Zo komt de Subaru Outback uit de 100.000-kilometertest

Dit viel op bij het uit elkaar halen van de Subaru Outback 2.5i AWD na 100.000 kilometer:

Met de Outback heeft Subaru in 1996 een heel segment opgericht, dat van de robuuste stationwagons met vierwielaandrijving. De Volvo V70 Cross Country en Audi A6 allroad kwamen later. De Subaru was altijd in trek bij degenen die lange afstanden te overbruggen hadden en geen haast hadden, omdat de route toch door landen met een snelheidslimiet voerde.

Punten van kritiek die steeds terugkeren in het logboek: de cvt-bak schakelt soepel, maar met een voelbaar elastiek-effect. Bij hard optrekken loeit de atmosferische boxermotor het uit, omdat het toerental omhoog schiet. De bijbehorende snelheidsverhoging komt vervolgens met enige vertraging tot stand. Omdat de versnellingsbak de korte versnellingen te lang vasthoudt, jaagt dynamisch rijden het brandstofverbruik omhoog. Dit is vooral vervelend bij de inzet als trekauto, waartoe de Outback zich verder uitstekend leent. Het helpt om handmatig op te schakelen met de schakelpaddles. Het tweede punt van kritiek: de overijverige assistenten. Zo lezen we: ‘Een orkest van waarschuwingstonen en belerende stuurinterventies!’ Uitschakelen kan alleen via een menu met vier stappen en één keer swipen.

Weinig opbergruimte voorin

Er zijn meer kritiekpunten. Zo is er voorin weinig opbergruimte, het navigatiesysteem is niet het modernste en een deel van de menu-navigatie doet onlogisch aan. De knipperlichtautomaat werkt verwarrend in plaats van ondersteunend. Toch zijn er ook veel positieve punten, die  zwaarder wegen dan de kritiek. We noemen de goede toegankelijkheid in de motorruimte, die monteurs het werk vergemakkelijkt, het goede zicht rondom, de grote stoelen en de zeer bruikbare laadruimte met een inhoud van maximaal 1.822 liter.

Het eigenzinnige Japanse model – dat tegen de trend in hoger is dan zijn voorganger – biedt een aantal verborgen kwaliteiten die hem tot een uitstekende keuze maken voor de wat zwaardere taken. Je kunt zonder gripverlies wegrijden op steile hellingen zonder dat er steentjes opspatten. Zelfs als je dit meerdere keren achter elkaar doet, blijft de continu variabele transmissie met koppelomvormer feilloos zijn werk doen; hier zijn ontwikkelaars met offroad-ervaring aan het werk geweest.

De dakreling met 100 kg aan dynamische belasting en een statische belasting van maximaal 318 kg is perfect geschikt voor daktenten. Een collega die graag jaagt, prees de bodemvrijheid van 213 mm, de aanrijd- en afrijdhoeken van de carrosserie en de optionele stalen onderrijdbeveiliging waarover onze testauto beschikte. Je went op een gegeven ook aan de besturing, die vanuit het midden wat onverschillig reageert en boven de 150 km/h flink verstijft, net als de rest van de auto. Er mogen meer duurtestauto’s uit dit hout gesneden zijn.

Subaru blijft Subaru: de Outback is heerlijk eigenzinnig met een atmosferische boxermotor en geraffineerde vierwielaandrijving, maar op het gebied van connectiviteit gooit hij minder hoge ogen. Hij is met gemiddeld 1 op 9,5 dorstig, maar de Outback is een comfortabele reisauto, die zowel vanbinnen als vanbuiten groot is. Er is wat te veel afdichtingsmiddel aangebracht onderhuids en hier en daar zien we kleine roestplekjes, maar nergens treffen we oliesporen aan. Bovendien ziet ook na 100.000 kilometer het interieur er nog behoorlijk fris uit.