Op de nostalgische toer

Als kind van de jaren zeventig, met herinneringen sinds begin jaren tachtig, ben ik logischerwijs opgegroeid met auto's uit deze tijdperken. Ik kom uit een familie waar een auto het nooit langer dan een jaar uithield op ons erf. Dan was het nieuwtje eraf en de hoogste tijd voor wat anders. Ik mijn herinneringen heeft mijn vader meer dan eens tegen mijn broertje en mij gezegd "er staat iets nieuws buiten, mogen jullie raden wat het is". En dat was dan steevast een nieuwe (nou ja, 'nieuwe'; m'n vader was een verstokte tweedehandsrijder, een nieuwe kar is er bij mijn weten nooit aangeschaft) auto. Het was dan alleen nog de vraag of-ie voor m'n vader zelf was of dat hij had bedacht dat m'n moeder ook hoognodig aan iets anders toe was. Hoe dan ook: er passeerden in huize Willebrands nogal wat auto's de revue. Mijn oudste herinneringen worden vooral gevuld door Alfa Romeo's; meerdere Alfetta's, twee Suds en later nog een 164 3.0 V6 (gaaf!). Verder zie ik de nodige Volvo's voor me, van een mooie strakke Amazon (die vlak na verkoop tragisch tegen een boom aan z'n einde kwam) tot een suffe witte 244 en een snelle, antracietkleurige 240 Turbo (die 's winters nog eens nét niet in de sloot is beland). Dan was er nog een Audi 100 CC, een voor zijn tijd supergestroomlijnde auto, met een cW-waarde van 0,30 - een getal dat me verder weinig zei maar waarmee ik wel indruk probeerde te maken op het schoolplein. In een vlaag van verstandsverbijstering heeft m'n vader zichzelf eens een op spierwitte Mercedes 260 E getrakteerd. Op zich niet verkeerd, wat echter wél gezegd kon worden van die afzichtelijke spoilers. Vonden m'n broertje en ik toen trouwens best stoer. Op de lijst die inmiddels zeker zo'n vijftig auto's moet beslaan (m'n vader hield het altijd netjes bij, of-ie dat nog steeds doet weet ik eigenlijk niet), staan ook een aantal vreemde eenden, zoals een Renault Espace, Peugeot 605 en Opel Omega. Wat daar de precieze gedachte achter was, heb ik nooit helemaal begrepen. Geen van deze merken is later nogmaals aangeschaft. M'n moeder kwam er overigens ook niet bekaaid vanaf, met onder andere een felgele BMW 2002 (de enige BMW uit onze familiegeschiedenis) en een Ford Taunus 2.0 V6 Ghia (bordeauxrood met zo'n zwart dak, mooi geluid maakte die!). Al deze auto's waren stuk voor stuk karakteristiek en uniek op hun eigen wijze. Stel, je wordt geboren op zondag 12 augustus 2007 (zoals mijn allerjongste achterneefje Merijn). Dan groei je op met auto's van nu, waar nogal wat eenheidsworst tussen zit. Stel, hij schrijft over dertig jaar een weblog. Ik ben heel benieuwd wat Merijn noemt als zijn 'jeugdauto's'. Zou hij die met hetzelfde romantische sausje kunnen overgieten zoals zijn oom? Nagekomen bericht: m'n vader blijkt te bewuste lijst (aangelegd in 1969) nog steeds bij te houden. Vijftig auto's, zoals ik dacht, is wat overdreven, het zijn er tot nu toe 41. Verder valt er te lezen dat mijn geheugen een Alfa Sud teveel heeft opgeslagen en een Alfa 90 2.5 V6 Quadrifoflio heeft overgeslagen. Hoe kan ik die vergeten zijn?! Met een groen digitaal dashboard en lampjes achter in het plafond!