Wat bezielt je om zo'n ding te kopen? - Weblog

Een jaar geleden vroeg ik me hardop af wat voor auto ik voor de deur wilde zetten. Vanwege het thuiswerken was een 'verstandige' auto niet langer nodig en dus kwam er ruimte voor een auto waar je eigenlijk een liefhebber voor moet zijn om ervoor te gaan. Ik liet mijn gedachten glijden langs de meest uiteenlopende auto's en overwoog zelfs heel kort een Ford Escort Mk4, puur uit nostalgische overwegingen. Maar zo snel als die bijzondere optie in mijn hoofd was gekomen, zo snel verdween-ie ook weer. Uiteindelijk besloot ik in februari van dit jaar dat het een Peugeot 205 moest worden. Die had ik tien jaar geleden ook al gehad - dat zette het vinkje bij het nostalgische aspect - en hij was lekker goedkoop om voor de deur te hebben, zowel qua vaste lasten als qua onderhoud. Rationeel was het dus ook nog te verklaren.

Inmiddels tuf ik tien maandjes met veel plezier rond in mijn rode vriendje. Hij doet het fantastisch en het is inderdaad elke keer weer de 'trip down memory lane' die ik had verwacht. In de 205 heb ik de perfecte balans gevonden tussen liefhebberij, nostalgie en ratio. Toch, zoals dat me vaker is gebeurd, ga ik na niet al te lange tijd alweer kijken naar wat er nog meer te koop staat. Zeker omdat ik niet kan ontkennen dat de 205 als enige auto zo nu en dan toch wel wat aan de spartaanse kant is. Als je weer eens met pijn en moeite een net niet lekker sluitend portier dicht staat te gooien of met flinke inspanning zonder stuurbekrachtiging het ding in een parkeervakje probeert te wurmen, groeit op den duur het verlangen naar iets 'meer auto'.

De 205 hoeft absoluut niet weg en kost me maandelijks toch bijna niets. Er kon best iets naast komen. Toen die knoop was doorgehakt, was ook al vrij snel duidelijk wat het zou moeten worden: een Jaguar XJ. Zo ongeveer het complete tegenovergestelde van de 205. De Jaguar XJ Series II vind ik één van de mooiste auto's ooit gemaakt en de X300 (en X308) vind ik de mooiste 'moderne' XJ. Ik had 'm als daily driver nooit eerder serieus overwogen, maar nu met de 205 voor de deur kon het ineens wel als tweede auto voor de 'mooie ritjes'. Dus ging ik op zoek naar een X300 en na een betrekkelijk korte gerichte zoektocht werd het een 3.2 Executive uit 1997. Net zo oud als de 205 dus, daarmee zijn alle overeenkomsten wel zo ongeveer benoemd. Oh ja, ze hebben ook allebei elektrisch bedienbare ramen.

Het is een XJ zoals ik 'm het liefst zie: in het groen (in dit geval Spruce Green Pearl) met een beigekleurig interieur. Een interieur dat overigens bijna vlekkeloos is, bijzonder als je bedenkt dat het ding bijna 25 jaar oud is en een goed eind richting de 3 ton op de teller heeft. Die kilometerstand had ik trouwens een stuk enger gevonden als ik me niet wat meer had verdiept in de XJ X300 en tot de conclusie kwam dat er zowaar nog wat rationeels aan deze keuze te bedenken is: de X300 staat over het algemeen te boek als de beste XJ ooit gemaakt qua betrouwbaarheid. Misschien zelfs wel de meest betrouwbare Jaguar.

Dat neemt niet weg dat het uiterst spannend is om eraan te beginnen. Ook deze XJ kan me in een mum van tijd huilend naar mijn portemonnee laten turen. Als dat niet komt door onvoorziene technische mankementen, dan gebeurt het wel elke keer als ik voor €160 een tank vol E5 regel. Bij de eerste proefrit was er een lichte olielekkage, maar dat bleek na een inspectie op de brug een lekkende slang van de stuurbekrachtiging te zijn. Dat is inmiddels gerepareerd. Nu wacht er nog een uitgebreide technische keuring om eventuele toch nog verborgen gebreken aan het licht te krijgen, al lijkt het vooralsnog goed te zitten. Als het allemaal inderdaad meevalt, kan het voor technisch opknapwerk gereserveerde potje aangesproken worden om een aantal deukjes aan te laten pakken en de hier en daar wat bekraste laklaag te laten polijsten.

Mijn eerste meters in de XJ tijdens de proefrit. De dashcam is er inmiddels uit, die was van de vorige eigenaar. Foto: Lars Krijgsman.

Over het algemeen zijn de reacties positief, al zijn er zeker ook kritische vragen: "Waarom koop je in vredesnaam zo'n ding nu de benzineprijzen uit de pan schieten? Ben je niet bang dat je er enorm veel kosten aan krijgt? Wat bezielt je joh?" Terecht commentaar, dat zeker. Het belangrijkste is echter dat ik er dol- maar dan ook dolverliefd op ben. Wat is-ie mooi en wat rijdt-ie ongeëvenaard lekker. De zes-in-lijn trekt in alle rust en zonder moeite de zo'n 1.730 kilo zware en dik 5 meter lange Britse zithoek op wielen voort en de automaat schakelt zijdezacht door z'n verzetten. Geef je 'm de sporen, dan is de Jag ronduit vlot, maar hij nodigt vooral uit tot rustig en statig over de wegen glijden. Er is geen piepje of kraakje te bekennen. Als je de stoute schoenen aantrekt, zou je er zo in één ruk mee naar Parijs rijden en met geen centje pijn uitstappen.

Zonder frictie geen glans, dus zelfs als ik op den duur een loodzwaar deksel op mijn neus krijg, was dat het waard. Ik heb al een droom waargemaakt door een XJ voor de deur te zetten. Dat neemt niemand me meer af.