Honda Prelude 2.0i (1993)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Prelude 2.0i |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1993 |
| Jaar van aanschaf | 2002 |
| KM-stand bij aanschaf | 118.000 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
ERVARINGEN
Dit is mijn tweede auto en een trede hoger dan mijn eerste, een civic uit 1990.
De eerste prelude waar ik in gereden had stond bij een kleine occasion dealer. Hier had ik een testritje aangevraagd omdat ik wel geïnterresseerd was in dat sportief ogende model.
Ik heb heb hem toen uiteraard goed getest. Het viel mij direct op dat hij zo direct stuurde. Ook de 2.0 liter motor vond ik erg soepel maar gelijk ook lekker pittig bij hogere toeren. Deze wagen heb ik uiteindelijk niet gekocht omdat ik geen goed gevoel had bij de garage.
Enige tijd later zag ik via interweb eenzelfde prelude te koop staan bij een Honda garage in Charlois onder Rotterdam.
Ik heb na wat twijfelen een proefrit aangevraagd. Het was namelijk best nog een pittig bedrag wat ik ervoor zou moeten betalen. En mijn ouwe civic zou niet echt een record bedrag binnen slepen.
Uiteindelijk op 2 februari 2002 vanuit de mooie bollenstreek op pad gegaan richting de metropool Rotterdam. Waarschijnlijk voelde mijn trouwe civic dat hij afgedankt zou worden. Eerst begon hij te sputteren na een bezoek aan de wasstraat. Dit bleek gelukkig niet meer dan vocht op de bougies. Er zat namelijk een rubbertje niet goed.
Bij het oprijden van de snelweg begon echter het rechter voorwiel steeds heftiger te schudden en zwaar te lopen. Bleek mijn remklauw te zijn vastgelopen.
Algoed, Wegenwacht erbij gehaald en remklauw losgebikt.
De week erop weer een poging gewaagd. Ditmaal wel aangekomen in Charlois.
Aldaar na een gesprekje met de verkoper in de prachtige donkergroen metallic Prelude gestapt.
Vandaar ben ik rechtstreeks naar de A15 gereden om hem ook bij hogere snelheid te testen. Weer viel mij de soepele 2 liter motor op en de wegligging was ook perfect.
Weinig overhellen in bochten wat ik met mijn Civic ook gewend was.
Bij terugkomst bij de garage vroeg men zich al af of ik nog terug zou komen. Dat vind ik wel een beetje kinderachtig. Als je een dure auto koopt moet je wel zeker weten dat hij goed is en daar hoort mijns inziens een uitgebreide testrit bij.
Maar om kort te zijn; Dit was dé auto waar ik wel een paar jaar in wilde touren.
Dus gelijk een dik stapel bankbiljetten uit mijn flappenklep getild.
Ik weet niet precies meer hoe veel maar het zal iets van 6000 Euro geweest zijn, met inruil van mijn ouwe bakkie.
Sindsdien heb ik van elke kilometer in deze heerlijke wagen genoten.
Alle praktische minpunten die men over deze auto’s noemt zijn inherent aan een 2+2 coupé. Natúúrlijk is er weinig ruimte achterin.
Het grootste minpunt vind ikzelf de zitpositie bij langere ritten.
Aangezien ik 1 meter 85 ben moet ik mijn stoel relatief ver naar achteren schuiven om de pedalen goed te bedienen en goede steun op het zitvlak te hebben.
Daardoor moet ik de reugleuning echter bijna rechtop zetten om niet met volledig gestrekte armen aan het stuur te zitten. Hierdoor krijg ik vrijwel direct last van mijn rug.
Het stuur, dat ik vrij groot en lomp vindt voor een sportieve auto, mist de mogelijkheid om in de lengte naar je toe te schuiven. Waarschijnlijk hebben Japanners hier minder last van.
Doordat het stuur ook zo groot is kan ik hem ook niet in één vloeiende beweging ronddraaien omdat ik dan met mijn handen tegen mijn benen kom.
Dit lijkt een klein probleem maar als ik meer dan een uur achter elkaar rijdt begint mijn rechter bil vaak zonder enige aankondiging gigantisch te verkrampen. Ik zit namelijk toch iets te dicht naar het stuur waardoor ik mijn rechterbeen iets moet optrekken.
Dit is wellicht vrij eenvoudig aan te passen door de stuuras iets te verlengen en een kleiner sportstuur te monteren. Maar aangezien ik toch aan het kijken ben voor een nieuwe(re) auto vindt ik dat nu de moeite niet meer waard.
De ruimte achterin is inderdaad erg krap. Zeker als je ziet dat er wel een soort van sportstoelen geplaatst zijn. Wat heb je daar aan als je absoluut geen beenruimte hebt. Het is mij echter toch wel gelukt om met 4 passagiers rond te rijden.
Maar zoals ik al zei; dit is een sportwagen. Die koop je niet om veel passagiers mee te kunnen nemen.
De kofferbak vind ik voor een sportieve auto erg ruim.
Je kan er geen 2 grote Samsonites in kwijt maar een golftas(je) of een paar weekendtassen gaan er prima in.
Met twee personen op vakantie met deze auto is ook zeker geen probleem zolang het maar geen voetbalvrouwen zijn met gigantische hutkoffers vol met make-up en schoenen.
Bij het stoplicht is het altijd leuk om naast een andere auto op te trekken. Het is geen supercar, maar je kan hem lekker ver in zijn toeren door trekken en daardoor blijf je de meeste middenklassers en sportcoupés van dezelfde periode met gemak voor. Uiteraard worden auto’s steeds dikker een zwaarder gemotoriseerd. Dus ik geef je zeker geen garantie dat je iedereen eruit trekt.
Maar kies je tegenstander met zorg en je zal genoeg mensen teleurstellen.
Afgelopen jaar ben ik ook nog het prachtige circuit van Zandvoort op geweest.
Dit was een geweldige ervaring.
Helaas vergat ik telkens op de snelheidsmeter te kijken op het rechte stuk. Maar ik weet zeker dat hij daar vrij dicht in de buurt van de 180km/h kwam.
Aangezien een Porsche GT3 aan het eind van de pitstraat aldaar 215km/h kan halen vind ik dit zeer indrukwekkend.
Op de snelweg zit je ook zeer makkelijk en met redelijk weinig spektakel op die snelheid. 200km/h heb ik nooit gereden maar omdat er bij 180km/h (echte kilometers) nog zoveel over is twijfel ik er niet aan of hij het zou halen.
Voor alle ’boy racers’ met niet al te veel geld heb ik één advies:
Zoek je een vlotte, agressief ogende sportcoupe?
Zoek via internet een leuke Prelude met niet al te veel kilometers. Er staat er altijd wel een tussen die binnen je budget valt. Maak een testritje en je bent verkocht.
Al met al heb ik 6 jaar van deze auto genoten.
Nu is het echter tijd om naar iets nieuwers (en snellers) te zoeken.
Waarschijnlijk wordt dat weer een Prelude maar dan van de 5e generatie met een 2.2 VTEC motor.
Dit nieuwere model heb ik altijd minder mooi gevonden maar een mooie 2.2 VTI kan mij toch wel bekoren en de prestaties zijn zeer indrukwekkend.
En als de wegligging net als mijn huidige bolide even goed zijn, of beter met de vier wiel besturing dan ga ik daar zeker veel plezier aan beleven.
Aangezien ik een Civic Type R nog te duur vind is dit hetgene wat het dichtst in de buurt komt.
Als het zover is zal ik weer een review schrijven.
PROBLEMEN
Omdat het een Honda is zijn de problemen die ik in 6 jaar heb gehad op één hand te tellen.
Normale slijtage als uitlaat en distributie riem uiteraard.
Momenteel is echter ook het uitlaatspruitstuk gescheurd.
2 jaar terug heb ik ook problemen met de ontsteking gehad maar dit is perfect opgelost door mijn garage.
Verder heeft hij me nooit in de kou laten staan.
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties5
- Comfort4
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
