Honda Accord (2009)

autoreview

13 april 2020 om 13:59

Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2009
Jaar van aanschaf	2019
KM-stand bij aanschaf	156.000 km
KM-stand laatst	181.012 km

Het eerste kwartaal met 400 cc en 40 pk méér

159.520 km
13 april 2020

Zoals je wellicht in de reviews van mijn vorige auto hebt gelezen is de Accord geen onbekende voor me. Na 4 jaar dezelfde generatie 2.0 Tourer te hebben gereden ging ik op zoek naar een voller aangekleed exemplaar met een 2.4i VTEC motor. Over de algemene ervaringen van deze generatie Accord Tourer verwijs ik dus naar mijn vorige review, deze auto is immers grotendeels identiek. Dat deze ervaringen overwegend heel positief zijn moge duidelijk zijn, gezien de aanschaf van wederom dit model. Wel zou het ditmaal een hoger trimniveau moeten zijn, bij voorkeur een Executive, of de zeldzame Type S.

Type S en Executive: De overeenkomsten en verschillen
De Type S is in Nederland nooit geleverd vóór de facelift van 2011. De Executive wel, maar dan meestal als automaat. Op zich had ik daar geen bezwaar tegen, maar ik vond dat de uiterlijke aanpassingen van de Type S deze toch al sportieve estate tot een wel heel bekoorlijke en exclusieve auto maken. De bodykit, speciale wielen, andere (xenon) koplampen en lagere "stance" laten de Type S toch wat sportiever ogen dan de luxer aangeklede Executive. Daarnaast waren voor dit model exclusief de half lederen bekleding met stoelverwarming en aluminium pedalen en dito pook beschikbaar. Vanuit de bestuurdersstoel kijk je uit over een roodverlichtte klokkenwinkel, in tegenstelling tot het standaard witte licht van de overige modellen.
Ten opzichte van de executive trim moet je op het gebied van luxe wel weer iets inleveren, te weten een electrisch bedienbare achterklep en volledig leren bekleding, alsook een electrisch verstelbare bestuurdersstoel (meestal met geheugenfuncties).
Desondanks heb je nog altijd de fijne snuisterijen die beide trims overeenkomstig hadden, zoals daar zijn een premium audio systeem met GPS en achteruitrijcamera, cruise control, alarmsysteeem, licht- en regensensoren, parkeersensoren (achter) en privacy glass.
Verder zijn alle versies nog leverbaar geweest met individuele opties, zoals een glazen zonnedak, adaptieve cruis control, lane warning assist en parkeer sensoren in de voorbumper.

Motorisch verschilt de 2.4 Type S niet van de 2.4 Executive (noch van de eenvoudigere versies Comfort, Lifestyle, Elegance en Business, die ook met deze motor leverbaar waren). Het onderstel en de remmerij is naar mijn weten wel licht aangepast, maar die verschillen zijn klein.

In andere landen (bijv. VK) zijn er Type S versies geleverd met de (zeer fijne) 2.2 Common Rail turbodiesel, en ook is het pre-facelift model (2008-2011) op sommige Europese markten wél als 2.4 Type S leverbaar geweest.

Importeren dan maar
Gezien de schaarste van Type S versies op de Nederlandse markt verruimde mijn blikveld zich al snel tot voorbij de landsgrenzen. Ik vond dit exemplaar aangeboden in Lindau (drielandenpunt Duitsland-Zwitserland-Oostenrijk) en kon de aanschaf goed combineren met een skivakantie.
De auto was een maand eerder van de eerste eigenaar gekocht en vanuit Zwitserland naar Duitsland ingevoerd. Dat scheelde aanzienlijk, omdat op deze manier mij de extra importkosten (21% BTW) vanuit een niet-EU land mij bespaard bleven.
Het is dus een van oorsprong Zwitsere auto met een volledige bekende historie. Ook bleek bij inspectie dat de roest -tot mijn grote opluchting- volledig afwezig was, een bevestiging dat Zwitserse auto's bijna altijd binnen worden gestald en tiptop worden verzorgd.
De auto werd geleverd met een nieuwe TÜV (dus eerste 2 jaar geen APK), zomer- en winterwielen en passende sneeuwkettingen (ha, dat was mooi meegenomen!).
De deal was snel gemaakt, en ook het proces van exporteren, zelf terugrijden, en importeren bij de RDW, verliep voorspoedig en viel me alles mee (eerste keer voor mij).

De eerste ervaringen
Terugrijden vanuit de vakantiebestemming met 2 Accords en 800 km Autobahn, dat bracht meteen mooi de verschillen aan het licht.
De soepele motor heeft bij een beduidend lager toerental meer koppel beschikbaar. Het is natuurlijk geen modern downsized turbo blok, maar wel een gretige atmoshperische motor die zich graag in de toeren laat jagen. En dan als kers op de taart treedt het VTEC systeem in werking... je kan het erger treffen.

Tijdens deze terugreis viel mij het verbruik enorm mee. En ook in de maanden erna tijdens normaal gemengd gebruik in Nederland viel mij op dat het behoorlijke verschil in de fabrieksopgaven in de praktijk niet zo groot is. Kortom, met de gemonteerde winterbanden kom ik uit op zo'n 7,8 liter/100km.

Eerste onderhoud en werkzaamheden
OK, net als mijn vorige Accord bleken ook 2 zaken zich bij dit exemplaar te openbaren:
1. de accu (die heb ik ook nu weer door een originele vervangen, en ook nu deze weer in laten vliegen uit Engeland).
2. de achterremmen. Zuigers zaten na de natte weken van februari goed vast. Gangbaar maken bood geen soelaas, dus heb ik 2 revisiekitjes besteld, en na enig gepiel heb ik de boel heel netjes gekregen. Was zodoende voor een paar tientjes klaar...
3. terugroepactie van de Honda dealer. Ongeacht welk merk men rijdt, half Nederland heeft inmiddels wel het fiasco van Takata aan den lijve mogen ondervinden. Is in ieder geval ook weer opgelost.
4. Trekhaak gemonteerd. Een mooi verwijderbaar exemplaar zodat normaal gesproken alleen slechts een stukje van het 13-polige stekkerhuis zichtbaar is. Paste zonder problemen, een leuke klus die ik voor het eerst deed. Mede dankzij de pasklare voertuigspecifieke kabelset van ECS Electronics (Nederlands fabrikaat :-)).

Inmiddels staat de auto weer op zijn eigen vertrouwde 18" velgen, en is hij -fris gewassen en gepoetst- weer helemaal het mannetje. Een fijn uitzicht.

Hopelijk over een aantal maanden (waarschijnlijk na de zomer) een update.

Wat aanpassingen en onderhoud

181.012 km
7 juni 2022

Sinds ik mijn eerste ervaringen deelde wordt het hoog tijd voor een update.

Allereerst, de ervaringen met de auto zijn altijd nog uitstekend. Het is echt een heel fijne auto die weliswaar op leeftijd komt, maar hij doet me absoluut niet naar iets moderner verlangen. De auto is ruim genoeg voor een gezin van 4, met volle bepakking op vakantie (skibox erop en gaaaan)... Winter of zomer, hij blijft erg prettig rijden en is zeer betrouwbaar.
Toch heb ik de laatste 2 jaar aardig wat onderdelen vervangen in de vorm van kleine projectjes.

Daartoe behoorde allereerst het aanpakken van het enige euvel waardoor ik echt zou kunnen stranden: de accu. Het is me inmiddels wel duidelijk dat die voor deze generatie Accord werkelijk onder bemeten is. In mijn eerste bericht schreef ik al dat ik per se een originele accu geïnstalleerd had, maar zelfs die was ook die binnen een jaar te zwak en stond ik even voor kerst 2020 met een weigerende Accord (hoewel ik met een li-ion accuhulp aan boord toch altijd weer kon starten). Gezien mijn ervaringen met de vorige Accord heb ik besloten deze nu toch maar te upgraden naar de grotere versie van de diesel uitvoeringen. Hiertoe heb ik bij de Honda dealer de originele accubak en montagematerialen voor de diesel besteld en daarin heb ik een 74 Ah/ 680A accu gemonteerd. Ziet er helemaal origineel uit en sindsdien heb ik zelf tijdens de strengste winterse omstandigheden louter moeiteloze starts gehad. Een aanrader dus die nauwelijks aanpassingen vereist (door iedereen te doen).

De banden (zowel de zomer als winter) heb ik vervangen (respectievelijk Michelin Pilot en Continental WinterContact 870). De lichte stoeprandschade van de 18" zomerwielen heb ik laten repareren (afdraaien, gelukkig niet krom).

Ik kreeg te maken met een storing die op het internet veel terug te vinden is. De symptomen:
- de buitenspiegels konden niet meer inklappen,
- de afstandsbediening voor de centrale vergrendeling werkte niet meer,
- de achterklep kon niet ontgrendeld worden
- het raam van de bijrijderskant weigerde dienst.

Via diverse fora heb ik gevonden dat dit ligt aan de schakelaar-unit voor de elektrische ramen (portier passagierszijde). In deze unit is de elektronica voor de vergrendeling van de auto ingebouwd, en deze schijnen een zwakke constructie te hebben. Deze schakelaars zijn des Honda’s geprijsd (lees: onbetaalbaar) en het zoekgebied voor een gebruikt exemplaar moet al snel worden ingesteld op “wereldwijd”). Tenslotte vond ik deze bij een sloperij online uit Letland, gedemonteerd uit een rechtsgestuurde auto. Blijkbaar was de sloper niet geheel op de hoogte hoe gewild dit onderdeel was (bij RHD auto’s zit dit dus links ingebouwd, en gelukkig is dat onderdeel identiek en kan dat kan gewoon uitgewisseld worden). Een werkje van 5 minuten, en sindsdien werkt alles weer feilloos.

Verder waren de remmen echt aan vervanging toe. De schijven achter vertoonden een flinke flens met roest, ten teken dat de inmiddels tot onder de minimale dikte versleten waren.
Ook merkte ik geregeld dat het onderstel wat sleets werd (met name aan de achterzijde sloeg de vering snel op de aanslagrubbers bij het afrijden van verkeersdrempels), hoewel ik het echt moest uitleggen aan mijn passagiers ("voel je dan niet dat..." waarop wazige blikken mij vertelden dat mijn achterwerk wellicht wat gevoeliger was dan dat van hun). Echt nodig was het dus misschien nog niet, maar toch wilde ik erger voor zijn. Bovendien, ik kon voordelig aan de onderdelen komen, de remmen zou ik toch al vervangen, en uitlijnen leek me ook wel een goed idee. Dus heb ik recentelijk met een bevriende garagist de remmen en dempers vernieuwd.
Rondom werden dat nieuwe schijven en blokken van TRW en Aisin (zoals eerste montage). Om de wegligging weer strakker te maken heb ik gele KONI's gemonteerd. Deze werden als voertuig specifieke set geleverd inclusief nieuwe veren van H&R die de auto circa 2 cm verlaagd hebben.
Om alles in een keer goed te doen heb ik de veerlagers, stofhoezen en aanslagrubbers meteen mee vernieuwd, wederom door nieuw KYB materiaal (eerlijk gezegd kwamen de oude onderdelen er nog behoorlijk fris onder vandaan).
Overigens was de montage van de set uit Oud-Beijerland niet geheel probleemloos. Op details hadden ze aanpassing nodig, anders was het niet te monteren geweest.

Na 2 dagen werken was dit alles gemonteerd en is de auto opnieuw uitgelijnd; correctie was gelukkig vrijwel niet nodig, een goed teken.

De KONI's heb ik na montage eerst even gereden met de meest stugge instelling. Het werd me al snel duidelijk dat dit de sfeer binnen het gezin tijdens familie-uitjes snel tot onder nul zou kunnen laten zakken. Stug is ook echt stug. Daarom heb ik ze meteen teruggedraaid naar de zachtste instelling, waarmee ze redelijk vergelijkbaar zijn met de originele veer- en demperkarakteristieken. Desondanks voelt de auto wel weer erg strak aan.

Tenslotte bleek na de winter de airco compressor overleden. Waarschijnlijk heeft te weinig koudemiddel geleid tot onvoldoende olie/smering. Ik merkt al wel dat mijn verbruik hoger was, waarschijnlijk door te hoge interne weerstand.
Een nieuwe compressor, condenser en multi-riem, en de auto rijdt weer koel en met een acceptabel verbruik van ongeveer 7.5 liter/100km (was daarvóór 9.0).
Overigens, wat betreft die compressor, die was bij mijn vorige Accord al door de vorige eigenaar vervangen, ook bij circa 175000 km. Het is echt belangrijk om de vulling van het systeem eens in de 2 jaar te laten controleren. Er hoort 675 gram in te zitten, bij mij was dat nog 420 gram (geen aantekeningen in de onderhoudshistorie dat het systeem eerder opnieuw gevuld was, dus waarschijnlijk was er 255 gram verloren in 11 jaar tijd. Op zich geen slechte score).
30% verlies is bij veel auto’s nog wel voldoende, maar dit type compressor (zg. “scroll type” van de firma Keihin, inmiddels overgenomen door Sanden) is erg gevoelig voor te weinig olie. Daarnaast is deze compressor erg moeilijk te reviseren, dus nieuw kopen is het devies. Alleen, waar en welke? Sanden levert niet in de after-market, en bij de dealer ben je snel EUR 1200 kwijt, alleen voor de compressor! Tja, Honda prijzen...
Inmiddels weet ik welke je moet hebben, en dat betekent importeren uit Amerika (Four Seasons). Belangrijker nog: Laat het door een specialist inbouwen. Dat heb ik wel gedaan, en 2 jaar garantie stelt mij wel gerust.

Tenslotte nog twee kleine upgrades die wel te vermelden zijn: De gloeilampen in de koplampen (grootlicht) en mistlampen zijn nu voorzien Philips LumiLED retrofits. Deze leveren goede prestaties, een vergelijkbare lichtkleur als de Xenon lampen en zijn door de nauwkeurige specificaties/geometrie niet verblindend voor het overige verkeer.
Daarnaast heb ik ook de Xenon lampen zelf door nieuwe Philips exemplaren vervangen.

Ik heb dus weer wat geld mogen stukslaan op de auto, maar eerlijk gezegd is het meeste normaal onderhoud, en via mijn werk heb ik alle onderdelen gunstig kunnen aanschaffen.

Wat is er nog niet naar wens? De premium-audio installatie is niet zo premium. Met name gesproken teksten van audio CD's (mijn kinderen zitten in die leeftijd ?) klinken soms echt beroerd en krakerig. Normale muziek via de radio of externe bron (iPod) is wel OK, maar het is duidelijk dat er iets niet klopt.

Een andere ergernis (in dezelfde infotainment hoek) is iets waar bepaalde uitvoeringen van alle Honda modellen van de bouwjaren rond 2008~2013 wereldwijd momenteel mee kampen: Het geïntegreerde audio/navigatie systeem gebruikt voor de tijdsaanduiding het GPS signaal. Door een bug in dit systeem geeft de klok sinds 1 januari 2022 een verkeerde tijd aan. In mijn geval blijft deze op wintertijd staan, maar er zijn ook gevallen bekend waar de klok altijd 12:00 aangeeft. Dit is niet bij te stellen. Volgens Honda komt er in augustus 2022 een update die dit zal verhelpen. Hieraan gelinkt geeft het navigatiesysteem niet de verwachte aankomsttijd weer, maar alleen de resterende reistijd. Dat wordt dus maar even negeren en hopen dat deze “vreselijke situatie” zo snel mogelijk opgelost wordt…
Verder kan ik nauwelijks iets bedenken. Natuurlijk, motor heeft niet het sterke laagtoerige koppel van een modern turboblok. Voor wie dat mist zou het dus te overwegen zijn om een turbo op deze motor te schroeven. De K24 motor is zo sterk geconstrueerd dat er veel voorbeelden zijn van >500 pk waarmee dagelijks gereden wordt, zelfs zonder verdere aanpassingen aan transmissie of koeling is 350 pk goed haalbaar. Maar dan komt de realiteit toch om de hoek: De auto is in zo’n geval natuurlijk niet meer volgens homologatie, en om emissies enigszins netjes te houden (alsook de levensduur) zal als gevolg van de drukvulling toch het motormanagement aangepast moeten worden. Aangezien dat niet makkelijk met de standaard ECU is te doen worden de kosten dan toch serieus een dingetje.. Daarom hou ik dat bij dromen en realiseer ik me dat de standaard 200 paarden die ik nu heb ook ruimschoots voldoen. En ben ik blij dat ik niet (zoals velen in mijn directe omgeving) regelmatig met een storingslampje op het dashboard geconfronteerd word, al dan niet gevolgd door eindeloos diagnosticeren of een dure reparatie aan de motor.

Mocht er weer een belangrijke update komen dan deel ik die natuurlijk graag. Tot dan!