Prijsschieten

Het is rond kwart voor één als ik zaterdagmiddag vanuit Amsterdam richting Zwolle vertrek, met een gezellig middagje straattheater in de Hanzestad in het vooruitzicht. Het eerste deel van de tocht moet ik even doorrijden om niet in de beruchte, door de geopende brug over de Vecht veroorzaakte file op de A1 terecht te komen. Missie geslaagd: om 12.56 passeer ik de tweede set slagbomen – er vanuit gaande dat de boel om 13.00 dichtgaat. Net wanneer ik denk dat het nu wel lekker zal doorrijden richting Overijssel, kom ik voor Amersfoort in een opstopping terecht, die ik door net op tijd voor de parallelbaan te kiezen grotendeels weet te ontwijken. De schade blijft zodoende wederom beperkt. Totdat ik ergens in een flauwe bocht op de A28 plotseling recht in de koplampen van een auto mét caravan kijk. Gelukkig staat-ie op de vluchtstrook maar hoe-ie daar verzeild is geraakt, is me een raadsel. Wat ik een nog groter een raadsel vind, is waarom er nog geen dikke file achter staat. Die volgt – wat een mazzel - echter een paar kilometer later, als alles en iedereen plotseling muurvast staat. Het kost een minuutje of twintig voordat ik weer op fatsoenlijke snelheid zit, de oorzaak van de file is nergens te bekennen. M'n estimated time of arrival van 14.00 kan ik wel vergeten, helemaal als ik in Zwolle zelf nog tien minuten voor een geopende brug – daar is-ie dan toch nog! – sta te wachten. Twee rotondes verder kan de snelheid eindelijk iets boven de 5 km/h uit; ik ben bijna op m'n (gratis) parkeerplaats, alleen nog even de Rembrandtlaan door. En dan volgt het hoogtepunt van de dag in de vorm van een met lasergun bewapende dienstklopper in een geel hesje. Natuurlijk zie ik hem net te laat en een gedecideerd gebarende arm begeleidt me een dwarsstraat in, waar ik volgens mij hinderlijk in de weg sta voor overig verkeer, maar dit terzijde. De diender laat me het getal in het display van z'n wapentuig zien: 51. 'Dat valt wel mee, toch?', denk ik en zie mezelf alweer opgelucht vrijuit gaan. Maar ik heb pech: ik blijk me in een 30 km-zone te begeven en dus ben ik de sigaar. En goed ook: 186 euro staat er op de halve meter lange bon die na een kwartier eindelijk uit het kastje op de buik van de verveeld ogende agent rolt. Ik zal niet herhalen wat ik de hogere machten daarna heb toegewenst maar u kunt zich voorstellen dat ik licht ontstemd was. Bij het eerstvolgende stoplicht kon ik weer een beetje logisch nadenken en realiseerde me dat dit wel héél veel geld was voor zo'n licht vergrijp. Ik viste de half verkreukelde prent van de achterbank en las dat ik 61 km/h zou hebben gereden, gecorrigeerde snelheid 58 km/h. Maar ik las toch '51' op dat vermaledijde laserpistool? Terug. Met een gangetje van 30 km/h want de heren stonden alweer met getrokken wapentuig in de aanslag. Ik kwam er achter dat 30 km/h op een lange, slechts door een kleine chicane onderbroken, rechte weg best een lastige snelheid is om aan te houden, helemaal met een automaat. Tot mijn verbazing en vreugde geeft de agent z'n fout direct  toe en ik ben, met het oog op strafvermindering, graag bereid het hele administratieve proces nogmaals te ondergaan. M'n nieuwe bon kost me 'slechts' 97 euro, da's bijna de helft van de vorige rekening. "Het is wel lekker makkelijk scoren hier hè, er is toch helemaal niemand die 30 km/h rijdt?", mompel ik nog tegen mijn bonnenschrijver, waarna hij een verhaal begint af te steken over dat dit een gevaarlijke weg is, met veel fietsers en zijstraten. Daar heeft-ie absoluut een punt en ik ben ook helemaal de beroerdste niet om mijn snelheid daarop aan te passen. Maar 30 km/h is niet realistisch, gewoon haast niet te doen. 50 km/h vind ik heel redelijk en volgens mij reed ik dat ook. Vervolgens begint-ie me uit te leggen hoe ik 30 km/h kan rijden, waarschijnlijk een rechtstreeks citaat uit de politiebijbel: "in z'n derde versnelling, bij ongeveer 1.000 toeren rijd je bijna altijd 30 km/h." Tuurlijk. En die automaat van mij dan, die snapt het bijna niet meer bij dit soort lage snelheden. Laat ook allemaal maar zitten, ik ga met deze meneer niet van gedachten wisselen over versnellingsbakken, dat lijkt me een redelijk zinloze tijdsbesteding. Ik heb ondertussen wel genoeg vertraging opgelopen. Dat er wordt geflitst op makkelijke (excuses: 'gevaarlijke') locaties, dat wist ik wel. Maar dit is gewoon prijsschieten.