Ford Mustang Convertible V6 (2001)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Mustang Convertible V6 |
|---|---|
| Versnellingen | 4, Automaat |
| Bouwjaar | 2001 |
| Jaar van aanschaf | 2012 |
| KM-stand bij aanschaf | 153.500 km |
| KM-stand laatst | 160.893 km |
Ford Mustang: hoe het begon
De voorliefde voor de Ford Mustang begon in 2004. Ik was toen samen met mijn vriendin op vakantie bij familie die in het zonnige Florida woonde. Naast de huurauto die wij toen hadden (een goudbruine Chevrolet Monte Carlo) reden wij regelmatig met de auto’s van mijn familie. Toen neef Timmy een keer kwam aanrijden met zijn auto bleek dat toen –voor Nederlandse begrippen- een bijzondere auto te zijn, namelijk een Ford Mustang (model SN95) V8 GT convertible. Destijds had ik eigenlijk niet zo veel verstand van dit soort auto’s, maar na een paar ritjes langs de oostkust van Florida – richting Daytona!- was ik dermate verslaafd geraakt aan het open rijden, de power en het geluid van de V8 en de historie van de Mustang dat ik toen al wist: als ik later groot ben wil ik er ook één. Maar ja, als net beginnend medewerker van een accountantskantoor bestond mijn autoleven vooral uit leaseauto’s. Ook leuk, maar Mustangs zaten helaas niet in de leaselijst. Nog maar even verder dromen dus…
Flash forward naar 2011
In een opwelling had ik in 2010 een wat mottige Mustang V8 Automaat Convertible uit 1986 gekocht (Fox-body). De 5 liter V8 automaat was nogal lam en had niet de power van de GT van mijn neef, maar ach, het was een V8, we konden open rijden en hij was ook nog eens bijna belastingvrij. In 2010 en 2011 toerden we vrolijk rond met open dak, maar verre reizen maken met deze auto vonden we toch niet zo’n goed idee. Het zitcomfort was beneden peil en de vering en ophanging waren op z’n zachtst gezegd niet bepaald wat we gewend waren. Ja, ik weet dat Mustangs en USA-auto’s niet uitblinken in moderne techniek (hell, pas het 2015 Mustang model krijgt een onafhankelijke achterwielophanging….) maar bochten waren geen onverdeeld genoegen. Aldus zwabberden we vrolijk de zomermaanden rond. De gedachte aan een betere Mustang bleef echter kriebelen dus ik bleef autoverkoopsites afzoeken. Ik wilde persé een nieuwer (dus na 1999) SN-95 model omdat de modellen vanaf modeljaar 1999 vrij grondig waren verbeterd en qua constructie, afwerking en design een stuk beter in de buurt kwamen van wat je als ‘moderne’ auto zou mogen beschouwen. Het aanbod aan deze SN95’s was redelijk groot, maar een goede V8 GT Convertible uit latere bouwjaren (dus van 2000 tot 2004) was niet makkelijk te vinden en best prijzig. Aan V6’s stond er al meer te koop. Alhoewel een ‘echte’ Mustang een V8 heeft, was een V6 ook prima, helemaal gelet op de motorrijtuigenbelasting. Tja, daar heeft neef Timmy aan de overkant van de plas geen last van….
Aanschaf
Toen we de zoekmogelijkheden van V8’s verbreed hadden naar V6’s viel ons oog op een mooie zilvergrijze V6 automaat convertible die te koop stond bij een niet nader te noemen groot autobedrijf in Soest. We zouden op 2e kerstdag pa en ma in Amersfoort al met een bezoekje verblijden dus allee, op naar de showroom in Soest. Daar viel de Mustang in positieve zin op tussen al die standaard 2ehands ex-leaseblikken. Ons object van begeerte was een in 2001 origineel in Nederland geleverde Mustang, dus een Hessing-auto met een paar aanpassingen gericht op de Nederlandse wetgeving zoals zijknipperlichten en mistlampen. Hij stond er perfect bij; geen krassen of deuken en het convertible-dak in goede conditie. Na een proefritje waren we verkocht en na een niet geheel gelukte onderhandelingspoging (ik sleepte er 3 maanden extra garantie op de automaatbak uit) werd de koop voor € 8250,- (incl. kosten rijklaar maken van 585 euro, tja….) gesloten. We waren de trotse eigenaar van een 193 pk/298 nm koppel rijke 3.8 V6 (jaaaaa, Europese auto’s halen meer vermogen uit dit soort inhouden) en een 4 traps automaat. In de auto merkte je meteen dat dit een reuzensprong vooruit was ten opzichte van mijn vorige Mustang. Voorzieningen zoals airbags, fatsoenlijke afwerking, goed werkende airco: het was allemaal op millennium-niveau. Wel nog steeds veel zwart Amerikaans plastic uiteraard, met nogal wat kraakjes her en der. Maar ach, plastic-charme heeft ook wel wat.
De beste rijstijl met zo’n auto is een ontspannen rijstijl en vooral niet teveel proberen te hoeken. Hard rechtuit gaat nog best aardig (lekker drag-racen!), maar bochten… Mhja. Je merkt daarnaast aan alles dat je in een cabrio rijdt met een minder stijve koets dan de coupé. Af en toe kreeg je in een snel genomen bocht het gevoel dat de auto verwringt. Het is niet voor niets dat subframe connectors (die je onder de auto op de carrosserie last) een veel gemonteerde accessoire zijn…
Een goede week later kon ik hem ophalen. Het was januari 2012, dus met de kap dicht tuften we heerlijk ontspannen vanuit Soest naar onze woonplaats toe. De lenteweekenden daarna werd ie regelmatig gebruikt voor allerlei plezierritjes. Er werden een paar kleine veranderingen aan de auto doorgevoerd zoals nieuwe koplampen (160 euro) maar voor de rest hadden we geen enkele kosten aan de auto. De verzekering (WA+) viel trouwens ook nog mee; voor 305 euro was ie een jaar verzekerd.
Vakantie!
De ritjes in het weekend en het incidentele woon-werkverkeer (bij mooi weer uiteraard) waren leuk, maar de voorpret voor de zomervakantie was misschien natuurlijk nog leuker. Op de planning stond een roadtrip naar Frankrijk: eerst naar de Provence, daarna naar Ile-de-Ré en daarna weer naar huis. Het plannen van de roadtrip doe ik op een wat nerderige manier (of ben ik niet de enige?) met een Michelin Road Atlas op schoot en dan zoveel mogelijk de mooie Route Nationales of Route Departementales (de groene weggetjes!). Gewoon op de ouderwetse manier met een viltstift langstrekken hoe je wil rijden. Als modern hulpmiddel af en toe Google Streetview, maar onze route had Google blijkbaar net in de winter gereden. Ik hoopte toch voor onze trip op mooier weer… Door op deze manier routes te tekenen bouw je ook een mooie routehistorie op. Leuk later ook voor de (klein) kinderen. Tot pak hem beet Nancy (overnachting) was het plan gewoon via de snelweg te rijden en daarna in 2 dagen binnendoor via de Jura naar zuid-Frankrijk. De toevallige ontmoeting met een US Ford Mustang (waarschijnlijk van een US-basis in Duitsland) zie foto) bij de MacDonalds in Echt was natuurlijk wel grappig. Hoe groot is de kans dat je een andere Mustang tegenkomt die naast je parkeert, die ook nog eens uit de US komt?
De hele vakantie in Frankrijk was één autofeest. Bijna de hele vakantie hebben we met de kap open kunnen rijden (soms was het te warm en dan rijden met kap dicht en airco aan). De Route Napoleon was natuurlijk het summum. Wat een fantastische rijweg! Daar vergeet je de Nederlandse drempel- en flitsellende en rij je puur voor je lol. Maar ach, als je al in vakantiestemming bent gaat dat natuurlijk een stuk sneller. Gelukkig gaf de Mustang de hele vakantie geen krimp: het gemiddelde verbruik van ongeveer 1:9,5 (ongeveer 1800 km gereden) viel ook niet tegen. Kostentechnisch gezien was de leasebak van mijn eega natuurlijk veel handiger, maar op vakantie wil ik alleen maar genieten en dat lukt met de Mustang natuurlijk een stuk beter. En je hebt ook wat meer bekijks met de Mustang; ondanks het wat laffe V6-geblaf trok ie gemiddeld meer aandacht dan de standaard Franse Clio, 207 of ander eco-gebakje. De tijden dat Fransen in CX’en, XM’en of R25’s rondreden ligt helaas ver achter ons….
Schorsing
Omdat we wegens andere (vakantie)plannen de Mustang de komende maanden niet zouden gebruiken, heb ik hem geschorst. Gelukkig heb ik aan ons huis een garage, zodat hij de winter warm en droog kan doorbrengen. Om hem in optimale conditie te houden, had ik al eerder een Moltex afdekhoes gekocht die zowel voor binnen- als buitengebruik prima geschikt was.
Opheffen schorsing en APK
Het voorjaar komt er weer aan, dus werd het ook weer tijd om de Mustang uit z’n winterslaap te laten ontwaken. Dankzij een druppellader en assteunen (ter voorkoming van platte banden) werd ie zonder enig probleem weer wakker. Omdat de APK in de schorsingsperiode was verlopen moest er uiteraard een nieuwe APK op. Bij dit soort auto’s (leeftijd en omdat het een redelijke exoot is), moet je altijd maar afwachten wat eruit komt. En omdat we niet wisten wanneer de olie voor het laatst ververst was moest dat ook maar gelijk gebeuren (5,9 liter…) . De totale schade van de beurt was 584 euro, omdat er ook nog een fuseekogel vervangen moest worden. En tja, via eBay zijn die dingen misschien wel redelijk goedkoop te krijgen; zodra je hem via een specialist in Nederland koopt kosten ze het driedubbele. Maar ja, zij moeten ook hun marge kunnen maken.
Het einde
En soms loop je tegen iets anders moois op. Eind juni 2013 kwam ik op Marktplaats een V6 Convertible tegen uit 2006, dus van het nieuwe type. Die was helemaal naar mijn smaak (grijs, mooie striping, rood lederen interieur). Dat betekende wel dat we afscheid moesten nemen van de SN95 Mustang. Dus stonden er een week lang 2 mooie Mustangs voor de deur. Gelukkig ging de verkoop van de ‘oude’ Mustang vrij snel en kreeg hij binnen een week een nieuwe liefhebster als eigenaar. En voor zover ik kon zien heeft ze hem nog steeds en heeft ie ook weer een nieuwe APK gekregen.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lees ook
Ford Mustang GT Convertible (1996)
Alpine A390: de eerste elektrische voor het hele gezin
Test: Renault Austral - Hybride aandrijflijn weet niet altijd te overtuigen
Het setje compleet: gefacelifte Mercedes-Benz S-klasse als AMG
