Uitvoering

Bouwjaar

1974

Jaar van aanschaf

2000

KM-stand bij aanschaf

106.000 km

KM-stand laatst

212.000 km

ERVARINGEN

212.000 km

4 juli 2007

Tijdens mijn opleiding aan de kunstacademie in Arnhem had een hogerejaars student een prachtige Rover P6 3500 V8. Monza rood met een zwart lederen interieur. Mijn eerste auto werd toen een Autobianchi A112 Abarth. Nadat ik de motor van de A112 had opgeblazen kwam er een Lancia Y10 turbo. Na nog wat moderne auto’s was ik het uniforme blik zat en besloot ik in het jaar 2000 dagelijks klassiek te gaan rijden. Nadenken over wat voor auto het zou moeten worden hoefde ik niet; een Rover P6 met V8 motor moest het worden!

Na een maandenlange zoektocht door heel Nederland zonk de moed me welhaast in de schoenen, de meeste Rovers vroegen te veel investeringen om dagelijks betrouwbaar te rijden. Goede waren er ook maar de prijzen ervan lagen in die dagen behoorlijk hoog met uitschieters boven de 30.000 oud Hollandse guldentjes. Ik wist al een tijdje dat er een goede moest staan in een plaatsje boven Groningen maar had nooit de moeite genomen erheen te rijden. Ik besloot toch te gaan en bijna tweehonderd kilometer later stond ik oog in oog met de hier getoonde groene P6 met een beige lederen interieur. Er waren veel facturen en een aantal documenten van de vorige eigenaren bij, netjes gerangschikt in een map. De twee eigenaren voor mij (beiden dokter) hadden 106.000 kilometer op de teller gezet. Vanaf 1989 werd de auto sporadisch bereden. De tweede helft van de jaren negentig was de auto veelal geschorst dus ik moest wel rekening houden met enige stilstand schade. In 1989 was de carrosserie onderhanden genomen en nieuw gespoten in de originele kleur.

De koop werd gesloten en een dag later heb ik haar opgehaald, heen met de trein, terug onder het genot van een roffelende V8 die geen klap verkeerd deed. Het eerste jaar reed ik nog op superbenzine, na enig rekenen bleek dat ik een milieuvriendelijke LPG installatie binnen 5000 kilometer zou hebben terugverdiend bij een verbruik van net onder de 1:8…
Er werd LPG ingebouwd, elektronische ontsteking en Spax hulpveren achter om het extra gewicht op te vangen. Het remsysteem werd volledig gereviseerd, alle slangen, V-snaren, bougies, bougiekabels en filters werden tijdens een megagrote beurt vernieuwd. Vanaf dat moment had ik het gevoel een nieuwe Rover te rijden!

Hoe rijdt dat nou zo’n P6? Allereerst erg comfortabel, de stoelen (zetels) zijn voortreffelijk. De automatische versnellingsbak, de stuurbekrachtiging en de traploze interval van de ruitenwissers dragen hier ook hun steentje bij. De besturing (met in hoogte verstelbaar stuur) is relatief licht en totaal non-communicatief. In beginsel voelt het alsof je met een boot aan het manoeuvreren bent. Eenmaal gewend blijkt dat je vooral zo weinig mogelijk moet stúren, met subtiele stuurbewegingen doet de P6 alles als vanzelf. Rechtuit rijdend hoef je eigenlijk nooit te corrigeren. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik het grote stuur met een paar vingers aan de onderzijde vasthoud terwijl mijn onderarmen op mijn bovenbenen steunen. Zeer ontspannen! De V8 motor van deze Rover heeft een lagere (vanaf 1972-73 specificatie) compressie van 1:8.5 waardoor deze 155 DIN pk en 285 nm koppel levert (hoge compressie 166 DIN pk./300 nm). Ruim voldoende om met het huidige verkeer mee te komen. De P6 accelereert van 0-100 in precies 10 seconden en de topsnelheid is 185 km/u. De acceleratie vanaf 80 km/u naar ca. 140 is fe-no-me-naal! Ook het afremmen op de motor is bijzonder, aflopend van 3500 naar 2500 toeren per minuut klinkt er een fantastisch donderende roffel! De fijnste kruissnelheid ligt op 120 echte kilometers per uur (130 op de teller bij ca. 4000 tpm.). Dat relatief hoge toerental komt door de automaat, handgeschakelde versies draaien minder toeren en hebben een top van 200 km/u. Zonder de zware gasinstallatie was de wegligging uitstekend. Met de gasinstallatie (en omdat ik ook altijd benzine in de tank heb) kwam het zwaartepunt hoger te liggen en kwam er meer ‘rol’ in het rijgedrag.
Met vier personen is het goed toeven in de P6, de beenruimte achterin houdt niet over maar met een lengte van 1.86 meter kun je goed achterin zitten. Ook de kofferruimte is groot genoeg ondanks het feit dat er een LPG tank aanwezig is, ideaal dat reservewiel op de kofferbak! De P6 moet bij het verschijnen in 1968 een zeer begeerlijke automobiel geweest zijn met voor die tijd uitzonderlijke prestaties voor een alledaagse luxe sedan in het middensegment. Concurrenten waren de BMW 2800 sedan en de Mercedes 280 SE die in de beginjaren zeventig ook ongeveer 28.000 gulden kostten.

PROBLEMEN

212.000 km

4 juli 2007

Roest is het grootste probleem van de Rover P6 vooral als de auto dagelijks wordt gereden en veel buiten staat. Nadat het slechte plaatwerk in 2005 werd vervangen en de auto een uitgebreide Dinitrol behandeling onderging is het roestspook onder controle.
Een tweede probleemgebied is de reminstallatie. Dit komt door mijn vlotte rijstijl, ik ontzie de auto niet, rij regelmatig 150+ op de Autobahn en af en toe gaat de klassieke caravan erachter! De P6 heeft schijfremmen rondom en achter zijn ze tegen het differentieel geplaatst. De schijven trekken regelmatig krom waardoor trillingen ontstaan.
In de laatste 106000 kilometer heb ik de volgende reparaties/vernieuwingen laten doorvoeren bovenop de zaken die ik bovenstaand heb vermeld en buiten het normale onderhoud: éénmaal lekke koppakking rechter cilinderbank, LPG verdamper vernieuwd, RVS uitlaat, beide carburateurs gereviseerd, krukaslagers vernieuwd, ruitenwisser motor vernieuwd, radiateur vernieuwd, koplampen vernieuwd (H4 halogeen), versnellingsbak gereviseerd, 2 kruisstukken aandrijving vernieuwd, alle wiellagers vernieuwd.
De afgelopen bijna zeven jaar heeft de P6 me slechts twee keer laten staan met hetzelfde euvel: de grondplaat van de ontsteking was losgeraakt (2002 en 2006)! Met de koppakking en de versnellingsbak kon worden doorgereden naar de garage.

8,0