Volkswagen Tiguan 2.0 Bi-TDI - Test

Het is geen nieuws dat de optielijsten bij de duurdere merken schier oneindig zijn. Volkswagen vormt daarop geen uitzondering. De testauto die de importeur ons meegeeft, is voor bijna 20 mille afgeladen met extra's. Begrijpelijk; zo kan men jou en ons laten zien wat er allemaal mogelijk is als je in de markt bent voor een Tiguan. Aangenaam natuurlijk, al die luxe, maar het geeft ook een wat vertekend beeld. De standaarduitvoering moet het namelijk stellen zonder elektrisch bedienbaar panoramadak, het meest uitgebreide multimediasysteem en een standkachel. Om zomaar even drie items uit de lange lijst met extra's op te noemen. De duurste optie wordt opvallend genoeg door bijna de helft van de Tiguan-kopers besteld: het sportieve R-Line pakket voor ex- en/of interieur. Zo kun je je basis-1.4 TSI'tje eruit laten zien als de allerduurste versie. Zoals de 240 pk sterke 2.0 TDI 4Motion Highline op de foto. Die kost € 56.715, maar met alle opties erbij loopt dat bedrag op tot € 74.445. Dat is 2,5 keer zo veel als de instap-Tiguan moet kosten!

Wie geeft er zo'n groot bedrag uit aan deze auto? Denk aan senioren die prijs stellen op een hogere zitpositie – en daar best wat geld aan willen besteden. Of je komt uit een formaat groter, een Touareg of een Q7, maar weigert in te leveren op luxe en comfort. En trekkracht. Want wie regelmatig op pad gaat met caravan of paardentrailer, kan die 240 pk en 500 Nm goed gebruiken. In 2017 waren ongeveer 170 van de 3.700 verkochte Tiguans voorzien van de sterkste 2.0 TDI.

TWEE VINGERS IN DE NEUS

Met deze 2.0 TDI met dubbele turbo trek je eerdergenoemde objecten met twee vingers in je neus een heuvel op. Het maximale koppel en vermogen piekt al bij 1.750 tpm, wat betekent dat je altijd lekker laag in de toeren kunt blijven. Dat maakt deze versie een stuk minder lawaaiig dan de sterkste benzine-Tiguan die over de 2.0 TSI met 220 pk beschikt, de motor waarover ook de Golf GTI beschikt. Die moet juist hoog in de toeren worden gejaagd om tot optimale prestaties te komen. Deze BiTDI doet het allemaal een stuk relaxter en is op de 0-100-sprint toch even snel: het klusje duurt slechts 6,5 seconden. Op tussensprints geef je de TSI echter riant het nakijken met al die newtonmeters. Je vraagt je af waarom Volkswagen dit dieselblok niet in een Golf hangt; het zou de GTD indrukwekkender maken dan de versie die we nu kennen met zijn 'slechts' 184 pk …

Net als de sterkste benzineversie heeft de topdiesel van de Tiguan altijd 4Motionvierwielaandrijving en een zeventraps DSG-automaat. Daarmee zijn alle hokjes voor een uitgebalanceerd totaalpakket wel aangevinkt. Op deze aandrijflijn valt feitelijk dan ook niets aan te merken. Op de rijeigenschappen ook niet, tenzij je van sportiviteit houdt. Dan ben je bij de Tiguan aan het verkeerde adres, ondanks zijn sportieve R-Line-uiterlijk, verlaagde sportonderstel en adaptieve dempers. De auto is daarvoor te goedmoedig en comfortabel van aard. De afstemming van het onderstel is wat ons betreft wel precies goed voor dit type auto. We hebben de Tiguan in andere uitvoeringen al vaker getest en hij heeft zich altijd ontpopt als een fijne allrounder zonder noemenswaardige minpunten. Deze topdiesel is daarop geen uitzondering. Zoek je een compacte, luxe SUV met meer dan 200 pk dieselkracht, dan zijn er weinig alternatieven. De sterkste Audi Q3 TDI levert 'slechts' 184 pk. BMW komt met de X1 25d zowel qua power (231 pk/450 Nm), prestaties (0-100 in 6,6 seconden, top 235 km/h) als prijs (60 mille) nog het meeste in de buurt. Dat is dan feitelijk ook de enige directe concurrent van de Tiguan 2.0 TDI. Die BMW heeft wél een sportieve inborst, mocht daar je voorkeur liggen.

Het zijn beide heerlijke 'sleepers' als je ze bestelt zonder typeplaatjes en – in het geval van de Tiguan – zonder het R-Line-pakket. Maar het oog wil ook wat. En als je de middelen hebt om door te blijven vinken op de optielijst en je hebt behoefte aan zo'n sterke diesel, dan kunnen we de keuze voor deze opper-Tiguan goed begrijpen.