BMW 330i Touring Business Edition Plus (2021)

autoreview

5 juli 2021 om 22:10

Uitvoering	330i Touring Business Edition Plus
Versnellingen	8, Sequentiële Automaat
Bouwjaar	2021
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	1 km
KM-stand laatst	65.000 km

G21 330i Touring

8.000 km
5 juli 2021

KERST IS VROEG DIT JAAR.
Eind mei het doek getrokken van het zelfgekozen kerstpakket. Dat is dan wel weer fijn als je in je eentje werkt.
Verwacht geen lang verhaal over het keuze- en afwegingsproces. Het moest een 3 Touring worden en wel in foutevrouwenlippenstiftrood. M'n derde intussen, dus die midlifecrisis (ooit gestart in 2012...) houdt langer aan dan verwacht.
En het is weer een product van de Bayerische Motoren Werke. Hoewel er aardig wat erosie optreedt in de kernwaarden die het merk ooit groot hebben gebracht, voel ik me er nog steeds lekker in.
Wat meer inhoudelijke details van deze Rooie Rita; een 330i op benzine, geen 'line', maar opgefluft met losse opties. Optisch wilde ik het over de klassieke, elegante boeg gooien. Dus chromen randjes rond de ramen en zilvergrijze wielen in plaats van het thans populaire donkergrijs of zwart. Wèl een zwart interieur met natuurlijk de geweldige sportstoelen.

EN BEVALT HET EEN BEETJE?
Ja hoor, best wel. Ten eerste is het heerlijk om het verschil te ervaren tussen een gloedjenieuwe auto en eentje met 235.000 kilometer. Alles weer strak, stil, solide, trillingsvrij en geurend naar 'nieuw'. De oude Rita vond ik tot de laatste dag heerlijk rijden, maar dit is echt wel weer een stap vooruit.
Opvallend is dat de G21 steviger is geveerd dan de F31. Als je over een peuk rijdt, dan voel je of het een sjekkie of een filtersigaretje was. Daardoor stuurt ze lekker scherp in (zelfs met de 17 inch ballonbanden...) en voelt Rita aan als een lichtvoetige ballerina. Zorgt voor een smile!
Tegelijkertijd is Rita heerlijk stil en rustig binnen. De motor draait zijdezacht, de bak schakelt (meestal) onmerkbaar en het afrolgeluid van de banden blijft op de achtergrond. Een meditatieve ervaring. Ze wordt alleen een beetje ordinair wakker. BMW heeft na de koude start een brullende gorgel ingeprogrammeerd. Zodat iedereen in de straat hoort hoeveel pk’s ik heb. Had van mij niet gehoeven, maar kennelijk is dat thans de mode. Net als scheetjes uit de uitlaat. Nog niet mogen ervaren, overigens.

INRIJDINGSRITUEEL
Als u een nuchtere kijk op auto's hebt, sla dan de komende alinea gerust over. Bent u iets fanatieker met de materie, lees dan instemmend mee met het inrijdingsritueel.

Een brandnieuwe auto inrijden; het blijft een magische gebeurtenis. Want jíj bent de eerste die je handen op het krakend verse leder van het stuur laat vallen. De àllereerste die de startknop indrukt en zo de nieuwe machine tot leven wekt. De eerste die het puppy uit het nest haalt en de wijde wereld in neemt...
De werkelijkheid is natuurlijk anders, want na het verlaten van de lopende band hebben diverse deskundige chauffeurs jouw kostbare bezit al krijsend tegen de toerenbegrenzer over fabriekslocaties, treinwagons en oplagterreinen gejaagd. Maar voor de gemoedsrust vergeten we dat even.
Enfin; inrijden. Ik had me voorgenomen om op dag 1 gelijk een flinke stap te zetten. Motief? Zo véél en lang mogelijk in de nieuwe koets zitten. En met warme motor, zonder koude starts, rustig rollend de eerste 1000 km erop zetten.
Vanwege Covid ging het scenario 'Retourtje Eifeltoren' niet door. Dus het alternatief binnen de landsgrenzen gezocht. En met een beetje creativiteit kom je dan een heel eind! Zo ontstond de route naar de 4 hoeken van ons land. Dus op de dag na levering het wekkertje op 05:00 uur gezet, thermosbeker gevuld met hete koffie en vanuit de woonplaats nabij Rotterdam koers gezet naar Den Helder. En toen naar Eemshaven. Daarna naar Maastricht. En vervolgens naar Vlissingen. Toen weer naar huis, als toetje over de Oosterscheldekering. Het resultaat? 1190km, 14 uur onderweg en een smile van oor tot oor. Welkom thuis, Rooie Rita!
Leuke bijvangst was een verbruik van 5,0l/100km. Dàt had ik echt niet verwacht! En zeker niet van een motor die nog moest inlopen.

Intussen zijn we een paar weken verder en omdat ik voor het werk pendel tussen Rijnmond en Goes, lopen de kilometers best op. Thans 8.000.
Bij 5.000 kilometer heb ik een oliewissel uitgevoerd. Dat staat zo niet in het instructieboekje, maar het wil er bij mij niet in dat de eerste olie, waar het motortje mee is ingelopen, maar liefst 30.000km erin kan blijven zitten. Ik snap dat leasemaatschappijen en fleetowners graag lange onderhoudsintervallen zien. Maar als techneut druist het tegen mijn gevoel in. Dus hup; nieuw filter en een plas verse 5W30 in het carter. Vond ze heerlijk.

Wat ik mis is de handbak. En ja; de ZF schakelt zijdezacht en bliksemsnel. Maar ik vind het gewoon niet leuk. Wil het zèlluf doen.
Ik mis de handeling van het schakelen zelf. Het bedienen van een stuk techniek. Het spel met de koppeling en het rev-matchen bij terugschakelen.
Ik mis ook het anticiperen door de juiste versnelling al klaar te hebben staan (de ZF reageert namelijk reactief). Maar het meest mis ik de starre overbrenging tussen krukas en achterbanden. Waarbij je met je grote teen exàct kan bepalen hoeveel power je op de profielblokjes van de achterbanden zet. Dat lukt met de koppelomvormer van de automaat niet, zit altijd een soort van wollige vertraging in.
Maargoed, de relatie is nog pril, dus we kijken het nog een tijdje aan. Blijft altijd even wennen, zo'n jonge vriendin. Misschien vind ik het over een half jaar fantastisch.

Waar ik intussen wel aan ben gewend, is het informatie- en infotainmentsysteem, inclusief operating system 7. Het werkt gewoon weer feilloos en intuitief. Voor mij nieuw is de mevrouw in het dashboard, de iDriveknop waar je op kunt schrijven èn natuurlijk de live cockpit professional.
Die cockpit is in eerste instantie een overweldigende kerstboom aan prikkels, maar al vrij snel vind je je weg. Ik heb 'm intussen op de 'rustige modus' staan, wat een beetje doet denken aan het Black Panel dat SAAB ooit had. Je ziet alleen het hoogst noodzakelijke; de snelheid in een analoog getal en wat andere info onderin het scherm. Het is grappig dat het toerental middels een wit streepje op de rechter metercontour indicatief wordt weergegeven. Wil je meer weten, dan is een druk op het boordcomputerknopje op de richtingaanwijzer voldoende om het volledige dashboard kortstondig weer te geven. Werkt perfect.

PRAKTISCH GEBRUIKSGEMAK
Dé reden waarom je een BMW kiest; praktisch gebruiksgemak. Hoe brengt Rita het er vanaf?
De eerste tegenvaller ontstaat wanneer je de bodem van de kofferruimte openklapt; de onzichtbare kuil, in ons gezin ook wel liefkozend het cocaïnevak genoemd, is weg! Bij de F31 kon je hier heel wat spul in kwijt, maar das war einmal.
Het vak tussen de voorstoelen is wel een heel stuk groter en bovendien voorzien van een lekker aanvoelende ontgrendelknop. Beter dan de F31, waar je het deksel met een ruk uit de ontgrendeling moest trekken.
Ook de bakken in de portieren hebben een flink formaat, maar als het u behaagt om met uw vingers in iets zachts te friemelen, dan komt u er in de G21 bekaaid af. De vakken in de deuren hebben geen stoffen bekleding meer. Daardoor rammelt alles wat je er in legt heen en weer.

Over knoppen gesproken; daar zijn er gelukkig nog voldoende van. Fijn! Touchscreens zijn modern, maar in het verkeer is een knop gewoon beter. Dus blij met de fysieke knoppen voor de verwarming / ventilatie, de ouderwetse draaiknop voor volume van de audio. En ook de 8 functietoetsen voorzien in een haptische behoefte. Complimenten voor BMW op dit vlak.
Ik snap vervolgens niet waarom de draaiknop voor alle lichtfuncties is verdwenen. Die werkte perfect en zonder er naar te hoeven kijken. Maargoed...

VERLANGLIJSTJE
Zaken die ik nog graag zou willen? Een maatje grotere wielen; 18 inch in plaats van de 17 inch die er nu onder zit. Maar alleen voor de looks, want het comfort is prima en Rita stuurt nu al heerlijk scherp.
En betere speakers. Want de hifi-upgrade is prima, maar zodra je wat langer hard speelt, wordt het vermoeiend op de oren. Betere speakers geven meer rust. Komt nog wel.

TOT ZIENS!
Dat was ‘m voor nu. Wilt u meer weten? Vraag het in de comments. En anders meld ik mij volgend jaar weer met nieuwe avonturen van Rooie Rita.

DE EERSTE BEPROEVING

16.000 km
1 september 2021

Eerder dan verwacht een update over de avonturen van Rode Rita. En met recht, want de eerste, echte beproeving heeft zij met glans doorstaan; de jaarlijkse bedevaartstrip naar de 24 Heures du Mans.
Afgelopen augustus was het gelukkig weer zo ver; de legendarische uitputtingsslag voor mens en machine in het Franse departement La Sarthe. Het recept is al jaren hetzelfde, maar blijft een feestje; 24 uur herrie, de uitlaatbrul voelbaar in je kussen (wij staan dicht langs de baan…), 250.000 racefans en 4 douches, topsfeer tussen alle nationaliteiten en kilometers lopen tot je niet meer kan. Geweldig.
En natuurlijk is de reis er naartoe vast onderdeel van het plezier. Voor het eerst kon Rita haar benen strekken. Dus de kofferbak vol met kampeerspullen, de tank vol peut, tolbadge achter de voorruit en 700 kilometer richting het zuid-westen!
En dat beviel super. Rita heeft tot dusver lekker rustig en tam over het Nederlandse wegennet gerold. Dat doet ze fantastisch en resulteert in een gemiddeld verbruik van 5,2l/100km. Maar nu moest ze aan de slag.
Met een maximaal toegestane snelheid van 130 km/h plus een kleine meetcorrectie, plus een beetje tellerafwijking, plus een kleine afronding naar boven, plus een snufje wind mee, plus soms holletje af doorkruiste Rita volhardend het Franse land. En dan is het gewoon een heerlijke machine. De stoelen zitten fantastisch, het veer- en geluidscomfort is prima, de airco voorkomt een natte rug en moeiteloos rollen de kilometers onder haar door. Je kan het dagen volhouden. Tegelijkertijd blijft het in bochten een lekker communicerend stuk gereedschap. Via je rug, kont en handen voel je intuïtief wat er onder je gebeurt en hoeveel marge er nog over is.
Wat ook lekker is; powerrrr. OK het is geen M3, maar ten opzichte van de 320d is dit toch wel weer een leuke upgrade. Als je om redenen van verkeersveiligheid een kleine toename van de kruissnelheid verlangt, dan heeft Rita aan een zuchtje tegen het gaspedaal genoeg. Hup, daar gaat ze. Moeiteloos! Het blijft leuk…

WETENSWAARDIGHEDEN WAAR JE PRIMA ZONDER KAN…
Intussen staat de teller van Rita op 16.000 km, dus ik heb voldoende ervaring om wat futiliteiten uit de dagelijkse praktijk te delen;
Er zitten ruitensproeiers 2.0 op Rita. Rita spuit gecontroleerd en beheerst. Doorgaans zitten de ruitensproeiers op de motorkap of daar net onder. Met als gevolg dat je op snelheid een wolk aan sproeinevel door het zwerk trekt. Maar BMW heeft een engineeringsteam op de ruitenwissers gezet om daar een gründliche oplossing voor te verzinnen; spuitmonden op de wisserarmen die bovendien ALLEEN sproeien tijdens de opwaartse slag. Dus de sproeivloeistof komt exact daar waar je het nodig hebt en er wordt niets verkwist. Het zouden Hollanders kunnen zijn…
De auto denkt voor jou en past op je. Tot vervelens toe, wat mij betreft. Zo gaan de deurgrepen in het portier zwaarder als de auto nog niet correct is afgesloten. Echt waar! Dus wil je eruit springen als de motor nog loopt, of als de versnellingsbak niet in ‘P’ staat, dan voel je een serieuze weerstand in de deurklink. Wonderlijk…
Ook mag je niet zelf beslissen of de dashboardverlichting feller of donkerder staat. Natuurlijk zit er wel een draaiwieltje waarmee je je wensen daaromtrent kunt aangeven. Maar dat is niet lineair verbonden met het lampje. Nee, de auto bepaalt of het omgevingslicht toestaat dat jouw verzoek wordt ingewilligd. Dus meestal heeft aan het wieltje draaien geen zin. Beetje hetzelfde effect als het ‘deuren sluiten’-knopje in een lift. Doet het ook nooit…
Ook bijzonder; de achterwielen worden viezer dan de voorwielen. Nog nooit meegemaakt. Dus terwijl de voorwielen de meeste remkracht opbrengen en daardoor doorgaans het meeste remstof genereren, is het bij Rita andersom. Ligt het aan de remkracht? Of aan de samenstelling van de remblokken? Wie het weet mag het zeggen.
En de onderhoudsintervalindicator kijkt daadwerkelijk naar hoe de auto gebruikt wordt. Bij het uitrijden van de showroom kon ik 30.000 kilometer vooruit. Vervolgens heb ik de eerste 10.000 kilometer als een oud wijf gereden en had ik 34.000 km credits opgebouwd. Maar na de trip naar Le Mans heb ik strafpunten gekregen en moet ik mij bij 32.000km melden bij de dealer. Nog steeds best prima…

Ik moet toegeven dat de wereld gewoon is blijven draaien na het doen van bovenstaande ontdekkingen. En de waardering voor Rita is er niet significant minder om geworden.
Verder is Rita gewoon een heerlijke machine die naar volle tevredenheid haar dagelijkse kunstje verricht. We rollen weer even door tot de volgende review.

RUIM EEN HALF JAAR ONDERWEG

35.500 km
22 januari 2022

JANUARI 2022
Terwijl de krokussen haast uit de grond springen, nog even een winter-update over Rode Rita.
In het kort; Rita gaat prima. Sinds zij eind mei de showroom uitrolde heeft ze 35.000 km afgelegd. Dus ze slijt niet van het stilstaan.
Omdat het merendeel van de kilometers rustig rollend over de snelweg worden afgelegd, bedraagt Rita’s consumptie tot op heden 5,3l/100km. Ik denk dat ik daarmee een plaats in de folder verdien.
Gaat dan nooit de zweep erover? Oh jawel hoor. Al was het alleen maar onder het mom van ‘even de aangekoekte vervuiling van de kleppen blazen’. En dan is het een verrekte snel loeder.
In een oogwenk schakelt ze terug, meerdere versnellingen, en speert ze er vandoor. Daarbij een luide keel opzettend, die helaas niet zo mooi klinkt. De vierpitter is ontzettend efficiënt en zorgt voor een lichte, wendbare neus, maar een reihensechs klinkt zó ontzettend veel mooier…
Maar meestentijds is Rita ontzettend stil en hoor je vooral afrolgeluid van de banden.

ONDERHOUD
Begin december is Rita een dagje retour dealer geweest voor haar eerste, officiële beurt. En volgens verwachting verliep die probleemloos. Het betrof slechts een oliewissel, dus zo spannend was het allemaal niet.
Verder rouleer ik iedere 10.000 km de wielen tussen voor en achter, dus de Hankooks verslijten ‘vierkant’ en gelijkmatig. Voorlopig zit er nog ruim voldoende profiel op en ik ben benieuwd hoe ver ik met de rubbers kom.

FREUDE AM FAHREN
Het rijden (als in: het sturen) is geweldig. Voor een bak van 1670 kilo is Rita verbazingwekkend lichtvoetig.
Binnen het gezin verblijft ook een 116i en daarin viel mij altijd op hoe wendbaar en kwikzilverig dat rijdt. Zeker ten opzichte van de F31 die best een tikkie wollig en deinerig aanvoelde.
Maar Rita heeft dat verschil weggepoetst. Ze is wendbaar, scherp, stuurt strak en geeft veel informatie en vertrouwen. Het is een rij-ijzer.
Consequentie van dat informatieve onderstel is wel dat het tamelijk aan de harde kant is. Zelfs met de 17 inch wieltjes en ballonbanden. Met name dwarsrichels maken hun aanwezigheid duidelijk kenbaar. Geeft verder niks, dan had ik een Citroën moeten nemen.

Mijn relatie met de versnellingsbak is moeizaam. Ik weet dat het een sublieme bak is en dat er op dit moment niets beters te koop is dan de ZF8. Maar ik mis de handbak nog iedere dag.
Intussen hebben we elkaar wel beter leren kennen, wat inhoudt dat ik regelmatig flipper om het apparaat mijn wil op te leggen. Bijvoorbeeld als ik vanaf 100km/h zachtjes wil versnellen om in te halen. Dat mag van mij prima op koppel en dan hoeft ZF8 dus niet terug te schakelen. Dus tik ik ‘m vóór het versnellen vast in 8.
Ook bij temperamentvol bochtenwerk flipper ik vóór het insturen naar de versnelling die ik bij de exit wil hebben. De auto maakt daar zelf een beetje onrustig en inconsistent verhaal van. Bij het hervatten van snelheid na de apex pakt de bak met een licht schok weer op. En veelal in te lage versnelling, wat hij vervolgens direct herstelt. Door de versnelling vast te zetten hoeft de bak niet te zoeken en heb je een continue voortstuwing voor een vloeiende exit.

VERDER NOG WAT KLEIN BIER?
De interieurbakjes zijn niet gestoffeerd, dus wat daarin ligt, hoor je heen en weer rammelen. Voor de ruimte onder de middenarmsteun heb ik aan de vrouw gevraagd om daar een interieurtje voor te haken. Zij is zo’n happy hookingvrouwtje, weet u wel.
Daarbij heeft ze mijn afhankelijke positie behoorlijk uitgebuit. Want doorgaans bepaal ik de kleur van mijn auto, maar ik rij nu rond met een vrolijk oranje - turqoise interieurtje in m’n armsteun. Maar het werkt als een tiet!

De spraaksturing vind ik fantastisch en gebruik ik vaak. Met name voor het invoeren van bestemmingen en voor het bellen van contacten. Het werkt pijlsnel en behoorlijk effectief. Maar het mooist is deze; vraag je aan de mevrouw in het dashboard: 'Wat is de olietemperatuur?' Dan krijg je terstond een keurig en deskundig antwoord! 'De olietemperatuur bedraagt drieëntachtig graden'. Wàt een vrouw...

Met het licht is wat bijzonders aan de hand. Ik heb nu LED en had in de F31 xenons. Die xenons gaven zeker bij grootlicht een overweldigende, homogene plas licht voor je neus. Bij de LEDs is dat anders. De LEDs lichten vooral reflecterende materialen ontzettend fel op. Terwijl de feitelijke lichtopbrengst ten opzichte van de xenons minder lijkt. Bij grootlicht in het donker zijn verkeersborden dus ontzettend ver te zien, maar de niet-reflecterende omgeving wordt minder uitgelicht dan bij xenons. Iets met de golflengte van het licht, ofzo? Wie het weet mag het zeggen.

Ik doe mijn best om Rita een beetje netjes te houden. Dus ze wordt met de hand gewassen. Double-bucket, voor de fetisjisten. Het resultaat is dat Rita's welvingen zelfs onder scherp licht opmerkelijk weinig swirls vertonen, dus dat gaat de goeie kant op. Als kerstbonus heeft ze een vers laagje Meguiars ontvangen waardoor Rita weer glanst als het gebit van Gerard Joling. En de regendruppels rollen er weer vanaf! Onderhoud is Behoud.

Dat was 'm weer! Tot over een half jaar.

65000 KILOMETER ONDERWEG

65.000 km
18 november 2022

Rollin', rollin', rollin'
Rollin', rollin', rollin'
Rollin', rollin', rollin'
Rollin', rollin', rollin'
Rawhide!

Dat is zo’n beetje de samenvatting van de afgelopen 30.000 kilometer. Rita rolt en rolt en rolt, helemaal probleemloos. En nog steeds vind ik het iedere dag een feestje om het portier open te trekken, de startmotor een slinger te geven en Rita behoedzaam het parkeervak uit te draaien.

DAGELIJKS GEBRUIK
Omdat ik sinds maart ’22 een project in de mooiste havenstad ter wereld heb, staat Rita vaker voor de deur. Gaat namelijk prima met het fietsie of de metro. De kilometers gaan dus niet meer zo hard als eerst, met 65.000 als huidige tussenstand.
Toch viel er nog genoeg te genieten! In juni eerst naar de reguliere Le Mans 24H. Drie weken later naar de Classic Le Mans (eindelijk weer na lange tijd…) en weer een week later met het gezin richting Bordeaux. De tolbadge heeft zijn geld weer opgebracht dit jaar.
En het is gewoon een heerlijke machine om dat soort ritten mee te doen. Goeie stoel, consistente bediening, voldoende porrie en een behoorlijke actieradius. Helemaal prima.

RIJDEN MET DAKKOFFER
Omdat met name de rest van het gezin vréselijk veel spullen meeneemt op vakantie (als man heb je niks nodig, toch?) komt er een hut op het dak. Dat ziet er niet sexy uit, maar in de vakantie gaat functie vóór vorm. Dus ook meer luchtweerstand en meer windgeruis. Maar vooral meer massa en een hoger zwaartepunt.
Dat merk je wel. Met name in langere bochten op snelheid (niet hárd, gewoon netjes) voel je het gewicht doordrukken. Dus bij zachtjes insturen voel je eerst de banden zetten. Daarna leunt Rita wat in haar vering. En vervolgens zet ze de gevraagde curve in. Wel grappig.
Het is dan ook een verademing als op de plaats van bestemming de dakkoffer eraf gaat. Alsof je weer in een lekker licht, kwikzilverig smijtbakkie rijdt.

ONDERHOUD
Het onderhoud was wederom zeer beperkt van aard. In een romantische bevlieging heb ik Rita in mei uit eigen fondsen een set ruitenwisserbladen cadeau gedaan. Zo ben ik dan ook wel weer. En ergens rond de halve service-intervalcyclus (die bij mij zo’n 32.000km bedraagt) heeft Rita nieuwe 5W30 en een oliefilter gekregen. Want de fabrieksintervallen vind ik veel te lang. Vervolgens heeft zij afgelopen maand van de dealer weer een beetje liefde gehad in de vorm van een grote beurt.

Na de ritten naar Le Mans, die veelal in een iets hoger tempo worden afgelegd dan door de Hollandse polder, is haar oliepeil netjes opgetopt. Maar niet in schokkende hoeveelheden.
En nog altijd rouleer in de wielen iedere 10.000km van links naar rechts en voor naar achter. De banden slijten vierkant af en ik verwacht er nog zo’n 15.000km veilig mee te kunnen doen. Dan zitten ze op 80.000km en dat is best OK voor de Ferrari-rode gezinssloep.
Overigens erg tevreden over de Hankooks Ventus S1 Evo3's die er af-fabriek onder zitten. Die komen er gewoon weer onder.

ZF8
Verder is Rita terug geweest naar de dealer omdat ik het schakelgedrag van de ZF8 niet OK vind. En dan met name het hervatten van aandrijving na coasten. Dus aan komen rijden, dan gas los om te vertragen, tikje bijremmen wellicht en vervolgens weer gas geven om snelheid te hervatten. De bak moet even nadenken, herstelt de verbinding dan met een (lichte…) schok en veelal in een te lage versnelling. Die lage versnelling wordt dan direct gecorrigeerd door twee of drie keer op te schakelen. Ik kan me haast niet voorstellen dat BMW dit zo bedoeld heeft.

De bak is softwarematig terug op nul gezet, maar dat heeft slechts een paar weken geholpen. Opmerkelijk is dat dit euvel niet optreedt in rijmodus ‘Sport’. Vermoedelijk omdat het coasten dan niet of minder wordt toegepast.
Oordeel van de dealer is dat de bak mechanisch in orde is (daar zijn we het over eens) en dat het derhalve een producteigenschap is die uitsluitend wordt opgemerkt door berijders met een hoogsensitief achterwerk (daar zijn we het niet over eens).
We kijken het nog even aan.

VERDER NOG IETS?
Nee, eigenlijk niets. Helemaal happy. Als er weer nieuws is, melden wij ons weer. En stel vragen graag in de comments.
Fijne kerst!

---------------------------- BIJSCHRIFT BIJ DE FOTO'S --------------------------
1. Op de pittoreske camping van Le Mans; daar kan je niet met een anonieme auto verschijnen. Dus voor één weekendje sexy strepen op haar welvingen.
2. Vanuit de McLaren Senna eigenaren veel bekijks gehad naar Rita's ruime handschoenenkastje en haar praktische achterruitenwisser.
3. Koud de showroom uit en gelijk die ouwe, rooie kano op je dak. Rita doet het gewoon...
4. Het aflevermoment. Zij aan zij met de dieselgestookte voorganger. Die trouwens alsnog in Nederland is verkocht!
5. Met opa op de foto.
6. Fietsen rondzeulen voor studerende zoons? Geen punt. Bank plat, kleedje erin en vooruit met de geit.
7. De klokkenwinkel in de rustige modus. Hier rijd ik dagelijks mee rond. Meer info nodig? Tikkie op de kopse kant van de richtingaanwijzer.
8. En de reguliere, drukke modus van het infotheater.
9. Het resultaat van nijver haakwerk; een stil bakje met fancy look.