Infiniti: blik op oneindig

Van de week heb ik kennisgemaakt met het modellengamma van Infiniti, dat met de G37, G37 Coupe, EX37, FX37 en FX50 voor het eerst voet aan Europese wal zet. Voor wie onbekend is met de naam Infiniti; dat is de luxedivisie van Nissan. Toyota past hetzelfde trucje toe met Lexus en Honda heeft de naam Acura in het leven geroepen om z'n spullen een exclusief karakter mee te geven. Lexus heeft lang geknokt voor een (bescheiden) plaats op het ereterras van de kritische en verwende Europese automarkt en nu gaat Infiniti proberen om de gefortuneerde autokoper uit de BMW, Audi of Mercedes te jagen. Hoewel ik de komst van een nieuw, onderscheidend automerk toejuich, voorzie ik een spookscenario à la Cadillac. Die bouwen ook onderscheidende auto's - ik vind de CTS een geweldige kar - maar blijkbaar niet 'premium' genoeg voor de Europese klant. Nu schaal ik Infiniti kwalitatief wat hoger in maar dat zal het verschil niet gaan maken. Wie wil nu z'n geld steken in een auto die over een jaar nog maar de helft of minder opbrengt? Dan blijven we liever massaal, dus lekker vertrouwd, in onze Benzen, Beemers en Audi's rondrijden. Het is natuurlijk gewoon een historie- en imagokwestie. Waarom wil Amerika Lexus en Infiniti wel? Omdat die merken net zo veel historie hebben als het land zelf. Bovendien staan Amerikanen meer open voor nieuwe initiatieven, ook al zweert het Zuiden eeuwige trouw aan het wankelende GM, Chrysler en Ford. Tout Europa dat winkelt in de hogere segmenten klampt zich op zijn beurt krampachtig vast aan z'n eigen merken en moet niets hebben van de Yanks en de Jappen. Elk jaar bovenaan in de tevredenheids- en betrouwbaarheidslijstjes? Maakt niets uit. Een treffend voorbeeld van de belangrijkheid van een goed imago is de mislukking van de Volkswagen Phaeton. Dat was echt geen slechte auto, hoor. Goed, Infiniti dus. De grijs geïmporteerde FX45 kent u misschien al. De rest volgt vanaf januari via de officiële dealerkanalen in Amsterdam en Rotterdam. Bent u de eerste klant?