Weblog Bas - Degradatie, een dilemma voor de handel
Accudegradatie lijkt me een dilemma voor de autohandel. Wat doe je als merkdealer of occasionboer? Vertrouwen op het optimisme of de naïviteit van de koper? Of open kaart spelen om het weifelende volk over de streep te trekken? Blijkbaar is er behoefte aan zekerheid. Steeds meer dealers en garages in Nederland en Duitsland leveren elektrische occasions met batterij-inspectie.
Mercedes doet dat in Nederland al consequent. Bij elke gebruikte stekker-Benz wordt online de SOH ofwel de State Of Health van het accupakket vermeld. Mercedes België begon, andere landen zullen volgen. Lovenswaardig initiatief. Het leidt tot meer transparantie. Maar werkt die drempelverlagend? Eerlijkheid kan ook contraproductief uitpakken. Mensen zien nu zwart op wit bevestigd dat jonge occasions al vrij snel niet meer over hun volledige capaciteit beschikken. Een daling van 100 naar 97 procent is voor een batterijpakket van 90 kWh misschien marginaal en praktisch irrelevant door hoge snellaadsnelheden en een goed laadnetwerk, hij kan de koudwatervrees aanwakkeren. Ook de verschillen in de degradatiepercentages, hoe klein ook, kunnen een afschrikkende werking hebben. Waarom zit de ene auto nog op 100 en een andere met grofweg dezelfde kilometerstand op 90? Dan zijn de auto’s blijkbaar heel gebruiksgevoelig, en misschien heb je wel helemaal geen zin om met zo’n dure aankoop op je tellen te moeten passen. De angst voor de schadelijke gevolgen van snelladen is wijdverbreid. Bovendien gaan mensen rekenen. Tien procent degradatie is op een actieradius van 400 kilometer een gevoelig verlies, al koop je verder een perfecte auto. En een auto met een kilometerstand 4.000 kilometer en een SOH-uitslag van 97 procent raak je nooit meer kwijt als geïnteresseerden gaan extrapoleren op basis van drie procent verlies per 4.000 kilometer.
Zo erg is het natuurlijk niet, en mocht het met de aftakeling echt uit de hand lopen, dan is er nog altijd het vangnet van de accugarantie. Maar goedbedoelde eerlijkheid kan zich dus wel degelijk tegen je keren. Helemaal als andere partijen, zie de Koreanen, beschikken over batterijen met verwaarloosbare verliespercentages.
Toch lijkt openheid de beste keus, en daarom nam Mercedes-Benz mijns inziens de juiste beslissing. Anders blijft er toch een soort mist rond zo’n auto hangen. Ik informeerde bij een Duitse BMW-dealer naar een i3 met weinig kilometers, zonder accucheck. Die wilde de verkoper best voor me regelen, maar pas na de aankoop. Mocht ik teleurgesteld zijn in de uitslag, dan kon ik reclameren. Toen brak mijn klomp. Wat een onprofessionele manier van handelen. Het is net zulke essentiële verkoopinformatie als de kilometerstand. Het zal bij die i3 zo’n vaart niet lopen, maar bij een auto met een actieradius van maximaal 300 kilometer wil je niet acht procent van je bereik kwijt zijn. Kortom, dat werd hem dus niet. Terwijl de verkoper het ding per ommegaande had verkocht als hij me een papiertje met 98 procent of zelfs 97 procent had kunnen laten zien. Want mooi dat die auto was! Om te stelen.

Bas van Putten
Columnist/Schrijver
Bas van Putten is schrijver en columnist voor diverse kranten en tijdschriften. Zijn wortels liggen in de muziek, maar zijn hart gaat al jaren uit naar auto's.