Volkswagen T-Roc - Hyundai Kona - Toyota C-HR

SUV's en cross-overs zijn tegenwoordig dé melkkoeien waar fabrikanten graag op inzetten. Logisch, want er wordt vaak bestaande technologie gebruikt, dus de ontwikkelingskosten zijn vrij laag en de prijs van zo'n kruisbestuiving is vaak wat hoger, wat weer gunstig uitpakt voor de winstmarge. Het Volkswagen-concern kwam relatief traag op gang, lange tijd moesten de Yeti van Skoda en de Tiguan van Volkswagen zelf de eer verdedigen, maar de afgelopen jaren wordt de ene na de andere hoog-op-de-poten-afgeleide geïntroduceerd. Van Arona tot Kodiaq en van Karoq tot Q2.

En nu dus de T-Roc. Zo wordt het al snel vol in het gamma, wat leidt tot steeds verder vervagende lijnen tussen de verschillende segmenten. Want waar moet je zo'n T-Roc nu eigenlijk plaatsen? Voor het B-segment is hij wat fors, maar hij staat duidelijk onder de Tiguan, die de honneurs in het C-segment waarneemt. In plaats daarvan ziet Volkswagen het zelf meer als een wat frivoler alternatief, een auto waarmee je je wat meer onderscheidt van de massa. Dat brengt hem dan in het vaarwater van de Toyota C-HR, misschien wel één van de meest onderscheidende modellen die de Japanse gigant momenteel in het gamma heeft. Maar ook de Kona van Hyundai probeert kopers te verleiden die graag eens wat anders willen.

De prijzen komen redelijk overeen en alle drie zijn ze er met een soortgelijk vermogen. Met zijn formaat valt de T-Roc er een beetje tussenin, dus dit lijken de meest voor de hand liggende concurrenten te zijn. Toch blijkt al snel dat de T-Roc weliswaar een stuk frivoler is dan een Tiguan, maar van dit trio toch de meest conservatieve auto is. Tegelijk is het ook de meest doordachte, want de bagageruimte biedt de meeste liters, op de achterbank past een normale Nederlandse volwassene en hij wordt aangeboden met een aantal slimme trucjes. Lange spullen laad je bijvoorbeeld makkelijk in omdat de passagiersstoel voorin helemaal platgelegd kan worden en de laadvloer achterin kun je in hoogte verstellen. Zo heb je óf een volledig vlakke laadvloer, of net een beetje meer laadmogelijkheid. Ook handig zijn alle bakjes en vakjes voorin voor kleine spullen en de ergonomie van het dashboard is typisch Volkswagen. Alles zit precies waar je het verwacht, het multimediasysteem biedt mooie graphics en reageert snel op aanraking. Kortom: het laat zich allemaal erg makkelijk bedienen. De enige 'maar': het had ook een Polo kunnen zijn. Goed, je kunt eventueel een strook in contrasterende kleur bestellen, maar dan nog blijft het allemaal erg zakelijk en strak. Bovendien: de lap keihard plastic bovenop het dashboard valt wat tegen, we zien dat in dit segment weleens mooier.