Weblog - Tegenwind

Op een van de laatste stormdagen breng ik een Mercedes EQB terug van Groningen naar Den Haag. Het wordt een trip met alle ingrediënten van een EV-nachtmerrie: vrijwel uitsluitend snelweg, slagregens, lage buitentemperatuur, wind pal tegen. Franklin beukt frontaal op de auto in. Dan wordt snelladen een heel groot thema. Ik red het wel in één keer, maar liever niet met de staart tussen de benen. Is me in de i3 met nog 5 kilometer over eenmaal overkomen dankzij een defecte snellader langs de A28. Leuk is anders.

Voor de EQB heb ik een tussenstop ingepland bij Fastned-station Aalscholver langs de A6 tussen Lelystad en Almere. Het zou daar weleens heel druk kunnen zijn. Er is op snelwegen een rechtstreeks verband tussen windkracht en laadpaaldrukte. Mijn vermoeden blijkt correct. Alle laadpunten zijn bezet. Aalscholver is vooral bij bar weer vaste prik voor automobilisten die vanuit het noorden lange afstanden afleggen. Die zien onderweg exorbitante verbruiksgemiddelden op de boordcomputer en komen hier recupereren voor de rest van hun reis. Verdomd vervelend om dan voor een dichte deur te staan. In de nerveuze manoeuvres van een wachtende Audi e-tron kan ik de ontzetting bijna voelen. Daar heeft iemand haast en hoge nood. Die grote Audi lust normaal gesproken al best veel. Mijn wilde gok is dat hij nu op minstens 30 kWh per 100 kilometer zit, zo niet erger.

Mercedes-Benz EQB

Voor mij valt de schade mee. De EQB is vrij efficiënt. Erger dan 22 kWh wordt het niet, mits je je voorbeeldig aan de maximumsnelheden houdt. Alarmerend is mijn situatie niet. Ik heb vanaf Aalscholver nog 90 kilometer te gaan met 188 kilometer stroomreserve. Hoewel: Ik vertrok in Groningen met 400 kilometer en van dat theoretische bereik heb ik na 133 kilometer rijden dus al ruim 200 kilometer verspeeld. Als de wind blijft blazen en het nog harder gaat regenen, of ik moet omrijden na een ernstig incident, kan het alsnog kielekiele worden. Het geeft wel aan waar wij stekkerrijders mee dealen; een logistiek complexe situatie. Juist op de routes van en naar de uithoeken van Nederland zou de laadinfrastructuur fors mogen uitbreiden, al wordt daar zichtbaar aan gewerkt.

Op naar de volgende stop. Bij de Hackelaar langs de A1 staat gelukkig maar één Kona, dat valt mee. Maar onderweg naar Den Haag zie ik het krioelen bij de Fastned-stations. Ik weet wat mijn opgejaagde, weggeblazen lotgenoten denken: Laat Het Ophouden.

De laatste jaren hoorde ik Europese autobobo’s, waarschijnlijk vooral uit frustratie over Tesla, het belang van actieradius frequent relativeren. Snellere laders moesten we hebben – die bij Tesla trouwens ook veel sneller waren. Daar was en ben ik het als ervaringsdeskundige mee eens en tot mijn plezier zie ik de meeste fabrikanten op dit punt grote stappen zetten. Maar je wilt er niet fataal van afhankelijk zijn. Bereik blijft cruciaal. De ondergrens ligt voor EV’s die vaak voor lange ritten worden ingezet toch bij een actieradius van 400, vrees ik. Een stormverbod kunnen we de natuur helaas niet opleggen.