Uitvoering

Manta CC 2.0 S Berlinetta

Versnellingen

4, Handgeschakeld

Bouwjaar

1982

Jaar van aanschaf

2006

KM-stand bij aanschaf

87.000 km

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

4 april 2007

Eind augustus 2006 kwam er na lang wikken en wegen eindelijk een klassieker voor de deur, waarmee meteen een soort van foute jongensdroom in vervulling kwam. Ik wilde al jaren een klassieker waaraan hevig gesleuteld kon worden, dus werd het absoluut geen perfecte gerestaureerde wagen. De voorwaarden waren simpel: hij moest (bijna) belastingvrij zijn, hij moest lelijk zijn en door een fout imago moest de cultstatus reeds bereikt zijn: het werd een Opel Manta!

Door een vriend hier op het autoweekforum werd ik getipt op een Manta B CC 2.0S Automaat. Na een avondje kijken en proefrijden was ik verkocht: deze bak was zo fout en zat zo onder de deuken, butsen, krassen en schades, hier kon ik mijn ei wel in kwijt :)

Het rijden:
Het rijdt eh... Nostalgisch..
Ook wel een beetje sportief, maar vooral heel relaxed. De automaat doet heel goed zijn werk, schakelt lekker snel door naar de 3e (hoogste) versnelling bij rustig rijden, en als je de kickdownfunctie gebruikt, wordt er zonder morren een of twee tandjes teruggeschakeld, naar gelang de huidige snelheid uiteraard.
Het nostalgische zit ’m vooral in het dashboard en de ’zit’ achter het stuur.
De klokkenwinkel wordt bijvoorbeeld verlicht door een lampje dat niet achter, maar op de klokken schijnt.
Het stuur is lekker groot, waardoor je niet veel kracht hoeft bij te zetten wanneer je snelle of korte bochten moet maken.
De manta is achterwielaangedreven, waardoor je met nat of glad weer goed moet uitkijken op het uitbreken van de achterkant. Het aantal electronica wat dit soort situaties moet voorkomen is nihil, oppassen geblazen dus! (tenzij je voor de kick even een rotonde wil uitdriften)

PROBLEMEN

4 april 2007

De eerste 2 maanden heb ik er vooral veel in gereden, en niet veel aan verbouwd. Gewoon om een beetje feeling te krijgen met de auto. Zo links en rechts ben ik bezig geweest met wat zaken waar ik me echt aan stoorde: de radio kraakte, het stuur zat scheef en de schokbrekers braken geen schokken meer.
Na die 2 maanden kwam de bekende APK-keuringsdatum in zicht. Ik heb de auto laten voorkeuren, en daaruit rolde een lijstje met op- en aanmerkingen: er moest gelast worden achter beide zijschermen, de rechter remklauw zat muurvast, remblokken versleten, accu was te groot en zat los, benzineleidingen onder de auto waren aan het rotten en een wiellager was aan gort. Meteen maar de auto geschorst...

Na 2 maanden sleutelen en zwoegen was ik zelf al aardig op weg om het lijstje te beperken tot 2 mankementen: het laswerk en de wiellager. Dit heeft een neef van mij, die bij een smid én bij een landbouwmechanicabedrijf werkt, voor mij opgelost. samen hebben we 2 zaterdagen + een doordeweekse avond eraan besteedt, met als resultaat: APK goedgekeurd!

7,0