Wanstaltige vertoningen

Een beetje wansmaak op z'n tijd kan geen kwaad. Sterker, ik kan dat zelfs best waarderen. Maar er zijn grenzen, ook als het gaat om wanstaltige automobiele creaties. Neem nu de Bufori Geneva, onlangs gepresenteerd op de gelijknamige autobeurs. De eerste associatie die in me opkwam was de Excalibur. Ken je die nog?  Wat een gedrocht; neo-klassieke bouw, maar dan volkomen smakeloos. Het Pantheon met kunststof kozijnen, kaviaar uit de muur van de Febo, zoiets.  Maar zo'n Excalibur zou je nog kunnen uitleggen als cult, lekker over de top en daarom wel weer oke. Maar die Bufori is zelfs niet eens cult. Dit doet gewoon pijn; een draak van een koets, volgestouwd met oude Chrylser-meuk. Ik vrees dat we hier gewoon te maken met verschillende interpretaties van het begrip 'goede smaak'. Wat ze 'daar' (in dit geval Maleisië) mooi vinden, doen wij af hier af als een net-niet-strafbare vorm van kitsch. Want hoe kun je anders het bestaan van de Mitsuoka Viewt verklaren? Of de Le Seyde en de Dore... Je kunt die orgels in Engeland gewoon kopen! En terwijl ik dit opschrijf, begin ik toch ineens een bepaalde vorm van sympathie te ontwikkelen voor deze Quasimodo's van autoland. Want laten we wel wezen, het is toch weer eens wat anders dan een zwart Golfje TDI. Misschien is het net zoals met een asielzoekerscentrum; goed dat ze er zijn maar not in my back yard...