In het wild: BMW 5-serie (E12)

De term 'stamvader' gaat voor puristen bij de desbetreffende auto misschien wat te ver, want de door Jim Appelmelk op de foto geslingerde sedan is een exemplaar van na de facelift in 1976. Deze 1977'er is onder meer herkenbaar aan de grotere achterlichten, die de tankklep van zijn eigenwijze plekje tussen die lichtunits verdrongen. Ter compensatie staat dit 'late' exemplaar er bijzonder netjes bij. Het vele chroom, de bijna aandoenlijk kleine wielen en natuurlijk de blauwe kentekenplaten maken meteen duidelijk dat hier een écht oude 5-serie staat. Dat het hier om een 525 gaat (zonder i) is dankzij de badges op achter- én voorzijde meer dan duidelijk. Onder de kap ligt dan ook een motor die uitstekend bij zo'n klassieke BMW past: een zes-in-lijn met zo'n 150 pk. Meer dan genoeg anno 2018, ronduit veel in 1977. Deze 5-serie was er ook als 518, 520(i), 528(i) en in sommige markten als 530(i). De M5 maakte bij opvolger E28 zijn opwachting, maar de oer-5 was er wel als 533i en M535i. Die laatste leverde meer dan 200 pk.

De 5-serie deed in 1972 zijn intrede en volgde toen de zogenaamde 'Neue Klasse'-modelreeks op. Die auto bracht geld in het laatje bij het voordien noodlijdende merk en met de 5-serie begon BMW aan een nieuw hoofdstuk, dat in feite nog altijd voortduurt. De auto diende niet alleen qua naam als blauwdruk voor vele BMW's die zouden volgen, ook het basisdesign bleek uitzonderlijk goed houdbaar. Na de '5' volgden de volgens dezelfde stijl getekende 3- en 7-serie en de modellen die deze drie auto's opvolgden, bewandelden op designgebied een evolutionaire weg. Ook de nadrukkelijke hang naar sportiviteit kwam bij de 5-serie duidelijk naar voren, niet alleen bij de modellen met een 'M'-badge. Deze keurige 525, die in 2002 zijn Nederlandse klassiekerkenteken kreeg, is dan ook een auto om te bewaren. Toch?