Peugeot 306 Break XRdt 1.9 (1997)

autoreview

Gebruikersreview

24 augustus 2009 om 18:05

Uitvoering	306 Break XRdt 1.9
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1997
Jaar van aanschaf	2003
KM-stand bij aanschaf	195.000 km
KM-stand laatst	278.000 km

Hard leven, still going strong

195.000 km
24 augustus 2009

Zo snel klim ik niet in de pen op fora, maar deze auto heeft 't wel verdiend.

In 2003 gekocht voor mijn vrouw. Ze reed weinig (er zijn maanden geweest dat er niet meer dan 2 km per dag werd gereden) en dat wist ik ook wel van te voren, maar ik vind diesel nu éénmaal prettiger dan benzine.

Op moment van aanschaf woonden we in Budapest en daar heeft de auto tot eind 2004 gereden. Anderzijds, ook wel meerdere malen voor wat langere tijd stilgestaan. Reden; mijn vrouw heeft nog wel eens een ongelukje. Ik vraag me af of er veel auto's zijn die meer hebben meegemaakt;

- 1 * op voorligger geklapt, uitgerekend één met een trekhaak. Gevolg; beide radiateuren (normale en van de airco) kaduuk, bumper en gril beschadigd. Op laten lappen, alles voor eigen kosten, ook die van de tegenpartij, liever geen claim bij de verzekering ivm gebruik buitenland en voor het geval er nog eens wat ernstigers zou gebeuren. Een aircoradiateur zou op meer dan € 300,00 komen, toen maar besloten zonder airco door 't leven te gaan.
- Nog een keer ergens opgeklapt. Kan 't me al niet eens meer precies herinneren, maar koplampen kapot en deuk in de motorkap (toen uitgedeukt en overgespoten).
- Niet veel later; overstekende boom (zei ze). Nu weer de (enige) radiateur kapot, maar daarbij gelijk ook maar het hele front. Bumper, grille, lampen, motorkap. Alles laten vervangen bij de lokale Hongaarse linke Harry. Harry had het spuiten uitbesteed en haalde een leuke tour uit; de auto was al een tijdje weg, werden we opeens midden in de nacht gebeld door de politie, Harry was aangehouden met onze auto, zonder licht (zat er ook niet op), motorkap etc. en was daarbij ook nog knetterstoned. Auto en genotmiddelen in beslag genomen, of wij daar van af wisten. Nou nee, alleen dat ie 'm zou repareren. Direct naar politiebureau, één en ander uitgelegd, auto weer vrijgegeven. Harry zou alles regelen en inderdaad, een week of wat later was de auto klaar, of we 'm maar wilden ophalen een flink eind buiten de stad. Daar bleek hij bij de spuiter te staan en zowaar, alles keurig netjes gerepareerd. Ik dacht al dat 't niet klopte en inderdaad, gelukkig bleken ze vergeten te zijn de koelvloeistof bij te vullen. Mazzel dat 't winter was, handjes dan wel weer afgevroren, maar met wat verse sneeuw erin kon ik in ieder geval naar huis.
- De rest zal ik maar kort opsommen; deuk in de rechterachterdeur (zat er opeens in), aangereden door Hongaarse mafkees die rechts inhaalde; deukje in rechter spatbord en knipperlichtje stuk, aangereden door oma die tijdens het keren vol tegen de rechter wielkuiprand reed (bleef ook voor de politie ontkennen dat ze er tegenaan had gezeten), flinke kras onder de bumper - paaltje geramd denk ik en vrij recent nog met het linkerdeel van de bumper ergens opgeragd, waardoor er daar nu een aardige scheur in zit. En ach ja, ook moeder van vrouw heeft nog wat bijgedragen, één keer de auto uitgeleend en vervolgens alle wieldoppen er af gejat.

Dat was dan het cosmetische gedeelte. Uiteindelijk hebben we de kilometers toch nog enigszins goed gemaakt, nu door ons 60.000 km. mee gereden. Eerlijk gezegd denk ik al twee jaar dat ie 't nu elk moment definitief zal begeven, maar ik krijg ondertussen steeds meer 't idee dat ie mij nog kan overleven.

Technische issues in de afgelopen 6 jaar;
- 1 keer distributieriem vervangen bij 225k (gewoon onderhoud)
- 1 set banden (waren nieuw bij aanschaf, 2e setje nog aardig).
- Enorme stank tijdens rijden (uitlaatgassen). Iets in de motorruimte gescheurd. Geen idee wat, maar was niet duur en daarna geen last meer van gehad.
- Startproblemen bij koud weer, wat gerommeld met de gloeibougies wat niet echt hielp, maar uiteindelijk allemaal vervangen, nu nog steeds prima.
- Motor startte af en toe niet. Conclusie garage: moet een nieuwe brandstofpomp in. Conclusie ondergetekende; laat ik eens beginnen met het vervangen van het batterijtje in de sleutel, is misschien wel startonderbreker. Dat gedaan en nooit meer last van gehad.
- De achteras kraakt en piept dat 't een lust is. Schijnt vaker te gebeuren, niets van aantrekken en gewoon wachten tot 't stuk gaat (kan nog jaren duren)
- De koppeling ging nogal zwaar; zelfstellende kabel vervangen, bleek 't in de bak te zitten. Gaat nu dus nog steeds zwaar. Zal ie 't einde wel mee halen.
- Vrij recent; in Hongarije steen geraakt op een dirt track, carterpan gescheurd. Kon niet precies zien waar 't lek zat, gok genomen en naar Nederland teruggereden. Om de 200 km stoppen en olie checken; al met al 8(!) liter olie verloren op 1450 kilometer. Kost wat, maar dan heb je ook wat; alle bumperklevers hebben heel wat moeten poetsen. Oplossing; één of ander soort vloeibaar metaal er op, zit al weer weken prima.
- Het schuifmechanisme van de voorstoel bleef een keer steken. Vrouw kon er niet meer in rijden, omdat de stoel niet ver genoeg naar voren kon. Volgens mij had ie een beetje genoeg van m'n vrouw.
- Toerenteller? Al jaren aan/uit.
- Achterruitewisser? Idemdito; doet 't als ie er zin in heeft
- Electrisch raam bestuurderskant? Deed op een gegeven moment niets meer; draadbreuk, nieuwe kabel gelegd door (Hongaarse) electromonteur. Doet 't nog steeds.
- Wieldoppen? Na meer dan drie jaar afgelopen week maar eens nieuwe gekocht. Verleiding kunnen weerstaan om er vier van iemand andere terug te jatten.

En vorige week maar eens helemaal gecleand en in de was gezet. Resultaat onvoorstelbaar; ziet er zowaar weer heel aardig uit. Deukjes vallen nu eenmaal minder op als ze glimmen :).

Conclusie; weer een Peugeot? Ja zeker! Al was 't maar uit respect.

Maar zonder gekheid; 't is een prima rijdende auto; geen noemenswaardige problemen waar ie zelf wat aan kon doen, uitstekende wegligging, best pittig (turbodiesel), flink wat ruimte. Jammer dat de airco er niet meer inzit en verder vind ik de stoelen op de lange duur (maar dan wel 1500 km. in 1 ruk rijden) wat minder prettig.

Kijken hoe lang ie 't nog uithoudt en dan als 't enigszins lukt om een goede te vinden een 406 HDi break (2.2 / 136 pk automaat), jammer dat ze zo zeldzaam zijn.

Op verzoek, foto's

255.000 km
26 augustus 2009

Wist niet eens dat 't kon, maar bij deze

Foto 1: In betere tijden, maar wel al met gekreukeld kenteken, dus na crash 1.
Foto 2: Wieldopjes gejat, 3 crashes achter de rug, 't begint een beetje een oude dame te worden
Foto 3: Complete makeover "on a budget", ff cleaneren en poetsen, wieldopjes nog niet gearriveerd
Foto 4: Vrij bijzondere weersomstandigheden in Budapest; een ijzelregen. We woonden 10 meter naar beneden vanaf de straat, 2 weken niet kunnen rijden omdat we niet meer omhoog kwamen.

Wat ik toch knap vind van mezelf; er staat nog steeds geen 1-tje op het kenteken. In Hongarije kon ik natuurlijk geen nieuwe NL plaat krijgen, dus elke keer maar weer uitgedeukt. Al het zwart is er ondertussen eigenlijk af, maar een watervaste stift van de Hema doet wonderen (voor een paar maanden, dat dan ook weer wel)

This is the end beautiful friend

278.000 km
17 augustus 2010

Het kan verkeren. Dacht ik nog dat de trouwe Peus mij zou overleven, het heeft toch niet zo mogen zijn.

Niet dat 't aan de Peugeot lag trouwens, dat niet, weer niet eigenlijk. Weliswaar rammelde alles, ging de koppeling zo stroef dat ik 't een maand later nog in mijn linker enkel voel, had het vloeibare metaal op de carterpan na een jaar de geest gegeven, moesten de achterremschijven kort voor de vakantie nog vervangen worden, nee, dat had helemaal niets te maken met de "untimely demise" van de arme Peus.

278.000 kilometer. Best respectabel vind ik, 't motortje deed 't ook nog prima. Weliswaar ging het koelen wat minder in verband met een van het expansietankje afgebroken koelslang, maar nee, hij reed zelfs nog. Een beetje hobbelig, dat wel, en van Tatabánya naar Nederland zou ik zeker niet meer gehaald hebben, dat was nog zo'n 1350 kilometer van huis. De motorkap ging nog 1 keer open, maar daarna met geen mogelijkheid meer dicht. Vroeger - toen ik nog jong en vindingrijk was - zou ik het vast hebben dichtgebonden met een stuk touw, de afgebroken koelslang via de vuldop teruggeklemd hebben in het expansievat en 1350 kilometer hebben gehobbeld, maar ik had daar nu geen zin meer in, te meer ook omdat het economisch toch geen enkele zin meer gehad zou hebben. Ok, sentimenteel gezien wel ja, ik was echt wel behoorlijk gehecht aan het stomme ding, maar af en toe moet je ook een keer rationeel durven zijn. Dus, RIP my friend, je zal vast op autovriendelijke wijze gerecycled worden in een Hongaarse hoogoven. Eigenlijk is 't trouwens geen RIP, maar NRIP; not returned in Peugeot.

En dat allemaal door een ontzettend stom hert wat NIET overstak. Niet dus.

Om 1 uur 's nachts was ik de hitte en de muggen in mijn slaapkamer in Budapest volstrekt zat en nam ik een kloek besluit. In plaats van om 6 uur te vertrekken naar huis nam ik een douche en vertrok onmiddellijk. Weg hier, ik verlangde (ja, onwaarschijnlijk, maar waar) naar Nederland EN regen. Om half twee in de auto en hop, rijden. De M1 motorweg naar Wenen is een fijne snelweg om te rijden, alleen wel pikkedonker en tot mijn verbazing op dat tijdstip toch ook nog flink druk. Met name buitenlandse auto's en vrachtwagens. Maar toch schoot 't best op, lekker met 130 constant richting Wenen. Iets voorbij Tatabánya was 't rustiger, de weg was helemaal vrij, ik zag geen achterlichten van voorliggers meer, flink donker dus. Maar wat ik opeens wel zag, in een flits, was een NIET overstekend hert. En wel op mijn baan, stokstijf midden op mijn grrrrr! baan. En zo'n stom beest is natuurlijk te beroerd om verlichting te voeren en hult zich dan ook nog eens in schutkleuren, je zou haast zeggen dat 't een een moedwillig zelfmoordhert was. Tsja, wat doe je dan? In ieder geval, in minder tijd dan u nodig heeft deze zin te lezen, bedacht ik me in een flits dat er dwars doorheen rijden niet geheel wenselijk was en dan blijft er maar één ding over; met 130 linksaf slaan. Wat ik dus deed. Nu weet ieder weldenkend mens dat dat dus niet gaat, zelfs niet met een Ferrari, laat staan met een Peugeot van 12 jaar oud met een halfgare achteras en eerlijk gezegd was ik me daar ook wel terdege van bewust, maar ik vond 't ook zo lullig voor dat hert, die had vast ook een papa en mama en broertjes en zusjes en ach, voor mij was het alleen maar een auto (en ook wel geen hert door de voorruit, ik kan slecht tegen bloed). Kortom; ZWIER, corrigeren naar rechts, niet de vangrail in svp en weer corrigeren naar links en tsja, toen vond de Peugeot dat er genoeg was gecorrigeerd (of misschien vonden de middelpuntvliedende krachten dat) en draaide het ding netjes met 130 om z'n as (niet geremd, want dan was het helemaal verkeerd afgelopen). Best spectaculair trouwens, echt letterlijk wolken rubber achter je en op bepaald moment met 130 achteruitrijden, dat deden zelfs die Dafjes vroeger niet! Maar dat was van korte duur, want uiteindelijk wilde de motor het liefst aan de voorkant zitten wat nog redelijk ging lukken, ware het niet dat de vangrail wat roet in 't eten gooide; BOEF, RINKEL, de linkervoorkant was nu wat korter. Uiteindelijk toch met de neus tegen 't verkeer in op de vluchtstrook beland. Wolken rook van rubber en koelvloeistof en in verband met naderende vrachtauto's (je zag het vraagtekens bliksemen uit de cabines, spookrijder?) toch maar even blijven staan. Verkeerd om dus. Ik had geen idee wat de schade was en vond 't geen heel erg prettig idee om te draaien op snelweg (met 't risico dat dat niet eens zou lukken door de schade), maar om daar te blijven staan in 't pikkedonker met langsgierende vrachtwagens was ook geen prettige optie. Alle moed bij elkaar geraapt en yep, keren! Pfoe, dat lukte. Zsm naar een parkeerplaats, crunch crunch, hobbel hobbel, rook rook. Die kwam gelukkig al snel, auto aan de kant, in ieder geval veilig. Dan rest er weinig anders dan de schade op te nemen; links voor echt een flinke tik, spatbord, gril, koplamp, mistlamp en motorkap naar de ratsmodee. De rechter deur ging ook pas open na flink forceren, ook het rechter spatbord was wat opgeschoven en zat over de deur heen. Ach, druk er maar doorheen, dat maakte nu ook niet meer uit. Motorkap zat nog dicht, maar omdat ik koelvloeistof rook moest ie wel open; vlerf, het ding sprong zowat in m'n gezicht en ging natuurlijk nooit meer dicht. Mmm... dacht ik, als ik die koelslang nu repareer, kan ik dan met een halve koplamp nog naar Nederland? Maar toen zag ik de linkervoorband; daar zat wel zo'n gruwelijk abces op dat ik er niet meer in de buurt durfde komen, het ding was letterlijk net niet geklapt. Vervolgens de andere banden bekeken; bleek dat ze alle vier hele happen rubber misten en zo vierkant als wat waren. Dat los je dus niet op met 1 reservewiel. De conclusie kwam snel; lang leve de ANWB. Als trouwe klant (gebruiker meer eigenlijk) werd ik gelijk beloond; Ah, dag mijnheer Appel, leuk weer eens wat van u te horen, bent u nog goed uit Frankrijk teruggekomen vorige keer? En Duitsland en België hebben we toen ook goed voor u geregeld, was 't niet? Het schaamrood stond me wel een beetje op de kaken, maar wat moest ik anders?

Om een lang verhaal niet nog langer te maken; auto afgesleept, paar kusjes gegeven en definitief afscheid genomen, taxi naar Budapest; met Wizzair naar Eindhoven en met een Hertz huurauto naar huis. Moraal van het verhaal; word lid van de ANWB, knal je auto NIET tegen een hert en je bent nog eerder thuis dan wanneer je gereden had!

En tot besluit; met één ding heb ik uiteindelijk wél gelijk gehad. Volgende auto weer een Peugeot? JA. Een 306 Hdi Break uit 2001 met heel weinig kilometers en jawel, MET werkende airco! Elk nadeel hep s'n voordeel. Daarover binnenkort het eerste verslag.

Dag oude Peugeot, rust zacht. Je was wel eens obstinaat, maar oh zo trouw en we hebben veel met elkaar meegemaakt, goede en slechte dingen, zoals 't ware leven, we zullen je missen.

9,0