Zo komt de Mazda CX-30 uit de 100.000 kilometertest van AutoBild

Tijdens de demontage blijkt de Mazda een typische Japanse auto te zijn: hij is niet helemaal vrij van roestsporen. En wat viel er allemaal nog meer op?

• In het interieur zitten duidelijke krassen op de hoogglansoppervlakken. Bovendien zitten er op de buitenste zijwang van de bestuurdersstoel meerdere vouwen.

• De klepaandrijving vertoont na demontage lichte sporen van slijtage op de spanrails van de distributieketting. De tandwielen en nokkenasverstellers zijn niet beschadigd.

•  In de holle ruimtes is de wax ongelijkmatig aangebracht. Met behulp van de endoscoop detecteerde onze expert tekenen van corrosie op een laspunt in de rechter langsdrager.

• De cilinderkop vertoont lichte krassen op twee lagerpunten van de inlaatnokkenas en op een lagerpunt van de uitlaatnokkenas.

• De cilinders konden niet worden gemeten vanwege ontbrekende nominale maten. Het hoonpatroon in de loopvlakken is in verschillende mate versleten.
• De zuigers konden helaas ook niet worden gemeten. De tweede zuigerveren op zuigers 1, 2 en 4 bewegen niet soepel meer.
• De radiateur heeft links- en rechtsonder te kampen met lekkage.

• Op de zuigerringzones van alle zuigers zijn olie-afzettingen te vinden.

• Lichte olieafzetting op de assen van de inlaatkleppen.

Dit zegt Mazda daarover:

... over de beginnende corrosie op de langsdrager

Mazda: “De CX-30 heeft een uitgebreide corrosiebescherming, waarvan de effectiviteit in principe werd bevestigd tijdens de demontage van het testvoertuig. Alleen op een klein laspunt in een holte van een zijbalk werd tijdens de endoscopische inspectie een verkleuring waargenomen, wat volgens ons niet noodzakelijkerwijs corrosie is.”

... over de defecte verbrandingsdruksensor

Mazda: “Een zeldzaam defect. De vervanging werd gratis uitgevoerd in het kader van de fabrieksgarantie, die sinds maart 2022 voor zes jaar of tot 150.000 km wordt verleend.”

... over de lekkende radiateur

Mazda: “Vermoedelijk het gevolg van een niet volledig uitgevoerde servicebeurt. Deze omvat het updaten van de software voor het thermisch managementsysteem, het controleren van de radiateur en het vervangen ervan als deze lekt. Alleen de software-update werd uitgevoerd op de testauto. We vermoeden dat er een heel klein lek was dat over het hoofd is gezien. Maar zelfs in dit geval veroorzaakte dit geen kosten voor de klant.”

Hoe kijkt de AutoBild-redactie terug op de 100.000 kilometer met de Mazda CX-30 SkyActiv-X?

Deze Mazda gaat tegen alle trends in: geen turbo, geen downsizing (gewoon twee liter cilinderinhoud), een zestrapsautomaat met koppelomvormer, een klassiek bedieningsconcept zonder touchscreen – het logboek staat vol loftuitingen. De CX-30 vult sinds eind 2019 het gat tussen de CX-3 en CX-5 – hij mocht geen CX-4 heten omdat een Chinees merk de naamrechten op die aanduiding had bemachtigd. De CX-30 rolt van de band in Mazda’s hoofdfabriek bij Hiroshima, net als de motoren die hem aandrijven. En daarover gesproken: de benzinemotor die luistert naar de naam de e-SkyActiv X en die in het lagere en middelhoge toerengebied deels zonder bougies en met compressieontsteking als een diesel werkt – oftewel: een diesotto-motor die het daadwerkelijk tot de serieproductie heeft geschopt. Zal zoiets blijven bestaan? En heeft hij daadwerkelijk een dieselachtig laag verbruik?

Al met al is het in technisch opzicht best een spannende auto. De meeste commentatoren in het logboek maken echter duidelijk dat veel mensen de rijervaring minder opwindend vinden. Een veel voorkomende opmerking: “Waar is die 186 pk gebleven?”

De vermogensafgifte is heel lineair, ondanks de toepassing van een luchtcompressor. Die is niet gemonteerd om voor een hoger vermogen te zorgen, maar heeft alleen als taak om voor een grote hoeveelheid lucht in het mengsel te zorgen. De Mazda-ingenieurs hebben de overgang van compressieontsteking naar vonkontsteking zo perfect afgevlakt dat de vermogensafgifte niet spectaculair is. Een indruk die nog wordt versterkt door de soepel schakelende automatische versnellingsbak. Zelden waren 57 verschillende bestuurders zo eensgezind als in dit geval, en dat geldt zowel voor de lof als voor de kritiek.

Fantasievolle verkeersbordherkenning

Laten we beginnen met de kritiek: de brandstoftank blijkt een beetje klein voor lange ritten met zijn inhoud van 48 liter. De verkeersbordherkenning blijkt op zijn zachtst gezegd fantasievol. Als je er blindelings op vertrouwt, loop je het risico je rijbewijs kwijt te raken. In een tunnel gaf het systeem bijvoorbeeld een maximumsnelheid aan van 100 km/h. De toegestane snelheid aldaar is 50 km/h. Dat is nooit anders geweest, dus het kan niet worden verklaard door het achterwege blijven van kaartupdates. Een Mazda-woordvoerder daarover: “Klanten hadden daar ook kritiek op. Het kaartmateriaal van 2024 is herzien en veel beter.”

Het zicht naar achteren is ook niet om over naar huis te schrijven – logisch, want het is een cross-over met coupé-eigenschappen. De CX-30 kan ook niet worden beschouwd als een schoolvoorbeeld op het gebied van ruimtebenutting, want van de carrosseriebreedte van 1,80 meter blijft slechts één meter over in de laadruimte. De niet bijzonder diepe bagageruimte (met een inhoud van 750 tot 1.460 mm) is meer geschikt voor stellen dan voor gezinnen die op vakantie gaan, maar het merk levert genoeg ruimere SUV’s als dat een probleem is. En: een van de twee usb-aansluitingen hield er al vroeg mee op.

De pianolak-oppervlakken zijn bovendien te gevoelig voor krassen en dergelijke. Eén stofje op je poetsdoek en de volgende kras zit erin. De stembediening blijkt ook slecht te luisteren, wat niet echt state-of-the-art is. Er is echter ook unanieme lof voor de bediening: wie niet houdt van de enorme tablets van de nieuwste generatie auto’s en op zoek is naar een klassiek interieur met ronde meters, echte knoppen en een draai-drukknop komt bij Mazda aan zijn trekken. De algehele indruk van hoge kwaliteit is top – beter dan in de grotere CX-5. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de voetruimte, waar het oog niet meteen op valt.

Sportief afgesteld onderstel

Sommige bestuurders vinden de ophanging erg sportief afgesteld in verhouding tot het vrij relaxte karakter van de rest van de auto. Over het geheel genomen is de ophanging echter acceptabel voor de meerderheid van de bestuurders – net als de besturing, die ervoor zorgt dat de auto lichtvoetig en handzaam aanvoelt. Ook top: de geringe zijwindgevoeligheid. Of het adaptieve grootlicht, dat de nacht in dag verandert. Het melodieuze Bose-audiosysteem dat als optie verkrijgbaar is, krijgt ook niets dan lof. Zoals zo vaak het geval is, zijn de vermeldingen in het bestuurderslogboek niet consistent wat betreft de stoelen – dit is zo’n subjectief verhaal dat het moeilijk is om andere objectieve criteria te vinden dan verstelbaarheid, de schouder-/lendensteun en de zijdelingse steun. De stoelen lijken stevig in elkaar te zitten, pas tegen het einde van de duurtest ontstonden er vouwen in de buitenste zijwang van de stoel. Velen vinden de halfhoge zitpositie een geslaagd compromis. Er zijn echter ook uiteenlopende meningen over het ondersteuningseffect en het formaat van de stoelen. In ieder geval beschikken ze over een lendensteun en die is effectief.

Tijdens de demontage blijkt de Mazda een typische Japanse auto te zijn: hij is niet helemaal vrij van roestsporen, maar er is geen sprake van olielekkages of overmatige lagerslijtage. Wat betreft de roestplekken op de langsdragers en de voorasdrager moeten we opmerken dat we met de CX-30 meerdere keren naar het strand zijn geweest – en dat is even roestbevorderend als een winter met veel strooizout.

Zeldzaam

Voor de rest: wat olie-aanslag op de inlaatkleppen, de druksensor van de derde cilinder moest tussentijds worden vervangen. Volgens Mazda is dat laatste zeldzaam. De kans dat dit gebeurt, is volgens de fabrikant 1 op een miljoen. Zodoende duurde het lang voordat het onderdeel binnen was. Het verbruik van de testauto is met 8,7 liter per 100 km, oftewel 1 op 11,5, niet laag, maar daarbij moeten we wel opmerken dat ze bij AutoBild veel Duitse snelwegkilometers maken en soms onder hoge tijdsdruk staan – anders hadden ze de 100.000 km ook niet in zo’n korte tijd aangetikt. In het dagelijks gebruik kan dit verbruik gemakkelijk met 1,0 tot 1,5 liter per 100 kilometer worden verlaagd. Als je op de autobahn langdurig harder dan 160 km/h rijdt (volgens de snelheidsmeter), dan is de tank te snel leeg. Zelfs tijdens de standaard verbruiksronde met een aanzienlijk lager aandeel snelwegkilometers (30 procent) kwamen ze uit op een verbruik van 7,5 liter per 100 km, wat gelijkstaat aan 1 op 13,3 – goed, maar niet sensationeel. De conventionele 150 pk benzinemotor met vierwielaandrijving verbruikte gemiddeld 0,3 liter per 100 km meer, zij het met handgeschakelde versnellingspook. De meerprijs van € 1.500 voor de e-SkyActiv X is daarom moeilijk te rechtvaardigen, vooral omdat de rijprestaties subjectief nauwelijks verschillen.

Typische Mazda

De bottomline is dat dit een typische Mazda is: mechanisch solide, met wat roest op de voorasdrager, en lekker eigengereid qua techniek. Dat weten ze altijd te waarderen, maar de Diesotto-variant biedt geen echte meerwaarde, althans niet met het rijprofiel van de AutoBild-redactie. Als technisch bijzonder en in de basis degelijk model weet hij echter genoeg mensen aan te spreken.