Citroën C3 PureTech 110 Feel (2016)

autoreview

3 januari 2017 om 21:38

Uitvoering	C3 PureTech 110 Feel
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2016
Jaar van aanschaf	2016
KM-stand bij aanschaf	17 km
KM-stand laatst	4.548 km

Eigenwijs, dat is een feit

4.548 km
20 januari 2017

In oktober 2016 nam ik het besluit om van werkgever te wisselen. Zoals dat gaat in het leven komt er een nieuwe uitdaging op je pad en het geluk daarmee was dat ik ook gelijk keuze had in een nieuwe leaseauto. De Ford Fiesta 1.0 werd ingeruild en voordat ik ein-de-lijk voor het eerst in mijn leven geheel zelfstandig een gloednieuwe leasewagen mocht uitzoeken, werd ik getrakteerd op een 'voorloopauto'.

Geheel ongelukkig was ik niet, aangezien ik op 1 december werd voorgesteld aan een gloednieuwe Citroën C3. Leuk detail daarbij was dat ik al eerder een voorloopauto had gehad van het merk met de dubbele Chevron, zij het dat het betreffende model eigenlijk geen volbloed Citroën was (een C1, vandaar).
Zulks is helemaal niet het geval met de C3 en hierbij mijn ervaring van een maand rijden, wat voornamelijk plaatsvond op de snelweg en in stedelijk gebied.

Uiterlijk:
In de tijd dat ik als puber mezelf blind staarde op mooie auto's voerde Citroëns modellen die mij nou niet direct aanspraken. Ok, de Picasso was gewaagd, maar voor gezinnen en de toenmalige C3 paste zo in een reclame met vrouwen met bloemetjesjurken. De C2 was misschien dan nog de leukste van het stel.
Hoe dan ook, met de nieuwe C3 volgt Citroën de designrichting die het eerder is ingeslagen. Het mag allemaal nog wat uitbundiger en het front van de auto doet redelijk gedrongen en agressief aan. Smaken verschillen, maar niemand zal stellen dat het front van de auto anoniem is.

Maar hoe verder er naar achteren wordt gelopen, des te anoniemer het wordt. Een trekje waar mijns inziens veel auto's tegenwoordig last van hebben. Ook bij mijn huidige lease auto (Mercedes A-klasse) vind ik de achterkant wat anoniem aandoen. Dat is, helaas, bij Citroën niet anders. Hoewel de licht bollende kofferbak misschien nog enigszins probeert het spannend te maken, blijft het design toch wat tammetjes.

Overigens complimenten voor Citroën om de wieldoppen een dusdanig ontwerp mee te geven dat het lijkt alsof je op heus lichtmetaal rijdt. Het trucje wat men bij de DS3 heeft geflikt doet men ook hier weer.

Interieur:
Hoewel ik in één maand tijd slechts één keer met 3 passagiers heb gereden, durf ik te stellen dat de C3 een zeer ruime indruk maakt. Natuurlijk, een dergelijke auto koop je niet om er wekelijks Billy kasten bij de plaatselijke Ikea op te halen, maar krap is het totaal niet. De inhoud van de kofferbak houdt niet over, maar de C3 toont zich vooral een ruimtewonder in het passagierscompartiment. Met de (bestuurders)stoel ver naar achteren kunnen achterbankpassagiers nog goed hun benen kwijt. De hoofdruimte is perfect in orde en ook bij het instappen hoeft niemand bang te zijn. Een functie als (tweede) gezinsauto lijkt het model op het lijf geschreven.

Onderstel:
Citroën had een imago hoog te houden op het gebied van rijcomfort, al werd dit imago de afgelopen decennia wel verminderd door het feit dat binnen het PSA-concern driftig allerlei bodemplaten en aandrijvingen onderling werden gedeeld.

Het comfort van de C3 is over het algemeen ruimschoots in orde. Als voormalig bestuurder van een Fiesta was het onderstel voor mij enorm wennen. Het onderstel is duidelijk gericht op comfort, hetgeen zich negatief vooral laat merken in snel genomen bochten. De auto heeft een beperkte neiging om even 'uit de veren' te komen, wat wel binnen een veilige marge blijft. Voor de rest is het onderstel een baken van rust en gemoedelijkheid.

Enig zwaar negatief punt is de keiharde klap die de achterkant geeft bij het nemen van korte oneffenheden, ongeacht de snelheid. Een wat steile verkeersheuvel of 'hobbels' op de snelweg (voor de kenners: A16 Rotterdam richting Breda, nabij Ridderkerk) wordt perfect verwerkt door de voorkant, waarna de achterkant een ongenadig harde klap 'na' geeft. Enkele malen heb ik me afgevraagd of in de fabriek wellicht was vergeten om vering en demping aan de achterzijde te monteren. Een gekke afstelling heb ik niet eerder meegemaakt. Het is iets dat zich ook voordoet met de aanwezigheid van een achterpassagier, dus ik vraag me af hoe dit precies te verhelpen is.

Sturen:
Hier werd ik niet direct blij van. Hoewel het stuur een lekker dikke rand heeft en goed vastpakt, is het sturen an sich voor de rest een mistig en vaag gebeuren. De wielen geven weinig tot geen informatie door aan de bestuurder en de bestuurder tast in het duister of hij nou wel of niet 'op de rand' rijdt van wat het onderstel aan kan. Ook hier is de besturing ingericht op comfort in plaats van informatieverschaffing

Schakelen:
Het wordt eentonig, maar ook dit gebeurt wat vaag. Het schakelpatroon is duidelijk, maar de weerstand in de bak is dat niet. De vergelijking met een bak elastieken (weet u nog, de bekende Peugeotbakken?) gaat wat ver, maar echt 'fijn' schakelt de auto mijns inziens niet.

Motor:
Hierop scoort de C3 bovengemiddeld. Hoewel ik natuurlijk weinig gewend was (80 pk in een Fiesta houdt eerlijk gezegd niet over), heeft de motor in de Citroën mij aangenaam verrast. De 3-cillinder met turbo perst er 110 pk uit en deze galopperen vroeg en in een geleidelijk toerengebied de stal uit, zonder daarbij luidruchtig te zijn. In stationaire loop laat voornamelijk de toerenteller zien dat de motor draait, hetgeen toch een compliment is voor 3-cillindermotoren. Wat mij betreft een fijne motor die misschien wat ruim aandoet voor de C3. Het onderstel kan het 'paardengeweld' aan, al kan de neus bij hogere snelheden wat zoekerig worden (wat voornamelijk komt door de toch al zoekerige besturing). Desalnietemin kan de loftrompet worden gestoken over de motorisering.

Interieur:
Het binnenste van de Citroën doet duidelijk en geordend aan. De kwaliteit van het gebruikte kunststof is niet overal even goed, al zijn geen ongelijke naden en/of kieren te ontwaren. Ook rammels bleven de in de auto weg. De bovenkant van het dashboard is als het ware platgeslagen en aan de voorzijde probeert zwarte pianolak en chromen accenten een en ander op te vrolijken. Voor de neus van de bestuurder doemt een relatief groot tellerhuis op, waarvan de tellers ook één en al duidelijkheid zijn. De meters zijn nog net geen stationsklokken qua grootte, maar veel verschilt het niet.

De middenconsole is vrij rustig, aangezien (des PSA's) veel functies zijn geconcentreerd in het I-padachtige multimediasysteem. De bediening daarvan doet enorm duidelijk aan en heeft eigenlijk haast geen uitleg nodig. Een ieder zal na een paar keer handelen direct met het systeem overweg kunnen. Desalniettemin is het systeem niet het snelste en heeft de navigatie soms last van wat haperingen. Of het een goed idee is om kachelbediening onderdeel te laten uitmaken van het systeem betwijfel ik. Voor mijn gevoel was ik te lang bezig om eenvoudig temperatuur te wijzigen of uitstroomopeningen aan te passen. De opbergmogelijkheden zijn overigens schaars, waarbij gezegd moet worden dat het dashboardkastje vrij fors is.

Een negatief punt is de zeer schaarse binnenverlichting. Het kleine Led-lampje in de hemel geeft een helle en koude kleur, waarbij de gemiddelde TL-verlichting verbleekt. Daarnaast is de lichtopbrengst zwaar ondermaats, waardoor je hoopt niets kwijt te raken in de auto terwijl het donker is.

Zitten:
Een groot punt van negatieve aandacht betreft naar mijn mening de stoelen. De stoelen zijn breed uitgevoerd en mensen van allerlei soorten en maten komen vast en zeker goed in de stoel terecht. Van enige houvast tijdens het rijden is geen sprake, waarbij dit me weer deed denken aan mijn eerste kilometers in de oude Clio die ooit bij mijn ouders op de oprit stond. Een echte fauteuil dus, die stoelen in de C3, al hoop ik van harte dat een stoel in de huiskamer beter zit dan deze creatie. Na ongeveer een half uur begon mijn onderrug te klagen over een gebrek aan steun en na een uur begonnen mijn (relatief lange) benen ook te zeuren over de korte zittingen. Nu komt dat laatste best vaak voor, maar een zeurende onderrug was voor mij nieuw. Ik ervaarde in ieder geval geen enkele ondersteuning van de zitting en wil potentiële kopers met een gevoelige rug in ieder geval het advies meegeven eens langere tijd (minstens één uur) in de zittingen plaats te nemen.

Opties/aankleding:
De auto heeft eigenlijk voornamelijk de meest begeerde zaken aan boord. Airco, electrische ramen, metallic lak, electrisch verwarmbare en verstelbare spiegels en cruise control waren onderdeel. Wellicht was een automatisch dimmende binnenspiegel extra comfortabel geweest. Naast bluetooth, een 12-volt aansluiting, heeft de Citroen ook een USB-poort in de middenconsole aanwezig.

Conclusie:
Hoewel de geheel zwarte kleurenstelling de auto minder flitsend doet overkomen, blijft de C3 naar mijn idee een zeer bijzondere auto. De auto is aan de voorzijde mooi een mooi gedrongen verschijning, de zij- en achterkant doen wat anoniemer aan. De gehele rijervaring is op comfort gericht, hetgeen net je smaak moet zijn. Het is mij allemaal wat te vaag, maar hoeft het allemaal niet zo strak, direct en enigszins sportief, dan is de C3 een serieuze kandidaat. Met een goede binnenruimte lijkt de auto ook in de race te kunnen zijn voor een (tweede) gezinsauto.

De auto is niet gemaakt voor een lekker potje sturen over mooie snelwegaf- en -opritten, al zorgt de 110-pk 3-cillindermotor er voor dat de auto vlot aandoet, zonder dat de bestuurder het gevoel heeft met een 3-cillinder onderweg te zijn. Mijn onderrug was blij dat ik eindelijk mijn eigen auto kon uitkiezen en ook in het donker was het door de slechte binnenverlichting een hel om iets terug te vinden. Desalniettemin was een kennismaking met de C3 een leuke ervaring.