Volkswagen Passat Variant 2.0 TDI 150pk Comfortline (2015)
autoreview
Signalement
Uitvoering | Passat Variant 2.0 TDI 150pk Comfortline |
---|---|
Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
Bouwjaar | 2015 |
Jaar van aanschaf | 2015 |
KM-stand bij aanschaf | 19 km |
KM-stand laatst | 163.361 km |
Mijn tweede VW
- 4.022 km
In een andere review heb ik mijn ervaringen met m’n eerste VW beschreven (zie http://www.autoweek.nl/autoreview/31161/volkswagen-passat-variant-16-tdi-105pk-bluem-t-comfortl) en aangezien die ervaringen ronduit positief waren heb ik -tegen het einde van het leasecontract- besloten weer een Passat uit te kiezen. Er was immers inmiddels een kakelnieuwe versie beschikbaar gekomen.
Ja ik weet het, mensen die VW niet zo hoog hebben zitten zullen mogelijk smalend van een onbeduidend feeslifje spreken; dikke kans overigens dat die mensen niet enkele duizenden kilometers in beide versies gereden hebben. In dat opzicht heb ik een beetje ervaring, zij het met de nieuwste nog maar zo’n 4000 km. Maar toch, ik meen er nu al iets over te kunnen melden. Als je hier geen zin in hebt: je kunt nú stoppen met lezen en lekker wat anders gaan doen, hoor.
OK, voor de geinteresseerden dan wel de doorzetters dan. Mijn tweede Passat TDI Comfortline lijkt best wel wat op die andere die ik enkele weken geleden aan de leasemij heb geretourneerd: hij is een beetje anders bruin, met andere afmetingen, nog meer leefruimte, standaardstoelen met een betere ondersteuning van het landingsgestel, een ander interieur met nog wat degelijker-voelende afwerking, andere wielen (17”), een strakkere wegligging (sportonderstel), een andere motor (2.0), een standaard betere geluidsinstallatie, een prettiger schakelende versnellingsbak, nog weer wat stiller op snelheid, en héél wat meer power bij een gelijk bijtellingspercentage als de vorige. Kortom, niet echt zo’n onbeduidend feeslifje, maar serieus wat beters.
The looks:
Hoe ziet deze Bratwurst eruit dan? De buitenkant heeft de metallic-kleur Black Oak Brown, de binnenkant Natuurbruin. Behoorlijk bruin dus. Ik heb er 17” Nivelles op laten leggen, en da’s dan in combinatie met een sportonderstel. Die Nivelles zijn grotendeels donker uitgevoerd, en dat ziet er in mijn ogen strak uit; bonus is dat je veel minder heisa hebt om ze te schoon te houden want je ziet de vervuiling door remslijpsel veel minder snel.
Ik heb wederom géén extra getinte achterramen genomen, want dat vind ik simpelweg niet mooi. De platte zwarte dakreling heb ik vervangen door chroom-kleurige, want dat levert naar mijn smaak een mooier totaalplaatje op.
Hij heeft “ouderwetse” halogeenkoplampen welke overigens behoorlijk goed licht afgeven. Xenon wordt niet meer geleverd, LED wel. Maar op het moment dat ik de auto via de website van de leasemij configureerde waren de beschikbare LED-koplampen van het dynamische type, en op een Comfortline alleen in combinatie met een zeer prijzig exec pakket leverbaar (met zaken als internettoegang en andere –in mijn ogen– onnodige gadgets); zo’n duur feestpakket had ik geen behoefte aan en dus ook geen geld voor over. Geruime tijd na mijn bestelling bleek statische LED-verlichting zonder zo’n duur pakket mogelijk te zijn; ach, gevalletje jammer dan. De achterlampen zijn sowieso in LED-uitvoering, en in mijn ogen van een fraaiere soort dan die op de B7.
The inside:
De binnenkant ziet en voelt nog allemaal weer iets beter afgewerkt. De rode kermisverlichting op en rond het dashboard is bij de introductie van de B8 nu koel-wit geworden; dat geeft een veel modernere uitstraling.
Ik heb er voorruit- en stoelverwarming op laten zetten, plus een van binnenuit elektrisch bedienbare trekhaak (maar die zit zèlf wel aan de buitenkant hoor). En binnenin ligt een normaal, lichtmetalen reservewiel; in geval van een lekke band heb ik namelijk geen behoefte aan gedoe met een spuitbusje haarlak of purschuim of zo.
De indeling van het interieur is iets veranderd vergeleken met de vorige generatie, met nòg meer ruimte tussen voor-en achterzitplaatsen en een kleiner opbergvak onder de middenarmsteun als opvallende wijzigingen. De ergonomische bestuurdersstoel (of hoe dat beessie ook mag heten) is een fijne verbetering t.o.v. de vorige comfortstoel: in mijn ervaring meer steun voor de achterpootjes, uitgebreider instelbaar, en lekkerder passend.
Dit is gewoon een heel ruime stationwagon, met een enorme bagageruimte; ondergemiddeld kleine mensen kan je zomaar “kwijtraken” in deze auto. Tja, als je hier vier volwassenen met hun zooi niet in kwijt kan dan heb je echt een probleem: dan zijn het ofwel pathologische verzamelaars danwel individuen met nijlpaard-proporties …
The ride:
Met de 2.0 TDI aan boord is dit een serieuze verbetering, zeker t.o.v. mijn vorige 1.6-je, waar ik overigens wel mee uit de voeten kon. Maar dit is veel leuker, natuurlijk. Veel vlotter, veel meer pit zonder dat dit meteen met z’n drankgebruik fout gaat. Hij lijkt ook langer uit te rollen dan zijn voorganger; dat viel me meteen op bij het benaderen van de dagelijkse rotondes en andere vertragers. Ben trouwens al even bij De Buren op bezoek geweest, en de digitale meter toverde daar zo maar 213 km/h tevoorschijn. De koek was toen nog niet eens op, maar ik vond het wel best zo.
Wat verder opvalt: sturen gaat lichter èn strakker, hij is minder soft of week (ja, sportonderstel) en zijn grenzen lijken heel ver weg te liggen. Hij maakt een ander geluid dan mijn vorige, en is in het algemeen heel stil, zeker op constante snelheid. Met een lekker stukje muziek op een normaal decibelniveau hoor je de motor eigenlijk niet; dat viel me al snel op t.o.v. de vorige generatie. Schakelen gaat directer, soepeler, met een kortere slag en een steviger gevoel.
Ik ben dus zeer tevreden met deze Bratwurst. Als hij zich de komende vier jaar net zo goed gedraagt als mijn vorige lease Kroket, dan ga ik ‘m op z’n ouwe dag misschien wel als gezinslid adopteren.
En o ja, foto’s volgen zo gauw het iets minder grauw/mistig is en hij weer een beetje schoon is. Greetz!
'n Aardig stukje ervaring verder
- 20.017 km
Inmiddels hebben wij flink wat kilometers toegevoegd en verdere ervaringen met La Bratwurst opgedaan. Würstli heeft dit jaar geen vakantie met ons gevierd, omdat we ons letterlijk vliegensvlug naar onze bestemming hebben verplaatst. Maar recent heb ik ‘m wel even meegenomen naar één van de Alpenlanden en ‘m onderweg en ter plaatse op zijn bergje-op capaciteiten kunnen beoordelen. Nou, met 340 Nm breed-beschikbaar sleurt hij er lekker aan hoor; ik kwam iig nixnie tekort nie. En haarspeldbochten (gek woord, eigenlijk) op een echte pasroute tot 2400+ meter hoogte bleken een eitje, zowel qua insturen als qua herpakken in z’n tweede versnelling; dat laatste was toch een heel ander verhaal met m’n vorige spaarVariant. Bergje-af ging ook lekker: met z’n sportonderstel rijdt hij behoorlijk strak, en de remmen geven ook volop vertrouwen in een goede afloop bij een snelle nadering van een heftige U-turn. Kortom, ik heb ‘m nergens tegenaan gejast en hij is dan ook helemaal ongeschonden gebleven .
De retourreis verliep grotendeels traag vanwege terugkerend vakantieverkeer: sooohee, weet je wel hoeveel caravans er op een willekeurige vrijdag over de Autobahnen en Autoroutes in noordelijke richting waggelen? Niet normaal joh. Pas vanaf de Belgische Ardennen werd het wat rustiger, zodat er toen pas “een teentje gas” bij kon. Sh*t happens, zullen we maar zeggen. Al met al blijkt de Passat dan toch wel een hele doordachte en comfortabele auto te zijn: na 10 uur op de linkervoorstoel gebivakkeerd te hebben kwam ik toch relaxed thuis – kijk dàt vind ik dus helemaal goed.
Verder nog iets?
Wat valt er verder nog over deze bruine makker te zeggen? Zijn verbruik ligt over het eerste-halve-rondje-wereld op 1:19.6 (grotendeels gebaseerd op woon-werk in NL), en da’s maar 400 m per liter minder dan mijn vorige spaarbrander presteerde. Naar mijn smaak heel goed dus. En dat minieme verschil wordt natuurlijk vet gecompenseerd door alles wat zo’n 2.0 extra biedt ten opzichte van die vorige 1.6.
Onze Brunette lijkt geen olie te verbruiken, en alle knopjes, functies en dingetjes werken zoals het bedoeld was. Er is tot nu toe niks kapot gegaan, en er rammelt of kraakt ook niets.
En ja, je kan zo’n Passat natuurlijk saai of lelijk vinden, of juist niet. Allemaal prima hoor, ieder zijn ding. Maar autokenners die ‘m puur op basis van zijn uiterlijk tot op de grond toe afbranden en ’t allemaal maar niks vinden hebben ‘m zeer waarschijnlijk zelf nog nooit ervaren, bijvoorbeeld door er eens enkele honderden km non-stop mee te rijden. Hoe dan ook, ongeacht wat een ander d’r van vindt: deze leasert bevalt mij tot nu toe simpelweg uitsteekbaar.
Toch geen gevalletje dieselgate?
- 26.512 km
En nu maar hopen dat er geen aap uit de 2.0 TDI Euro6-mouw te voorschijn komt, want anders ga ik misschien in praktijk terug naar een 1.6-je. En dat was toch niet helemaal de bedoeling ...
Eerste rondje-wereld is rond
- 40.022 km
Zo, we hebben het equivalent van het grootst mogelijke rondje over de aardkloot onder de wielen door laten rollen. En dat is naar volle tevredenheid verlopen, want alles werkt zoals op dag 1, met een overall gemiddeld verbruik van 1:19.7 en in alle rust en comfort.
En deze BruintjeBeer heeft aardig wat kracht: als je “vlotjes” vanuit stilstand wegrijdt komt soms de anti-slipregeling bij overschakelen naar z’n twee ook nog even meedoen. Eigenlijk rijdt deze Bratwurst ’t lekkerst bij een gangetje van ongeveer 150 km/h, maar zo’n gewoonte kan door fanmail vanuit ’t noorden wel wat minder plezierig uitpakken.
De eerste vertroeteling bij 30k heeft onze brunette goed doorstaan; er was niks bijzonders aan de hand en ze had ook nergens last van. Voorzien van winterschoeisel en vol goede moed en verse olie kan ze er weer fris tegenaan.
Met de huidige vorstperiode waardeer ik de stoel- en voorruitverwarming zeer zeker. Ook de interieurverwarming doet het goed en snel, zodat ik bij de -8 ⁰C deze ochtend toch gewoon in m’n overhemdje in de auto kon vertrekken zonder al na vijf minuten van de kou te verrekken.
Ik heb wel de indruk dat de B8 sneller smerig wordt dan z’n voorganger. Herkent iemand dat? Het verschil zou ‘m niet in de respectievelijk carrosseriekleuren moeten zitten, want die zijn in mijn geval bijna “identiek hetzelfde” (zoals de zuiderburen zeggen). Misschien dat het aan de wielen en hoe die in de wielkasten gepositioneerd zijn ligt? Joost mag ’t weten – ik zal ‘m binnenkort eens ff bellen.
Valt er dan niks tegen? Eigenlijk niet nee. Of toch wel, een dingetje: deze heeft niet van die lekkere LED-koplampen, maar gewone pitten. Die doen het op zich prima, maar in het winterseizoen op donkere buitenaf-weggetjes zou ik toch wel wat extra licht kunnen appreciëren. Dan ZIE ik tenminste eventuele overstekende konijnen vóórdat ik ze VOEL. Kennelijk was ik toch stiekum wel ‘n bietje verwend met de xenon op de vorige. Mijn woon-werkverkeer verloopt over verlichte snelwegen, dus dan merk ik er niets van – en dat vertegenwoordigt het leeuwendeel van mijn kilometers, dus ach ja.
Genoeg geleuterd. Deze Passat doet het voortreffelijk, zo simpel is dat. Hopelijk kan ik nog 140,000 km (of meer) probleemloos van deze bruine beer genieten – met al die sjoemeldiscussies en mogelijke gevolgen zou ’t straks zomaar kunnen zijn dat dit mijn laatste nieuwe dieselaar was …
Gegroet!
Foutloos over het parcours
- 62.133 km
We zijn weer ’n eindje verder. Het verhaal blijft wellicht wat eentonig, maar Bruintje Beer blijft feilloos doen waar ik ‘m voor gekozen heb: lekker en in alle rust met veel gemak dagelijks een retourtje woon-werkverkeer van 140 km verslinden.
Ook zijn tweede servicebeurt was probleemloos; iets anders zou me ook verbaasd hebben want er is letterlijk nix mis met deze auto. Het sapverbruik ligt stabiel op 1:19.7 (werkelijke liters en km, dus geen vertekenende boordcomputer weergave), en dat wordt ook vast veroorzaakt door de mix snelweg-provinciale weg.
Laatst heb ik noodgedwongen een aantal dagen afstand van de Bratwurst moeten doen: het poffertjespan-uiterlijk moest t.g.v. een bovengemiddelde hagelbui even hersteld worden. De leasemij liet mij kennismaken met een Skoda Superb combi in 1.6 diesel (120 pk) uitvoering. Die is dus nòg ruimer dan de Passat (in mijn optiek zelfs bovenmatig groot), een nette auto, maar vooral … deinend als een waterbed. Noem het comfortabel, of wat dan ook, maar ik had werkelijk het gevoel per boot onderweg te zijn.
En 120 pk blijkt dus echt 30 minder te zijn dan wat m’n Bratwurst heeft, en dàt merk je – niet zo zeer bij versnellen vanaf lagere snelheden (in verkouwde kom, op buitenafwegen en zo) maar wel op de A-wegen, behoorlijk wat minder “bite”. En er was een verschil merkbaar als je de airco flink liet werken: bij de PuberS (of was het SuperB?) ging dat ten koste van wat vermogen, en bij de Passat merkte ik daar nooit iets van.
Mijn vorige Passat was een 1.6 diesel met een magere 105 pk, en ik kreeg qua snelwegpit zowaar déjà vues in de Skoda. Ben dus blij dat ik bij de huidige Passat niet voor zo’n 120 pk maar gewoon voor de 150 pk versie ben gegaan.
Wat betreft die hagelschade: interessant fenomeen. De motorkap had een stuk of vijftig deukjes, het dak max tien. En de oude Ford C-Max van vrouwlief … slechts drie over zijn hele lijf. Tja, waar die gewichtsbeperking tegenwoordig (deels) vandaan komt laat zich nu ook wel raden. Bratwurst is nu weer helemaal strak; hopelijk laat de eerstvolgende hagelaanval lang op zich wachten.
Binnenkort maar eens een vakantietripje richting zuiden doen en van zijn comfort genieten – vorige zomer stond hij afwisselend een paar weekjes volgetankt “op stal” bij mijn twee zonen (en bleek hij bij terugkomst zo goed als leeggereden te zijn).
Tschüß!
Prima gespeeld in de 1e helft
- 91.119 km
Halverwege de game (qua lease-kilometers) kan ik gerust zeggen dat ik zeer tevreden ben met onze bruine beer. Hij is een betrouwbare metgezel gebleken, en volledig probeemloos.
De lange vakantiereizen tijdens de voorbije zomer en in de recente winter verliepen uitermate comfortabel. Je merkt dan pas echt hoe goed en doordacht deze Passat in elkaar zit.
De auto heeft voldoende power, althans voor mij, bij een zeer fatsoenlijk verbruik (ongewijzigd zo'n 1:19.7). Laatst op de terugweg in Duitsland alle honderdvijftig paarden eventjes de vrije teugels gegeven, en dat resulteerde in een respectabele 229 km/uur op de digitale display en een brede grijns op mijn snuit. En de auto voelde nog steeds heel stabiel en gecontroleerd aan, en dat is ook best fijn dus.
De derde servicebeurt leverde geen bijzonderheden of anderszins verrassingen op, dus da's ook helemaal OK. Ik ga er dan ook vanuit dat de 2e helft net zo plezierig verloopt als de 1e, en dan blijf ik dik tevreden met deze Bratwurst.
Groeten en tot later.
De 2e helft is inmiddels bezig
- 122.077 km
Het begin van de tweede helft van de game levert een vergelijkbaar spelbeeld op als de eerste helft: geen foutjes gemaakt.
We hebben de beresterke bruine beer niet meegenomen op zomervakantie, want we reisden met onze nationale luchtvaarttrots. Maar we hebben in het voorjaar nog wel een weekje Frankrijk meegepikt, en met tweemaal 10 uur rijden bleek weer eens hoe comfortabel deze Passat eigenlijk is: een fijne lange-afstandsauto met voldoende power om meer dan vlotjes en met gemak kilometers te verslinden. En dezelfde ervaring werd opgedaan tijdens een retourtje München; ze organiseerden daar eind september een leuk feessie.
Er waren de afgelopen 30 miljoen meters geen veranderingen in drinkgedrag van onze Brunette, geen onaangename verrassingen, en ook geen spelonderbrekingen. Het enige wat opviel, vlak voor de 120k-beurt, was bij koud weer (onder de 6 ⁰C) een wat kreunende voorophanging bij de eerste verkeersdrempel tijdens woon-werkverkeer – kan ook een vorm van begrijpelijk ochtendhumeur zijn geweest. Hiervan was geen sprake als ze wat warmer was. Er is bij de beurt een draagarmrubber vervangen, en hoera geen bijgeluiden meer op die eerste speed bump. O ja, en de boordcomputer adviseerde om het batterijtje van de sleutel te vervangen; tja, van zo’n kostenpost zal de contactpersoon bij de leasemij wel slapeloze nachten overhouden.
De afgelopen weken heeft onze Bratwurst als verhuiswagen opgetreden: ongelofelijk dat je zomaar even een wasmachine, een wasdroger, zo’n bekende ikea-kast en een tweepersoons bed -weliswaar gedemonteerd- en wat overig grut achterin schuift. En je wilt niet weten hoeveel verhuisdozen erin passen – ga ik dus ook niet vertellen 😊.
Ondanks dat Bruintje Beer uitstekend bevalt zal ik einde leaseperiode waarschijnlijk toch niet overwegen om ‘m te adopteren: met het oog op de (nabije) toekomst weet ik niet of ik zo’n grote bak op diesel voor privégebruik wil aanschaffen. Mogelijk lopen we over enkele jaren tegen aangescherpt anti-diesel-beleid op en izzie mogelijk -ondanks z’n kleur- bij latere inruil dan ineens geen drol meer waard.
Vooralsnog gaan we nog 60k kilometers samen verder, hopelijk in dezelfde harmonie als tot nu toe. Zo niet, dan laat ik jullie het meteen weten. Grüβe miteinander!
Diep in de tweede helft
- 149.149 km
We zijn inmiddels qua kilometers op 5/6e van het leasecontract aangekomen, en onze Brunette aka Bratwurst alias Bruintje Beer heeft zich voortreffelijk gedragen, want: geen mankementen, geen reparatie-ingrepen, geen merkbare slijtage, altijd starten-rijden.
Strikt genomen waren de voorbanden nog niet helemaal op, en hadden ze ’t misschien nog wel gered totdat de winterhoefjes er weer op gaan, maar ze kwamen aardig op het niveau van de slijtindicatoren. Dus toch maar vervangen bij de 150k-beurt – wel zo fijn als straks de herfstregenbuien komen (tenzij de droge zomer natuurlijk gewoon doorgaat).
Met m’n vorige Passat, een 1.6 TDI ook op Conti’s, reed ik het leasecontract op 1 setje zomer- en 1 setje winderbanden uit; met deze 2.0 TDI zou dat dus ook gekund hebben.
Het totaalbeeld is voor mij niet veranderd: een prima afgewerkte en uitgeruste, bestwel snelle, betrouwbare, comfortabele auto, uitermate geschikt voor de langere afstanden, met een werkelijk verbruik steevast op 1:20 (en zelfs nog iets gunstiger bij temperaturen boven de 25 â°C), met een rechttoe-rechtaan rijgedrag, maar … zonder “iets magisch” waarvan je hart ’n tikkie sneller gaat kloppen. En gezien z’n grootte kan er een ongelofelijke hoop zooi in vervoerd worden – dat hebben we met diverse verhuisactiviteiten op aangename wijze vastgesteld.
Ondanks dit heel positieve beeld, en waarschijnlijk een zeer aantrekkelijke prijs, ga ik deze auto einde-lease toch niet overnemen. Hij zou nog vele kilometers mee kunnen, want hij is door z’n eerste berijder prima behandeld (dat ben ikzelf) 😊. Hoewel ik jaaaaren zeer tevreden in diverse diesels heb gereden ben ik inmiddels “behoorlijk genezen” vanwege de “bijwerkingen” van diesels (en zeker van een fabrikant die de kluit grootschalig belazerd heeft), maar da’s slechts mijn opinie. Een alternatief heb ik inmiddels privé geregeld: ’n kleine witte van het blauw-witte merk.
Ik ga ervan uit dat onze trouwe bruine de tweede helft netjes afmaakt en geen blessuretijd gaat opeisen. Mocht er toch nog iets voorvallen voor de finish dan meld ik het hier nog wel. En anders: Auf Wiederschnitzel!
Het eindsignaal: Game Over!
- 163.361 km
Het is zover: einde leasecontract, dus de Bratwurst is ingeleverd. Hij is ruim 4x de aarde rondgereden, en heeft het uitstekend gedaan. Vlak voor de finish gaf één halogeenpit de pijp aan Maarten, en da’s werkelijk het enige waarvoor een tussentijds bezoekje aan de garage in vier jaar tijd werd gepleegd – een heel fraai track record lijkt me zo! Behalve een draagarmrubber vanwege humeurig gekreun op de eerste meters na een echt koude start (zie hierboven) is er niets vervangen omdat het kapot ging: er was alleen regulier onderhoud, that’s all.
De auto ziet er van buiten en van binnen nog tiptop uit, en er zijn geen zichtbare gebruikssporen te ontdekken in het interieur. Dus iemand die ‘m straks via het occasion traject aanschaft heeft er waarschijnlijk wel ’n hele goeie aan. Het verbruik is het afgelopen jaar zelfs nog iets gunstiger geworden: gebaseerd op echte liters en kilometers (bijna geheel over N- en A-wegen) werd de score 1:21 eerder regel dan uitzondering – waarschijnlijk leverde de toegenomen verkeersdrukte, en dus een iets lagere gemiddelde snelheid, hieraan een bijdrage.
Ik heb nu 8 jaar met twee Passats gereden, en dat waren echt probleemloze, comfortabele kilometers. Enerzijds zal ik ‘m daarom wel een beetje gaan missen, anderzijds is mijn besluit om te stoppen met VAG-diesels bij volle bewustzijn genomen. Mijn automobiliteit gaat over van een 2.0TDI naar een 120i (review al eerder gestart), vandaar mijn gewijzigde naam: “Na D nu B”.
Grüβe miteinander!
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? nee
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.