Je zult misschien niet van iedereen te horen krijgen dat je een mooie auto rijdt (want eigenlijk iedereen vindt bijvoorbeeld Audi’s en BMW’s mooi, “want dat hoort zo”…, Ferrari idem, maar dat is geen vergelijk in deze) maar ik vind dat juist een toonbeeld van karakter van een auto. Als autoliefhebber koop je een auto met gevoel, en dan is een beetje karakter, een beetje ‘anders’, een beetje ‘bijzonder’ juist een pluspunt!
Vooral met de bodykit, die Volvo gelukkig heel beschaafd heeft gehouden, uit het R-design-pakket, oogt de C30 sportief en – naar mijn mening – aantrekkelijk.
De door mij gekozen kleur ( "Orange Flame Metallic" ) versterkt het Love-or-hate-principe: tot nu toe heb ik niemand gehoord die deze kleur "wel aardig" vindt. Men vindt het ofwel een geweldige kleur, ofwel men vraagt zich af in welke beschonken toestand ik deze kleur heb kunnen kiezen.
Persoonlijk vind ik het een 'hippe' kleur die het 'hippe' karakter van de auto doet versterken. Het is naar mijn mening tevens een originele kleur die geschikt is voor een originele, kleine, sportieve auto. Een S80 (of vergelijkbare auto) zou ik daarentegen nooit in deze kleur uitkiezen.
Groot nadeel van deze kleur: zeer besmettelijk! Elk vuiltje, moddertje, viezigheidje, etc. is goed te zien. Het aerodynamisch ontwerp (dat geldt voor iedere hatchback) en het ontbreken van (lelijke) spatlappen, zorgen er ook nog eens voor dat deze auto sowieso snel vies wordt. Een maandelijkse wasbeurt is eigenlijk al te weinig....
Al met al trekt mijn wagentje toch nog heel wat bekijks, en in de meeste gevallen is dat positief. Als ik voorbij rijd zie ik mensen omkijken en in de file neemt men zelfs - ook al zijn het volstrekt onbekenden - de moeite hun raampje open te doen om hun duim op te steken en te melden dat ze het een mooie wagen vinden! Hoe kun je een toch al trotse eigenaar nog trotser maken...?:)
Mijn C30 – Het rijden
Amper twee weken nadat ik mijn eerste meters in mijn oranje (hoewel volgens de officiële papieren; rode) C30 had gemaakt, stond de teller op bijna 2000. Die eerste 2000 km niets dan lof over deze geweldig rijdende auto!
Een kleine 3 jaar en bijna 50.000 km verder kan ik nog steeds niets anders dan uitermate tevreden zijn over het rijden in "mijn waggie".
Ik heb in de afgelopen jaren in diverse modellen Volvo S80 gereden (variërend van 163 tot 272 pk, diesel, benzine, handbak, automaat, voorwielaangedreven, vierwielaangedreven, met turbo, zonder turbo, 16” LMV, 17” LMV, 18” LMV ) en zelfs het vlaggenschip van Volvo ligt niet zo strak op de weg als de C30! Dat komt ongetwijfeld ook door het sportonderstel waarmee mijn C30 uitgerust is, maar ik vermoed (en weet mij ook nog te herinneren van een proefrit met een standaardonderstel) dat het van de Ford Focus afkomstige onderstel sowieso buitengewoon goed presteert. Ik heb inmiddels menig bocht met grote glimlach en weinig of geen gierende banden genomen. Vooral als ik zie hoe die Golfjes door diezelfde bocht met lagere snelheid zwabberen, lig ik in een deuk. Bij de overgang van winter- naar zomerbanden, werd ik nogmaals gewezen op het fenomenale weggedrag van de C30 toen ik een keer wel heel laat in de ankers ging om nog net door (donker)oranje te gaan en de bocht door te knallen: het is dat de gordel automatisch aanspant in een bocht, anders had ik me zeer snel op de passagiersstoel begeven. Terwijl mijn rechter hersenhelft de linker weer op zijn plaats duwde, had ik zelfs nog de mogelijkheid te corrigeren toen mijn bocht iets ruimer uitviel dan gepland doordat de (een van de) voorwielen van de grond los kwam(en) door een hobbel in het wegdek. Dit alles zonder enige vorm van gierende banden en brandend rubber. Wie na deze bocht een foto van mij had gemaakt, zou waarschijnlijk een gezicht vastgelegd hebben dat erg leek op dat van een kleuter op het moment dat die zijn al 364 dagen verlangde verjaardagscadeautje openmaakt. Ware euforie…
In zulke bijzondere (ik zal het geen ‘extreme’) situaties, merk je wel dat de auto niet uitgerust is met “die hard” sport- / kuipstoelen; de zijdelingse steun is in normale tot sportieve omstandigheden meer dan voldoende, maar voor het betere scheur- en gumwerk, had het iets meer gemogen. Aan de andere kant: het enige bevredigende alternatief hiervoor zou waarschijnlijk kunststof kuipstoeltjes, vierpuntsgordels en een veiligheidshelm zijn…
De – in het zitvlak met leer beklede – stoelen zitten verder zowel voor als achter zeer goed: tot nu toe heeft iedereen die bij mij in de auto stapte nog tijdens de 1e rit een compliment gemaakt over de stoelen. Wat mij betreft terecht: comfortabel zonder te zacht te zijn en hoewel zoals gezegd de zijdelingse steun van een kuipstoel beter is, ‘omhelst’ elke stoel je als het ware als je erin gaat zitten. Zelfs na een onafgebroken rit van 1.000 km in 10 uur had ik, als het om de stoelen gaat, het idee dat ik het nog wel een tijdje vol zou houden!
Hoewel slechts een viercilinder 1.6, klinkt de auto, met dank aan de 90 mm eindpijp die deel uit maakt van het R-design-pakket, beter dan ik had verwacht; een diepe brom (zeker bij stationair) die vooral buiten goed te horen is, die mij vooral doet denken aan een tevreden spinnende kat. Gelukkig is het nog lang niet de herrie die de standaard gemiddelde Golf I, II, of III met geblindeerde ruiten, taartscheppen als spoiler en oude regenbuizen als uitlaat (ook wel een meer-geluid-dan-vooruit-auto) uitbraakt, maar ik mag het graag betitelen als 'sportief' - om maar eens een marketingkreet in de strijd te werpen.
Nu ik het toch over geluid heb; de standaard stereo-installatie die Volvo aflevert, klinkt ook zeer behoorlijk! Uiteraard klinkt het High-Performance of Premium Sound System nog beter, maar voor een standaard systeempje is dit een zeer acceptabel geluid. Helaas geen mogelijkheid tot het kiezen van een 6 CD-wisselaar of (nog) beter geluidssysteem (want actiemodel…) maar zeker niet iets om je voor te schamen. Toch zou ik als muzikant en muziekliefhebber, graag de keuze gehad willen hebben de set op te waarderen naar High Performance of bij voorkeur zelfs Premium.
Het schakelen in de 5-bak ging de eerste kilometers een tikkeltje stroef, maar is inmiddels in vorm geraakt. Er zullen ongetwijfeld auto's zijn die soepeler schakelen, maar van het echt stroeve schakelen zoals in het prille begin is, zeker wanneer de motor/bak/olie op temperatuur is gekomen, geen sprake meer. Bij koud weer echter, duurt het wat langer voor de bak goed op temperatuur is blijkbaar, want het schakelen gaat dan weer wat stroever. Ik maak me er echter geen zorgen over; dit lijkt mij normaal bij temperaturen van -6°C. Het kiezen van de achteruitrijdversnelling gaat echter soms nog steeds wat stroef; je denkt ‘de achteruit’ te hebben ingeschakeld, laat de koppeling opkomen en je wordt getrakteerd op een forse dosis tandwielgeratel.
Zelfs na een kleine 50.000 km is die "achteruit" nog steeds de enige versnelling die wel eens een probleem geeft. Het is me zelfs een keer gebeurd dat ie tijdens achteruit rijden uit de versnelling schoot. Gelukkig levert het inschakelen van de achteruit 9 van de 10 keer geen problemen op, maar 100% foutloos is de bak niet en "de achteruit" is daarbij minder vergevingsgezind dan de overige versnellingen.
Het korte pookje ligt verder goed in de hand en het schakelen voelt duidelijk en logisch – onder andere ook dankzij de koppeling waarvan duidelijk het aangrijpingspunt te voelen is. Ik kan me dan ook totaal niet vinden in de in het filmpje op Autoweek geuite kritiek op de bak (alhoewel dat de 6-bak van de T5 betrof) waarin gezegd wordt dat je tijdens het schakelen van 2 naar 3 onbedoeld wel eens in z’n 5 uit kunt komen: totaal geen last van. In vergelijking met alle andere handbakken die ik gereden heb, behoort deze bak absoluut tot een van de betere qua soepelheid en trefzekerheid.
Groot nadeel van deze bak is overigens wel het ontbreken van een 6e versnelling. Ik vind het onbegrijpelijk dat Volvo voor een 5-bak gekozen heeft. Overbrengingsverhoudingen zijn gelijk aan die van de (inmiddels niet meer leverbare) 1.8 en dat houdt in dat er ongeveer 2500 tpm gedraaid worden bij 80 km/u (in 5 uiteraard) en ongeveer 3700 bij 120. Dit komt (hoewel niet verschrikkelijk storend) het geluidsniveau in de auto op de snelweg niet ten goede, maar ook het brandstofverbruik heeft te lijden hiervan; veel verder dan 1:12 kom ik niet. Voor mijn gevoel had hier makkelijk nog een 6e versnelling bovenop gekund als een soort ‘overdrive’. Het voordeel van deze korte overbrengingsverhoudingen is overigens dat je bij 50 km/u reeds in de hoogste versnelling kunt rijden. Het blok draait dan ongeveer 1600 tpm en een verbruik van 1:19 of 1:20 (of in de zomer, met een beetje wind mee, airco uit en raampjes open zelfs tegen de 1:25) is het resultaat.
Mijn C30 – De prestaties
Hoewel de meningen verdeeld zijn, houd ik me toch aan het aloude 'inrijden' van een motor. Ik heb dat als volgt gedaan: 1e 1000 km niet boven de 3000 tpm (afgezien van de snelweg, maar die heb ik in die 1e 1000 km ook niet vaak gepakt) en niet volgas, 1e 2000 km niet boven de 4000 tpm en slechts sporadisch en vooral zeer korte stukjes volgas, 1e 3000 km niet boven de 5000 tpm en pas vanaf 3000 km het vermogen volop benutten – uiteraard alleen – wanneer de situatie dit toelaat.
Tot nu toe denk ik niet dat dit een slechte manier is geweest want op een klein incidentje na, is het olieverbruik tot nu toe nihil (afklopppen)!
De fabrieksopgaven laten voor de 1175 kg zware auto geen flitsende prestaties zien: 0-100 in 11,8 seconden en een top van 185 km/u. In vergelijking met de 200+ pk auto’s die ik de afgelopen jaren voornamelijk gereden heb, is dat natuurlijk een lachertje, maar om in het dagelijks verkeer goed mee te komen, is de 100 pk / 150 nm die het blok levert, voldoende. Het blok is ook in de lage toeren redelijk soepel en pakt vanaf pak ’m beet 1200 tpm goed op, zonder stoten, brommen of hakkelen.
De fabrieksopgave van 0-100 in 11,8 seconden lijkt mij wat pessimistisch. Hoewel ik bij voluit accelereren niet kon klokken - daar ik een man ben en multi-tasken niet voor 'mijn soort' bedoeld is; gas geven, (ont)koppelen, schakelen, sturen, op de weg letten, op de snelheidsmeter letten, op de weg letten, op het overige verkeer letten, op eventuele snelheidscontroles letten én een stopwatch bedienen is echt te veel gevraagd - heb ik het idee dat ik minder tijd dan de opgegeven 11,8 seconden nodig heb om op de 100 te komen. Ook het invoegen op de snelweg in de 5e versnelling gaat (mede door het hoge toerental dat de motor draait bij die snelheden in 5) redelijk vlot. Bij 100 even het gas intrappen en de acceleratie tot 140 loopt tegen mijn verwachtingen in vrij rap! Boven de 140 wordt het accelereren wel beduidend minder. Een tochtje in Duitsland heeft mij inmiddels geleerd dat de topsnelheid van 185 km/u te halen en zelfs te overschrijden is, maar dat het niet van harte gaat. 188 GPS kilometers per uur is tot nu toe mijn record en ik had het idee dat er nog iets meer in zat. Onder ideale omstandigheden zal de 190 km/u misschien te halen zijn, maar dan zul je een flink stuk lege autobahn nodig hebben. Leuk detail is overigens dat de teller niet boven de 190 km/u uit kwam wat dus inhoudt dat ook op hoge snelheid de snelheidsmeter bijzonder accuraat is!
Sinds ik voor mijn werk 22 km op en neer moet rijden waarbij ik met name provinciale wegen rijd, is het gemiddelde verbruik gedaald tot ongeveer 6,8 l/100 km.
Voorheen reed ik ongeveer de helft en dan uitsluitend binnendoor. Het gemiddelde verbruik komt dan niet onder de 7,5 l/100 km, en in de winter soms niet onder 8,0 l/100 km.
Waar ik de prestaties van de auto nog wel voldoende vind, vind ik het verbruik tegenvallen. Hoewel met gemiddeld een liter of 5 a 5,5 per 100 km bij continu 50 in 5, het verbruik bij lagere snelheden best aardig is, wordt het bij oplopende snelheid al snel minder. 80 = 6 l/100 km, 100 = 7 l/100 km, maar vooral op de autosnelweg (120/125 km/u) moet ik de boordcomputer vooral niet het actuele verbruik laten zien, want ik word er spontaan verdrietig van: tussen de 8 en 8,5 l/100 km is niet ongebruikelijk. Dat zijn waardes die horen bij een S80 3.2 AWD! Beetje wind tegen en je mag er een liter bij optellen. Met andere woorden: deze auto smeekt om een 6e versnelling.
“Save the best for last”: het remsysteem en het weggedrag. Van beide heb ik al direct en indirect aangegeven dat ik er erg over te spreken ben, maar ik wil hierbij mijn nadrukkelijke lof hiervoor nogmaals uitspreken. “Perfect” bestaat wellicht niet, maar naar mijn idee wordt “perfect” in deze gevallen op de voet gevolgd door “Volvo C30”.
Laat ik beginnen met het remsysteen: In diverse auto’s heb ik inmiddels de ervaring dat de remmen ofwel niet werken, ofwel een noodstop genereren (bij wijze van spreken); enige vorm van dosering is nauwelijks voor elkaar te krijgen (met name bij Renaults viel me dit op). Bij andere auto’s is de remvertraging niet constant wanneer je een gelijke druk op het rempedaal uitoefent; hoewel dit niet een probleem is waarop ik de aanschaf van een auto zou laten afhangen, is het wel hinderlijk dat bij een Mercedes Vito de remdruk blijkbaar niet lineair is met de pedaaldruk. Gelukkig treedt dit pas op bij lagere snelheden, dus gevaarlijk is het niet, maar een comfortabele precisiestop maken, zit er bij deze auto niet in. Afijn, ik schrijf geen review over de Vito.
De C30 daarentegen heeft een uitstekend doseerbaar remsysteem; het pedaal intrappen gaat redelijk licht maar wel met veel gevoel. Schokkerig remmen en tot stilstand komen is met deze auto, tenzij je er je best voor doet, onmogelijk. Daarnaast is de op te wekken remvertraging ook fenomenaal: het Emergency Brake Assist (EBA) meet de snelheid waarmee het rempedaal wordt ingetrapt (in noodsituaties is deze vanwege het reflex altijd hoger dan normaal) en zorgt ervoor dat de remmen in combinatie met het ABS zo optimaal mogelijk benut worden. Toen ik dat voor aankoop las in de folder dacht ik dat je daardoor het effect zou krijgen alsof je tegen een betonnen muur aanrijdt, maar niets is minder waar. Twee eenden op een onverlichte 60 km/u weg waar iedereen 80+ rijdt, hebben mij dit laten testen. Ja, mijn ogen puilden bijna uit hun kassen. Ja, de remverlichting begon fel te knipperen en de alarmverlichting deed zijn werk. Ja, het ABS werkte voelbaar op de licht door een eerdere regenbui bevochtigde weg. En toch voelde de auto stabiel en controleerbaar aan en was de remvertraging hoewel enorm, toch geleidelijk opgebouwd. Je zou het bijna comfortabel noemen. Overigens, de eenden hebben het ook overleefd.
Het remsysteem ‘leert’ ook terwijl je rijdt: een paar keer achter elkaar flink remmen en de remmen worden op scherp gesteld. De doseerbaarheid neemt hierdoor af, maar de slag die je moet maken om hard te remmen wordt ook een stuk kleiner zodat je eerder ‘echt hard’ remt.
In de winter had ik mijn C30 uitgerust met winterbanden. Waar mijn zomerbanden maatje 205/50/17 bemeten waren, moeten mijn winterbanden het (uit financiële overwegingen) doen met maatje 205/55/16.
Wat mij opviel is dat het binnen, zeker op klinkerweggetjes, nog stiller is vanwege minder bandengeluid. Ook voelt de auto comfortabeler aan wat ongetwijfeld te danken is aan de hogere wang van de band. Nadeel hiervan - maar dat had ik ook niet anders verwacht - is dat de wegligging en scherpte in het stuur, iets heeft moeten inleveren.
Ondanks de winterbanden is de grip bij sneeuw en ijs uiteraard nog altijd beperkt - ware het niet dat het wel (en ik ben geen bandenverkoper, dus dit is geen marketingpraat) een wereld van verschil maakt! De sneeuw, ijs en gladheid ten spijt; het remsysteem van de C30 is voortreffelijk! Prima te doseren, duidelijk voelbaar ingrijpende ABS, en gezien deze weersomstandigheden een acceptabele remweg. Slechts één keer ‘kwispelde’ de achterkant wat toen ik op het laatste moment, op een drijfnatte niet-ZOAB asfalt weg met een temperatuur rond het vriespunt, besloot toch maar te remmen voor oranje. Of ik persoonlijk of juist de hulpsystemen de ‘kwispel’ in bedwang heb(ben) gehouden, zou ik niet durven zeggen, maar het feit is dat ik op tijd stil stond met de neus in exact de gewenste richting.
De wegligging en het weggedrag schaar ik ook maar onder het kopje ‘prestaties’ omdat ik het een hele prestatie vind zoiets dergelijks voor elkaar te krijgen én je dankzij de wegligging in bochten kunt inhalen wat je wellicht op het rechte stuk mist door de bescheiden motor.
Ik vind mezelf een tamelijk nette bestuurder, ondanks de hierboven vermelde anekdotes, houd ik me in de regel redelijk aan de snelheid en hoef ik niet elke bocht dwars te nemen. Aan de andere kant kick ik op snelheid, acceleratie en snel bochtenwerk, dus zo af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan flink gas te geven (al is dat met de 1.6 niet zo bijster interessant) en een bochtje net wat harder te nemen. Meestal doe ik dat alleen en voel ik me weer die kleuter op z’n verjaardag als ik de bocht uitkom en soms doe ik dat door een auto (meestal een of andere aftandse, gepimpte maar nog steeds aftandse bak, bestuurd door een of andere Sjonnie) die mij net met veel moeite ingehaald heeft in de bocht (binnen- of buitenbocht, ik ben niet kieskeurig) weer voorbij te gaan.
Ik ben niet het type dat passagiers wil imponeren met mijn, dan wel de C30’s, kwaliteiten, dus ik ga doorgaans nooit met passagiers extra hard door de bocht om te laten zien en voelen wat de mogelijkheden zijn, maar ik heb inmiddels al meerdere reacties gehad van zowel autokenners als ‘autonoobs’ over “ongelofelijke grip” en het feit dat “je in jouw auto alle kanten op gesmeten kunt worden, en die auto maar aan de weg blijft kleven”.
Ondanks al die sportiviteit, blijft de auto ook comfortabel. Uiteraard, een S80 of vergelijkbaar, is comfortabeler, maar op geen enkele weg die ik tot nu toe gereden heb, heb ik het idee gehad dat ik uit m’n stoel tril of dat de spiegels er vroeg of laat wel af moeten vallen.
Mijn C30 – De afwerking
Hoewel de algehele afwerking beter scoort dan de gemiddelde auto in deze klasse, zijn er na 1,5 jaar toch wat rammeltjes ontstaan die door de garage niet verholpen kunnen worden, simpelweg omdat ze niet weten waar het vandaan komt. Het zijn dan ook waarschijnlijk rammeltjes die het overgrote deel van de autorijdende mensheid niet eens op zou vallen, maar waar ik me groen en geel aan erger. Gelukkig zijn de rammeltjes zacht en niet eens altijd hoorbaar, maar ik ben toch van plan er werk van te maken om ze compleet uit te bannen. Vooralsnog los ik het op door de radio niet uit te zetten - want over dat soort rammeltjes hebben we het hier; als de radio ook maar een beetje geluid geeft, hoor je de rammeltjes niet meer.
Zoals je van Volvo kunt verwachten is alles ergonomisch meer dan verantwoord; alles zit op een logische plek, de middenconsole is strak en overzichtelijk vormgegeven en alle meters en displays zijn – zelfs bij invallend (zon)licht goed af te lezen. Uiteraard is de intensiteit van de meters (en daarmee ook alle displays) via een duimwiel te regelen en registreert een sensor de omgevingslichtintensiteit en past daarop de lichtintensiteit van de digitale displays aan naar dag- of nachtmodus.
Wat me verder opvalt is dat de snelheidsmeter beangstigend weinig, zeg maar: praktisch níet afwijkt! Het verschil tussen (ik noem maar wat) 82 en 83 km/u is amper te zien op de meter, maar het GPS geeft dan ook 82 echte km per uur aan. In vergelijking met mijn motorfiets (afwijking ergens rond de 10%) is dat een verademing; je kunt nu namelijk lekker doorrijden op 3, 4 km/u boven maximum toegestane snelheid (dus je hebt het idee dat je opschiet, ervaring leert dat ik met die snelheid ook werkelijk veel gebruik van de linkerbaan moet maken) en toch hoef je niet bang te zijn geflitst te worden. Ook met de winterbanden (die toch een maatje kleiner zijn) is de tellerafwijking aangenaam klein; zij het wel iets groter dan met mijn zomerbanden. Nadeel hiervan is dat je nu pas werkelijk ziet hoe langzaam je achter de gemiddelde zondagsrijder moet rijden...
Mijn C30 – In het dagelijks gebruik
Met twee (gigantische) deuren, vier stoelen, een minimale bagageruimte en slechts een ruitje om bij die minimale bagageruimte te komen, is de C30 niet geschikt als gezinsauto. De bagageruimte is groot genoeg voor wat koffers, en kan zelfs een elektrische gitaar + versterker (top) herbergen zonder dat de achterstoelen omgeklapt moeten worden, maar een ruimtewonder is het niet. Het afdekzeiltje (liefkozend “tentje” genoemd door veel C30-rijders) is niet het toppunt van praktisch nut, maar stoort me tot nu toe niet dusdanig veel dat ik de neiging krijg het ongeacht de plaats waar ik sta, per direct uit de auto te halen en achter te laten. De overige opbergmogelijkheden in de C30 houden ook niet over. Zo is het opbergvak in de portieren voorzien van een ronding, waardoor het doet denken aan een extra bekerhouder, maar een half liter flesje past er niet in. Gelukkig past een blikje er weer wel in!
Het handschoenenkastje is vrij smal en laag, maar redelijk diep dus er kan wel het een en ander aan (auto)papieren in, maar of hele wegenkaarten van Europa erin passen durf ik te betwijfelen. In de armsteun kunnen verder 10 CD’s opgeborgen worden en dat houdt dus qua ruimte ook niet over. De ‘leegte’ achter de middenconsole kan gebruikt worden om bv. een zonnebril (i.v.m. inbraak bij voorkeur tijdens het rijden) op te bergen. Achterin zijn verder per stoel ook nog twee opbergvakken te vinden, maar het is allemaal wat klein uitgevoerd.
Simpel, doeltreffend, niet duur en toch bij veel auto’s niet standaard: een 12V aansluiting achterin. De C30 heeft dat, net als eenzelfde aansluiting voorin, gelukkig wel. Apparaten als elektrische koelboxen kunnen nu op een van de achterstoelen geplaatst worden en aan de 12V aansluiting achterin gekoppeld worden, zodat je voorin geen last hebt van al die snoeren. Beide zijn uitgerust zonder sigar(ett)enaansteker, maar aangezien ik niet rook en er onder geen beding in mijn auto gerookt mag worden, zal mij dat een spreekwoordelijke worst zijn.
De achterinstap is zoals bij iedere coupé niet uitmuntend, maar de stoelen kunnen redelijk ver naar voren geschoven worden (let hierbij op de zonneklep; wanneer de stoel in een hoge stand staat kan de hoofdsteun tegen de klep aankomen) zodat de instap niet onmogelijk is. Achterin is het in de twee losse stoeltjes prima toeven. Met mijn beperkte lengte van 1.77 staat mijn stoel redelijk ver naar voren waardoor ook mensen van 1.85+ comfortabel kunnen zitten en van genoeg beenruimte gebruik kunnen maken. Bij het achter in- en uitstappen is het enigszins hinderlijk dat de gordelgeleider de gordel áltijd weet mee te nemen (wat op zich een pluspunt is voor het design; het ding doet altijd waarvoor ie gemaakt is) wat de instap achterin praktisch onmogelijk maakt. Even van het de geleider aftillen is verder geen moeite, en de gordel komt dusdanig opzichtig te zitten dat dit vergeten en struikelend de auto uitvallen ook vrijwel onmogelijk is. Om de in- en uitstap te vergemakkelijken kunnen de grote deuren ver openzwaaien, maar op krappe parkeerplaatsen is het raadzaam om eerst passagiers uit te laten stappen alvorens te parkeren, want je hebt nogal wat ruimte nodig aan de zijkant van de auto met die grote deuren. Uitgestapte passagiers hoeven overigens verder niet te helpen met inparkeren, want de grote, niet te openen ruiten achter geven een prima uitzicht naar achteren.
Dan nog een punt van veel gehoord kritiek waar ik niets van snap: de stoelen zouden geen geheugen hebben. Onzin, dat hebben ze namelijk wel! Wanneer de rugleuning naar voren is gekanteld, kan de stoel naar voren bewogen worden. Wanneer je de stoel daarna weer naar achteren schuift, ZONDER de rugleuning weer helemaal rechtop te zetten (dus zonder het ‘oortje’ op de schouder van de stoel te bewegen) zal de stoel naar achteren geschoven kunnen worden, tot het punt waarop hij voorheen stond. Daarna het oortje optillen en de rugleuning weer in zijn oorspronkelijke positie zetten en voila, de stoel staat weer volledig in zijn oorspronkelijke positie.
Erg fijn in het dagelijkse gebruik, is de uitstekend werkende airconditioning / climate control. De 2 zones zijn afzonderlijk per graad in te stellen (in enkele gevallen zou ik wel eens willen dat het per halve graad zou zijn, omdat 20°C soms net te warm en 19°C net te koud is) en behouden de ingestelde temperatuur goed. Er zijn 3 instellingen te kiezen voor de automatische afstelling: laag, gemiddeld en hoog. Ik heb het ingesteld op gemiddeld en hiermee wordt het interieur snel genoeg op aangename temperaturen gebracht, ook als het buiten bijzonder warm of bijzonder koud is. In de lente en de herfst, als het verschil tussen buiten- en binnentemperatuur doorgaans het kleinste is, stel ik de airco vaak in op standje "laag"; dan is de luchtstroom nauwelijks te voelen of te horen, en behoudt het interieur toch de ingestelde temperatuur.
Mijn grootste punt van ergernis, waarschijnlijk niet alleen wat betreft het dagelijks gebruik, maar over het geheel bekeken, is de Bluetooth telefoonaansluiting die achteraf in gebouwd moest worden. Omdat er geen display in dit systeem wordt gebruikt, kan het telefoonboek uit de telefoon niet gekopieerd worden naar een geheugen in de carkit, maar moet elk contact gedicteerd worden. Kunt u zich voorstellen?
* "Telefoonmenu, geef een commando"
- "Contact toevoegen"
* "Geef een naam aan uw contact"
- "Thuis"
* "Contact -"Thuis", nummer alstublieft"
- "0..1..2..3..4..5..6..7..8..9"
* "0...1...2....3....4....5....6.....7....8...9... Is dit correct?"
- "Ja"
* "Contact toegevoegd"
En dat dan voor ieder contact dat regelmatig belt of gebeld moet worden.
Nog afgezien daarvan lijkt de mevrouw die in mijn Bluetooth carkit zit af en toe wel een dove bejaarde; hoe ik ook spreek, hoe ik ook articuleer, hoe ik ook harder praat, ze verstaat het niet. Tegen de tijd dat ze het commando "bel thuis" heeft begrepen, ben je soms al bijna thuis...
Kortom: Volvo, pas alstublieft dit systeem aan zodat naast voice-control ook simpelweg door een telefoonboek gescrold kan worden!
Mijn C30 – Problemen
Een klein probleem wat met enige regelmaat terugkeert: bij enkele tankstations wil het nog wel eens voorkomen dat de pomp afslaat terwijl de tank nog praktisch leeg is. Geen groot probleem maar wel hinderlijk. Door het 'pistool' niet helemaal in de tankopening te steken maar iets terug te halen, waardoor het geheel waarschijnlijk beter ontlucht wordt, kun je gewoon tanken tot de tank vol en je portemonnee leeg is.
Tot nu toe is het grootste probleem een olielekkage door een kapotte afdichtingsring geweest. Dit was in maart 2012, bij ongeveer 25.000 km op de teller. Gelukkig werd dat onder garantie gerepareerd en weer 25.000 km verder heb ik tot nu toe geen olielekkages meer gehad.
Mijn C30 - Bijna 3 jaar verder
Er staat inmiddels na een kleine 3 jaar bijna 50.000 km op de teller en ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn auto.
Het is niet de snelste auto ter wereld, het is niet de zuinigste auto ter wereld en het is zeker niet de ruimste of meest praktische auto ter wereld, maar het is evengoed een auto die heerlijk rijdt, comfortabel is, sportief gereden kan worden en voor mij en mijn avonturen genoeg ruimte biedt. Daarnaast vind ik het nog steeds een bijzonder mooi ogende auto en zijn er maar weinig auto's waar ik mijn C30 voor zou willen inruilen. Sterker nog: in de prijscategorie waar deze invalt, zijn er simpelweg voor mij geen interessante alternatieven!
Voor vakanties is de C30 niet compleet nutteloos, maar meer dan 2 personen zouden er niet mee op vakantie willen gaan; één koffer past in de kofferbak, maar bij 2 koffers moeten de stoeltjes achterin plat. Ik heb met de C30 inmiddels een korte roadtrip door de Alpen gemaakt, waarbij het één-punt-zesje het op hoogtes van meer dan 2500 meter en een helling van 10% of meer best zwaar krijgt. Maar ondanks dat, kon ik m'n lol niet op; krappe haarspeldbochten en lange, flauwe bochten en alles daar tussenin kon ik moeiteloos nemen, zelfs met hogere snelheid. En onder alle omstandigheden gaf de auto vertrouwen; hard in de remmen voor een bocht: geen probleem, volgas in de 1e versnelling een haarspeldbocht uitkomen; er knipperen wat lampjes op het dashboard, maar afgezien daarvan: geen probleem, door S-bochten slingeren om de voor mij rijdende Lamborghini Gallardo en Ferrari 575M bij te benen; geen probleem.
Ik moet toegeven dat ik blij was dat ik geen passagiers had omdat deze ongetwijfeld gekrijst hadden dat ik het rustiger aan moest doen; dat zou ik in die situatie als passagier zelf ook gedaan hebben. Ondanks dat alles, heb ik gedurende deze reis niet één keer gierende wielen gehad en viel geen enkele bocht ruimer of krapper uit dan dat ik hem gepland had. De C30 doet in deze situaties simpelweg wat de bestuurder wil!
Na deze reis ben ik kortweg eigenlijk nog tevredener geworden over mijn auto :)
Mijn C30 - Samengevat
Pluspunten:
- Origineel uiterlijk
- Comfort
- Rijeigenschappen
- Voortreffelijke stoelen zowel voor- als achterin
- Remmen
- Ergonomie
- Zicht rondom de auto
- Zeer accurate snelheidsmeter
- Climate Control werkt uitstekend
Minpunten:
- 1.6 met 100 pk en verbruik van 1:14 is niet van deze tijd
- Bagageruimte is beperkt
- Door de 5-bak draait de motor (te) veel toeren op de snelweg
- Na 3 maanden een 2.0 met 145 pk voor hetzelfde geld beschikbaar
Nieuw wiellager..? Dacht het niet!
Na lange tijd toch maar weer eens een update, en met reden: na ongeveer 80.000 km begon mijn C30 ineens te kreunen, met name in bochten naar rechts. Een bezoekje aan de garage bevestigde wat ik al vreesde: wiellager linksvoor kapot! Reparatiekosten: €325,-
Na 80.000 km al een nieuw wiellager, dat vond ik toch eigenlijk wel te gek. Met de mouwen opgestroopt ben ik in gesprek geraakt met de manager van de Volvo dealer in Hoorn.
Lang verhaal kort: na een tijdje onderhandelen en een paar dagen nadenken, heb ik de knoop doorgehakt en mijn C30 verkocht. Ik heb mezelf opgewaardeerd naar een S60 :D Hierover zal ik binnenkort ook een review gaan bijhouden (is de bedoeling...).
De balans na 4,5 jaar
Nu ik mijn C30 heb ingeruild voor een S60 (dat vergde helaas wel ook nog enige bijbetaling van mijn kant...) kan ik de balans opmaken van wat de C30 mij nou uiteindelijk gekost heeft.
Alle 4,5 jaar wegenbelasting, verzekeringspremie, alle onderhoud én die ene bekeuring à €28,- bij elkaar opgeteld, samen met de afschrijving (iets meer dan €12500,-) en een gemiddeld benzineverbruik van 7 l/100 km, met een gemiddelde benzineprijs van €1,50 kom ik over 4,5 jaar op een totaal kostenplaatje van iets minder dan €29500. Dit komt neer op 36,4 cent per kilometer.
Was dat het waard? Absoluut!
Ik heb aan de C30 een heel fijne, comfortabele, leuke en betrouwbare auto gehad! Geen enkele keer heb ik langs de weg moeten staan met pech o.i.d., en afgezien van een olielekkage die onder garantie verholpen was, heb ik geen bijzondere onderhoudskosten gehad.
De grootste ergernis van de auto zelf, vond ik het hoge toerental, met name op de snelweg, en het beperkte vermogen van 100 pk i.c.m. het brandstofverbruik. Daarnaast vond ik het optionele, uitneembare, navigatiesysteem van Garmin niet om over naar huis te schrijven, en de Bluetooth headset van de telefoon die Volvo achteraf ingebouwd heeft, vond ik op alle fronten verschrikkelijk.
Met een dubbel gevoel heb ik mijn C30 dan ook ingeleverd. Ik vind het nog steeds een tof autootje, een gave bak om te zien. Ik was er aan gehecht geraakt; ik had er "een band mee opgebouwd" - bijna zoals Richard Hammond met 'Oliver'...
Maar het uitzicht op een S60 D4, met bijna 2x zoveel Pk en 3x zoveel koppel inclusief automaat... dat doet een hoop leed snel verzachten!
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
