Einde van een tijdperk

Wat hebben de Ford Fiesta Red Edition en een Porsche 911 Carrera 4 GTS met elkaar gemeen? Een paar dingen: ze zijn in dit geval allebei rood met zwarte wielen, ze staan terwijl ik dit tik beneden in de AutoWeek-garage en ik heb ze beide gereden. O, en ze zijn allebei goed voor een gigantisch grote glimlach, wegens erg leuk om mee te sturen. Het bracht me alleen wel tot een vrij droevige conclusie: we leven aan het einde van een tijdperk dat ik persoonlijk heel erg zal missen.

Hoe kom ik daar zo op? Nou, leuk dat je het vraagt, dat zit zo: de Red Edition is in feite de opvolger van de Fiesta Metal. Die had 134 pk en was daarmee vlot en ruimschoots onder de ST geplaatst in het gamma. Een auto die we 'warme' hatchback zouden kunnen noemen. De nieuwe is in wezen van hetzelfde recept, maar dan met 140 pk. Uit een 1,0-liter driecilinder Ecoboost. En dat is nu net het punt. Die motor is in alle meetbare criteria beter dan de atmosferische 1,6-liter van de Metal. Zuiniger, veel koppelrijker in het middengebied én lichter. Een uitstekend voorbeeld van de downsize-trend die gaande is, wat overigens niet inherent positief of negatief is. Maar die 1,6-liter zette boven de 5.000 toeren nog even aan, alsof het blok opeens een teug extra adem nam en er nog eens goed voor ging zitten. Dat is niet per se beter, maar het levert wel spektakel op. En zo hooort het natuurlijk ook in een auto met sportieve pretenties. En op dat vlak is de dappere driepitter in het nadeel. Het is een uitstekende motor, maar dat ongeblazen genot heeft-ie niet. Daarbij hangt-ie net even wat minder aan het gas. Turbo's zijn al lang niet meer de prestatie-bevorderende middelen met vertraagd explosiegevaar van pak 'm beet vijftien jaar geleden, maar zo giftig als een atmosferisch blok zijn ze (uitzonderingen daargelaten) nog steeds niet.

Drijfstangen

Waarmee we naadloos overgaan naar de 911 GTS. Die is namelijk atmosferisch. En goed voor precies 113,157895 pk per liter. Minder dus dan de Fiesta, maar ook 113,157895 keer explosiever. De manier waarop die zescilinder boven de 6.000 gaat leven, is fenomenaal. Je beweegt je gasvoet één millimeter en hij blaft en schreeuwt en gáát. Pas als bij 8.000 toeren de drijfstangen bijna door de achterste wielkast naar buiten schieten, eindigt het. Je trommelvliezen zijn dan allang in een staat van berustende extase beland. Als ze dan toch moeten scheuren, dan maar zo.

Gelukkig, althans voor het gemiddelde trommelvlies, gaat ook Porsche aan de turbo. Binnen afzienbare tijd ademt, volgens de geruchten, alleen de GT3 nog natuurlijk. En let op mijn woorden, die nieuwe turbomotoren worden volgens alle meetbare criteria beter dan wat ze nu hebben. Zeker Porsche weet hoe het auto's met turbo moet bouwen. Maar diep vanbinnen vraagt een onverantwoorde pretliefhebber zich af: hebben we liever een betere auto, of hebben we liever een sensationele auto? Als de praktijk namelijk één ding heeft bewezen, is dat de beleving nog wel eens lijdt onder die geblazen koppelmonsters. 'Fingers crossed' dat Porsche de uitzondering op die regel blijkt.