Menu
| Uitvoering | Vitara 1.6 Comfort |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2015 |
| Jaar van aanschaf | 2015 |
| KM-stand laatst | 7.435 km |
Na 17 jaar probleemloos 'gebod' te hebben met onze Mitsu Space Runner, leek het moment gekomen om eens van auto te wisselen ;-)
Hieronder zal ik dra mijn eerste rijervaringen beschrijven. Al jullie reacties zijn welkom !
Beoordeling van de uitvoering GL Comfort (België)
De keuze van dit instapmodel werd ingegeven door verscheidene overwegingen:
- deze uitvoering is al uitgerust met tal van opties (manuele airco, aanduiding resterend km-bereik, radio-CD, ...)
- wij wilden een equivalent voor onze oude Mitsubishi Space Runner
- All Grip is totaal overbodig in De Lage Landen
- een boordcomputer met ingebouwde GPS-functie vergt regelmatige upgrading tegen kostprijs; wij beschikken over meerdere voertuigen en een verplaatsbare GPS is daardoor handiger
- hoe meer elektronica ingebouwd, hoe meer kans op elektrische storingen
Beoordeling van het rijcomfort en rijgedrag na 500 km
- zeer goede zitpositie
- zeer goed remvermogen
- zeer goede rechtuitstabiliteit
- goede zichtbaarheid rondom
- voldoende acceleratievermogen
- voldoende ruimte binnenin, ook achteraan
In autoreviews hebben de meeste eigenaars de neiging om hun nieuwe voertuig op te hemelen. Dat is ook begrijpelijk want een aankoop van een nieuwe wagen slaat toch meestal een gat in je beurs en niemand bekent zichzelf en anderen graag dat hij/zij een domme aankoop heeft gedaan.
Hieronder alvast enkele mindere punten van 'onze Vitara's', om mensen die op het punt staan er eentje aan te kopen tot nadenken aan te zetten:
- het harde plastic van het dashboard had ik ook liever niet gezien doch uiteindelijk valt dit nog wel mee; ergonomisch is het dashboard zeer goed ingericht en de verwerking van het gekleurde plaatwerk in het dashboard geeft het een 'oldtimerlook', een beetje naar het vb van de VW Beetle
- de achterzetels kunnen dan wel neergeklapt worden, je bereikt geen volledig vlakke laadvloer: het zitgedeelte kan immers niet naar voren geklapt worden en de achterbank kan evenmin verwijderd worden
- de staafjes waarmee de hoedenplank is vastgehecht aan het dak lijken mij nogal broos en ik vrees dat die vroeg of laat gaan afknappen; de hoedenplank zelf had ook in een wat zwaardere en meer degelijk ogende uitvoering gemogen naar mijn mening
- de digitale aanduiding van het resterend km-bereik gaat op en neer bij elke rit zodat je niet weet wat je eigenlijk km-bereik nu wel is; hier snap ik echt niets van; is dit ook bij jullie het geval ?
Het mag een vreemde vergelijking lijken gelet op het leeftijdsverschil, doch voor ons moest de Suzu deze MItsu komen te vervangen als voertuig, vandaar. Daarnaast hebben we nog een Volvo s40 (dus sedan) en recent een Porsche Boxster doch die hebben een heel andere functie in ons gezin (resp. korte verplaatsingen versus fun).
Vergelijking van het interieur en de opbergruimte
De Mitsu is niet te kloppen qua opbergmogelijkheden: de achterbank is zo verwijderd (wel in één stuk) en dan bekom je een lichte bestelwagen. Zonder problemen vervoerden wij er meermaals een hele drumset mee of twee rechtopstaande bromfietsen (Puchjes en MObylettes).
In de MItsu zat er in die tijd al standaard een opberguimte in de middenconsole, waar je oa tal van CD's kwijtkon en waar je je arm op lange afstanden op kon laten rusten. Bij de Suzu moet dit bijbetaald worden. Er moet wel gezegd dat de Mitsu in die tijd eigenlijk een duur voertuig was en zich in de hogere middenklasse situeerde. Het was eerder een vrijetijdsvoertuig en werd zo ook op de markt gezet.
De zetelbekleding en zitpositie van beide voertuigen is zeer behoorlijk. Bij de Suzu voel je je nog veiliger en heb je echt een 'Jeep'-gevoel.
Het dasboard oogt mooier gestroomlijnd bij de Suzu doch dat van de Mitsu laat we toe dat je nog wat kan leggen op het dashboard aan de passagierszijde. Bovendien is dat van de Mitsu afgewerkt in zachte indrukbare kunststof.
De been- en zitruimte achterin is merkelijk groter in de Mitsu. Ook de gewone kofferruimte is een stuk groter.
De geluidsisolatie is dan weer fantastisch in de Suzu in vergelijking met de Mitsu. In die laatste moest je toch wel luid spreken bij het rijden op de autoweg wegens motorgeluiden.
Vreemd bij de Mitsu was de enkele (!)schuifdeur achteraan die op zich wel heel degelijk werkte en zeer praktisch was. PMedereizigers moesten dus altijd via die deur in het voertuig (uit veiligheidsredenen).
Eerste vergelijking van het rijgedrag
Met zijn 1.8i motor reed de Mitsu als een speer en qua betrouwbaarheid was het een regelrechte topper: de wagen heeft ons nooit in e steek gelaten gedurende de voorbije 17 (!!) jaren op een lege batterij na omdat mijn vrouw de lichten overdag had laten branden ;-(
Het is afwachten hoe de Suzu zich zal gedragen op de lange afstanden en op bergen. Met de Mitsu reed je probleemloos een hele rit van 1000 km aan 120/130.
In bijna alle reviews over onze Vitara wordt de vergelijking gemaakt met voertuigen van concurrerende merken die door de autoexperts gesitueerd worden in het segment van de kleinere cross-overs.
Men denke dan aan: de Citroën Cactus, de Renault Captur, de Dacia Duster, de Fiat 500X, de Peugeot 2008, 'onze eigen' Suzuki SX4 S-Cross, de BMW X1, de Opel Mokka, de Skoda Yeti, de NIssan Juke, ... wellicht vergeet ik er nog enkele te noemen.
Het spijt me, maar ik ben het hier geenszins mee eens: mijns inziens moet onze Vitara vergeleken worden met de Mitsubishi ASX in de eerste plaats (werkelijk twee auto's die aan elkaar gewaagd zijn en waarvan ik eens graag een vergelijkende autotest zou lezen), de Ford Kuga, de Nissan Qashqai, de Hyundai ix 35, de Kia Sportage, de Jeep Renegade, de Volkswagen Tiguan, en nog wat andere modellen uit het segment van de middelgrote cross-overs.
Kom er maar eens mee naar buiten met je Vitara en zet hem maar eens naast die hierboven genoemde modellen. Dan zie en weet je het wel.
Punt is allicht dat 'onze Vitar's' net dat tikkeltje korter zijn dan voormelde modellen en zich omwille van die lengte dus situeren tussen beide segmenten.
Een eerlijke vergelijking van onze Vitara met de Nissan Qashqai vind je hier:
https://www.carwow.co.uk/blog/Suzuki-Vitara-vs-Nissan-Qashqai-0099
En ook nog een andere link die je kan helpen om jouw mening hierover te delen met mij en anderen:
https://www.carwow.co.uk/blog/SUVs-under-20000-0288
Graag dus jullie mening !!
Vitara-gr !
Rudi
Keuze van de VItara als gezinswagen
Wij zijn met vier in ons gezin: ikzelf, mijn echtgenote en mijn twee volwassen kinderen (resp. 26 en 24 jaar). De aanschaf van deze Vitara moest ons onze trouwe Mitsubishi Space Runner 1.8 GLXi (dus ook benzineversie) doen vergeten, en dat proces verliep niet zomaar vanzelf.
Zoals hogerop gesteld, gold onze Mitsu zowat als een 'wonderauto': uitzonderlijk praktisch om van alles en nog wat te vervoeren, onklopbaar betrouwbaar, zeer gemakkelijk bestuurbaar en in een mooie donkerblauw métallic kleurstelling. Begin er dus maar eens aan als voorvechter van de aanschaf van een nieuwe wagen ...
Het aanschafproces begon als volgt: bij de vorige keuring in november 2014 ontving ik een groen keuringsbewijs met evenwel de opmerking dat de remleidingen aan vervanging zouden toe zijn. Nu moet je weten dat ik het jaar vooraf net ook de remleidingen van mijn Volvo s40 had laten vernieuwen wegens slijtage en die onderhoudskost kostte toch best wat eurootjes ;-(
Op veiligheid bespaar ik evenwel niet dus die remleidingen werden netjes vernieuwd en zoals mijn Volvodealer mij zei: die kan nu weer voor jaren mee.
Ik keek er evenwel tegen op om hetzelfde bij de Mitsu te laten uitvoeren omdat die toch al 17 lents telde en ook al wat meer gebruikssporen had gelet op het multifunctioneel gebruik ervan. Daarom wendde ik mij tot mijn dealer (Suzuki, Hyundai, voormalig Mitsubishi-dealer) met de vraag wat hier nou van aan was. Niks aan de hand zo vertelde de hoofdtechnieker me: "die leidingen zijn nog in prima staat".
Niettemin ging ik voor een second opinion en liet ik een kleine onderhoudsbeurt doen bij mijn lokale Midas-garage. Met vijf techniekers (vijf !!) hebben ze gedurende meer dan een kwartier het onderstel van de Mitsu geïnspecteerd om daarna doodleuk te komen vertellen dat deze remleidingen in een meer dan behoorlijke staat waren en dat er geen enkele reden was om die te vervangen.
Of nog: hoe de keuring zijn best doet om burgers er toe aan te zetten om met technische nonsens verhalen hun oude voertuigen van de baan te halen !
In elk geval was thuis de toon gezet en begonnen we toch stilaan uit te kijken naar wat anders, of beter gesteld: ik toch ;-)
Na de markt online verkend te hebben viel mijn oog op de Honda CR-V: die is minstens even ruim als de Mitsu en zou dus uiterst geschikt zijn om mijn zoon toe te laten zijn volledig drumstel te versjouwen. Want geregeld moet die met zijn band optreden.
Thuis werd eea al eens gelanceerd en de gedachten begonnen zich bij allen op dit mogelijk nieuwe voertuig te richten. Bij de ene al wat meer dan bij de andere ;-)
Hierop zette ik de volgende stap en zocht ik een bereikbare garage uit om het voertuig eens nader te aanschouwen en om een prijsofferte te vragen. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan want Honda investeert niet echt meer in zijn dealernetwerk en de meest nabije garage bleek intussen van merk te zijn gewisseld.
Uiteindelijk bekwam ik toch de brochure en pakte ik daar ook thuis mee uit. Het instapmodel kostte toch a gauw 20 à 22.000 eurootjes doch dat moest dan maar.
We wilden nu eenmaal geen investering op korte termijn doen, de leeftijd van de Mitsu indachtig. Het model ASX van MItsubishi sprak me niet aan: oner meer omwille van een veel te impressionant front dat me weinig elegant toeleek.
En plots was daar de Vitara !
Sprankelend, ongezien, alsof ie uit het niets te voorschijn werd getoverd door één of andere godheid.
Ik weet al niet meer exact hoe ik hem voor het eerst gespot heb, doch ik meen mij te herinneren dat ik hem voor het eerst zag in de showroom van mijn dealer. Impressionant.
Ik had nooit eerder met belangstelling rondgekeken in die showroom - op de Hyundai ix 35 na dan, doch die vond ik te duur - en de Suzuki-modellen vond ik echt niets hebben, ook de SX4 S-cross niet. Doch dit was even iets anders ...
Thuisgekomen onmiddelijk nadere info opgezocht en zo ging de bal aan het rollen.
Mijn gezinsleden waren aanvankelijk nogal sceptisch "want het ging toch die Honda worden ?", doch toen het prijskaartje aan bod kwam werd het gesputter al gauw wat minder. WE praten toch al gauw over een prijsverschil van 6 à 7000 eurootjes en daar koop je toch al wat mee, niet ?
Verder nazicht leerde me dat als we in de lanceringsmaand van het model beslisten tot aanschaf, dat we dan niet alleen een superkorting van 3500 euro zouden genieten (inruilwaarde Mitsu à 1000 euro inbegrepen), doch ook nog enkele andere attributen gratis konden verkrijgen (oa een beschermmat voor de koffer) en dat we indien gewenst ook van een quasi gratis lening zouden kunnen genieten. Kortom: allemaal overtuigende elementen om die deal te sluiten.
Hogerop lichtte ik al beknopt toe waarom we voor het GL Comfortmodel kozen. Hier toch nog wat meer info:
- ik wou absoluut een radio-CD gelet op mijn voorrad C's en dit bleek enkel mogelijk bij deze versie
- ik wou eigenlijk geen ingebouwde GPS wegens alle sores die daarmee gepaard gaan (zie hogerop)
- two tone kleurstelling wilden we wél doch dit bleek dan weer niet mogelijk met de comfortversie ;-(
Mijn zoon belangde het vooral aan om een degelijke auto te kopen waarin zijn drumstel kon vervoerd worden. Mijn vrouw en dochter wilden vooral een praktische wagen en bleken het toch moeilijk te hebben om afstand te nemen van de Mitsu gelet op zijn zeer grote gebruiksvriendelijkheid.
Eerste impressies van de overige gezinsleden
- mijn zoon vond de 'look' in elk geval al zeer degelijk; of de laadruimte zal volstaan om zijn druminstallatie volledig en probleemloos te vervoeren zal ik later berichten; op 9 november dient zich een optreden aan en de SUZU is daartoe gereserveerd ...
- mijn dochter en vrouw zijn allebei licht 'verukt' over de auto: itt tot hun eerste verwachtingen rijdt ie naar hun zeggen erg zacht en vlot en waren ze 'er direct mee weg'; enig minpunt dat mijn dochter opmerkte ibetrof de twee brede stijlen vooraan de ruit die het zicht wat belemmeren; ook het inschatten van de lengte van de wagen is nog een vraagteken; bij de Mitsu was de ahterruit ook groter dan bij de SUZU
Hallo !
vandaag vastgesteld dat bijna precies op 700 km het gele lampje in mijn dashboard ging branden van mijn tankvoorraad.
Ik moet eerlijk bekennen dat dit mij ten zeerste ontgoochelt: na alle reviews gelezen te hebben dacht ik dat ik met de Vitara een bijzonder zuinige auto had aangeschaft, doch dit wordt niet bewaarheid met deze km stand.
Ik mag aannemen dat mijn garagist de tank compleet vol had gedaan bij oplevering want dat was zo afgesproken.
Ik heb een erg lichte voet en rijdt dus normaliter erg zuinig. Mijn Volvo met ook een 1.6 L motor benzine rijdt ruim 100 km verder met volle tank.
Dit is niet leuk en zal ik verder opvolgen.
Na 1000 km leek het wel eens nuttig om de motor op zijn prestatievermogen te beoordelen, al moet er bij gezegd dat we dit nog niet in alle rijomstandigheden hebben kunnen doen.
Qua acceleratievermogen zitten we zeker nit met een krachtpatser doch ik duw dan ook nooit plankgas aan de stoplichten. Ik laat het graag aan anderen over om de macho uit te hangen en hun motor snl tuk te rijden ;-)
De motor rijdt verder erg zacht en is nauwelijks hoorbaar. Zo zacht zelfs dat het mij al enkele keren overkwam dat ik dacht dat ie af stond en dat er dan ook een krakend geluid volgde toen ik de contactsleutel omdraaide. Want hij draaide wel degelijk.
Enigszins ongerst maak ik mij over zijn klimvermogen op groere wegen. Dit zal ik pas echt kunnen boordelen als ik er mee naar Frankrijk rijd, allicht in het voorjaar 2016 of anders in olle zomer. Dat klimverogen kan ik goed verglijken met mijn Volvo s40 met eveneens een 1.6 benzinemotor die ook niet echt super klimt op de autoweg naar het zuiden, en mijn vorige Mitsu met 1.8 benzinemotor met directe injectie die reed als een speer en werkelijk onklopbaar was ook al telde ie finaal al 17 lentes.
Afwachten maar ... Heeft iemand van jullie hier soms al rijervaringen mee ?
Gisteren was de ultieme test van de laadruimte: mijn zoon moest immers zijn volledig drumstel kunnen vervoeren en we waren erg benieuwd hoe dit ging verlopen gelet op de toch wel erg mindere flexibele mogelijkheden in vergelijking met onze afgeschreven Mitsubishi Space Runner.
Daar kon immers gans de achterbabnk eruit en kreeg je ook een echt vlakke laadruimte als je de bank liet zitten.
Conclusie: opdracht geslaagd. Niet echt zonder moeite doch het ging.
Volgende test betreft het rijden met aanhangwagen.
Tot binnenkort en vergeet deze review niet te scoren aub want die score lijkt nergens op in verhouding met de info die ik hier al plaatste !!
Vandaag mijn splinternieuwe stalen aanhangwagen gaan halen, de zogeheten 'wall trailer' die je met een hendel kan opschroeven tot rechtopstand zodat je hem netjes kan opbergen zoals een pingpongtafel.
Ik verwachtte mij eraan dat dit het trekvermogen van de wagen toch wel fors naar beneden zou halen, gelet op het gewicht, doch niets daarvan: ik vergat gewoon dat er zo'n ding achter het voertuig was bevestigd en ik meende bijwijlen onderweg dat ie wellicht los was geraakt ;-)
Anderzijds moet ik wel opmerken dat ik enkele dagen geleden met een Ford C max de terugreis vanuit Frankrijk aanvatte huiswaarts, en dat dit voertuig toch wel een betere indruk naliet qua afwerkingsgraad, power/trekkracht en ruimtegevoel. Het betrof de 1.5 D ci motorversie met zes versnellingen. Ik begin stilaan te begrijpen waarom in sommige vergelijkende autotests onze Vitara als wat 'basic' en niet 'up to date' wordt afgeschilderd. Ten opzichte van mijn 17 jaar oude Mitsubishi Space Runner ben ik er uiteraard met zevenmijlslaarzen op vooruit gegaan met deze VItara, doch het model is zeker voor upgrading vatbaar met vergelijkbare auto's van de moderne tijd.
Mijn dealer deelde mij mee dat ik mij vanaf 1.500 km mocht aanmelden voor check-up van het voertuig. Ik liet dit doen na 2.250 km omdat het praktisch niet eerder uitkwam.
In elk geval een positieve ervaring: het voertuig werd niet zomaar even in de rapte nagelopen doch werd effectief in de werkruimte gereden en op een aantal punten gecheckt. Kostprijs: 0 euro.
Ik weet niet of dit ook gebruikelijk is in NL ?
Verder reed ik voorbije zondag ruim 230 km met geladen aanhangwagen (oldtimerbromfiets er op) en bevestig ik hiermee mijn eerder beschreven ervaring dat je niet eens voelt of die aanhanger er nog aanhangt of niet; behalve uiteraard bij bergop, dan trekt de motor merkelijk minder aan hoge snelheid doch nog steeds naar behoren.
TEnslotte vind ik die toeter helemaal niet belachelijk klinken (misschien is dit een ander geïnstalleerd geluid dan in NL ?) en vind ik dat de deuren en kofferklep helemaal niet aanvoelen als pluimgewicht en dus zeer goed sluiten. Geen klagen dus wat mij betreft ;-)
Het was zeer lang wachten op de eerste winterprik en het zag er eind december 2015 zelfs naar uit dat we dit jaar de winter zouden overslaan. Niet dus.
Het is hier bij ons in België sinds meerdere dagen noraal koud voor de tijd van het jaar en deze nacht heeft het zeer hard gevroren. Dit, in combinatie met ernstige wateroverlast door de massale watervloed van de voorbije dagen zorgde vanmorgen voor een spekglad wegdek.
Ideaal dus voor een test van de Michelin Cross Climate banden onder mijn Vitara ;-)
Vanmorgen had ik eerst heel wat werk met de ruiten ijsvrij te maken want mijn Porsche stond binnen. Normaal staat die geparkeerd in een ondergrondse garage doch door herstelwerken daar moest ik mijn staplaats tijdelijk ontruimen. Uiteraard kwam die dus tijdelijk bij mij thuis binnen te staan.
Ik verwachtte mij aan een serieuze glijbeurt met de Suzu want in onze straat was niet gestrooid. Niets daarvan. De Vitara hield netjes baan en is geen enkele keer tot glijden overgegaan, ook niet bij terugkeer van de warme bakker.
Voorlopig dus een topscore voor weggedrag wat de bandenset betreft !!
Onze Vitara staat nu al meerdere dagen in onze garage ten gevolge van het winterweer en er werd sindsdien niet mee uitgereden.
Ik had me een tijd terug al een zelfoplader aangeschaft die eigenlijk eerder bedoeld was voor de Porsche omdat die accu veel meer te verduren krijgt.
Wij gaan dezer dagen s'morgens met de fiets naar het station en laten de auto's thuis veilig staan zodat we niet in de gracht belanden ;-)
Heel leuk is het dan om vast te stellen dat de autto dan toch probleemloos start na dagen ongebruikt te zijn. Dit lijkt me toch een belangrijk punt. Ook bij de MItsu was er een zeer krachtige batterij geplaatst.
Na 4444 gebolde kilometertjes - jawel ! - leek het mij gepast om nog eens in de pen te kruipen, temeer omdat er nu meer rijervaring werd opgedaan op de autosnelweg.
De wagen is bijzonder stabiel en laat zich echt niet opzij zetten door andere voertuigen in de verkeersstroom. Met de gewone 1.6 motor zonder turbo moet je wel wat opletten bij het voorbijsteken: hij mist toch wat power om in vrij nipte omstandigheden een trager voertuig voor je te passeren. Op de autoweg is dat uiteraard niet echt problematisch, doch op een tweevaksbaan wél. Daar moet je toch echt wel rekening mee houden.
Wij plannen er dit voorjaar in mei mee naar Frankrijk te gaan en gaan daarna dan ook kunnen beschrijven hoe hij de bergen neemt.
Vitaragroeten,
SUZU
Eindeijk deed de gelegenheid zich voor om de Vitara te testen qua rijgedrag op de zeer lange afstand: vorige week zaterdag vertrokken we immers voor de eerste keer met de Vitara naar ons buitenhuis in de Dordogne (Périgord Vert, Frankrijk), op zo'n 1.000 km van bij ons thuis.
Ik was vooral benieuwd naar het gedrag op langere, steilere glooiingen en naar zijn inhaalvermogen bij hoge snelheden.
Met slechts één tussenstop om bij te tanken en wat bij te eten, en dit zowel op de heen- als terugweg, en met constant 120 km in B, en 130 in FR, heeft de Vitara moeiteloos de test doorstaan. De temperatuurmeter bleef netjes op peil en sterke windstoten veranderden niets aan het stuurgedrag.
Eenmaal op snelheid neemt hij ook langere hellingen probleemloos; je moet gewoon wat anticiperen en soepel met het gaspedaal omgaan. Als het echt steil wordt en je met lage snelheid een steile helling moet aanvatten, dan mis je de kracht van een turbomotor wel, doch ook dan komt ie uiteindelijk wel op de gewenste snelheid boven mits wat terugschakelen en flink doorgeven in die lagere versnelling, om dan terug hoger te schakelen.
Het inhaalgedrag was probleemloos en ook bij hoge snelheid gaven we velen het nakijken.
Kortom: de Vitara heeft zijn test succesvol doorstaan en dat boezemt toch wel vertrouwen in voor de komende jaren !
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
