Lada = topper

In de AutoWeek die later deze week in de winkel ligt, leest u een rij-impressie van de Lada Kalina. Vorige week heb ik in Groningen de eerste kilometers gereden met de langverwachte nieuwe Lada. Als u benieuwd bent naar de kwaliteiten van die auto (en hij viel niet tegen), dan moet u die AutoWeek maar even lezen. Het rijden in het nieuwe model verraste me in ideder geval erg. De laatste keer dat ik Lada reed, was toch alweer een dikke 15 jaar geleden. Dat was nog zo'n oer-model: zo'n vierkante 2104 stationwagon. Een rode. En het was een ritje van een paar minuten, maar de feiten staan me nog helder voor de geest. Ten eerste had het ding een paar weken stil gestaan en het omdraaien van de sleutel (en een beetje ouderwets choken) was genoeg om het apparaat aan de praat te krijgen. Het was bij een garagebedrijf en er stonden auto's van Japanse makelij die na een paar weekjes winterkou beduidend slechter op gang kwamen. Gewoon starten en lopen. Niet gek ook, want in Siberië is de dichtsbijzijnde praatpaal een leven lang lopen; over de "startgarantie" is dus van te voren nagedacht. Ten tweede stuurde het ding zó zwaar dat ik dacht dat er anti-stuurbekrachtiging op zat. Hij was werkelijk niet de hoek om te krijgen. Hoe was het mogelijk dat dat verkocht kon worden? En het laatste dat opviel: eenmaal op gang, op een rechte weg, reed het als een dijk. Het voelde allemaal lekker stevig en solide. Onoverwinnelijk. Het ding had natuurlijk een paar mankementjes, maar was dat nou allemaal zo erg? De dashboardverlichting deed het niet, de benzinemeter gaf slechts een indicatie aan van het niveau en een raamslinger had het begeven. Maar kijk nou eens naar de resultaten van de Tevredenheids Trofee. Daar zie ik onder in de lijst bijna nieuwe auto's staan die vergelijkbare problemen hebben. Nu zijn dat dure middenklassers – en ik heb het over Lada uit de Koude Oorlog. Da's stof tot nadenken...