Volkswagen T-Roc Cabrio - Eerste rijtest

De klassieke vraag over de kip en het ei is in dit geval niet aan de orde: de cabriolet was er veel eerder dan de SUV. Sterker nog, de allereerste auto had niet eens een dak! De SUV is een naar verhouding betrekkelijk recent verschijnsel, pak hem beet 25 jaar oud. De cabrio heeft echter niet veel aan die voorsprong, want de alsmaar groeiende populariteit van de SUV draait menig autosegment de nek om, waaronder het cabriosegment. En om eerlijk te zijn was de combinatie van beide autosoorten tot op heden niet bijster succesvol. Of kun jij je de Nissan Murano CrossCabrio nog herinneren? Zelfs de (inmiddels uit productie genomen) Land Rover Evoque was met open dak een zeldzame verschijning op onze wegen. Geen wonder dat deze uitvoering niet terugkeert bij de nieuwe Evoque-generatie.

NIEUWE POGING

En nu gaat uitgerekend het normaliter zo conservatieve Volkswagen een nieuwe poging wagen. Daar is de behoefte aan spannende auto’s (zoals sportwagens en cabrio’s) misschien nog wel groter dan aan capabele software-ingenieurs. De Golf Cabrio? Die wordt niet meer gebouwd. De open Beetle? Ook dat model is naar het museum verbannen. Zodoende moet de T-Roc deze taak op zich nemen. Het model beschikt in elk geval over de juiste papieren, want de gesloten uitvoering verkoopt zichzelf als het spreekwoordelijke warme broodje. Het is dus niet zo vreemd dat de VW-verkopers nu ook een open uitvoering aan de man (en vooral ook vrouw) willen brengen. En dat zal heus wel lukken.

Laten we eens met het design beginnen. De compacte SUV kan het verlies van twee portieren en het vaste dak optisch best hebben, al zal het eindresultaat niet bij iedereen in de smaak vallen. Maar het is tenminste geen hapklare brok, zoals de meeste Volkswagens. Die eigenzinnigheid helpt zeker bij de concurrentiestrijd met de Mini Cabrio. Daar komt bij dat de T-Roc best wat praktisch gebruiksgemak te bieden heeft. De gemakkelijke instap, de plezierig hoge zitpositie, het goede zicht rondom – in elk geval naar voren toe, naar achteren is het wat minder als het dak dicht is.

COMFORTABEL

Op de rijeigenschappen valt weinig af te dingen. Als de 1,5-liter turbomotor eenmaal op stoom is, weet hij te plezieren met het voor een viercilinder bijzonder verfijnde motorgeluid en de aangename vermogensafgifte. Ook de transmissie zorgt met zijn subtiele schakelacties voor comfort. Er valt evenmin te klagen over het onderstel, dat verbazingwekkend comfortabel is. Zelfs de besturing bederft het plezier niet, want de stuurinrichting kenmerkt zich door directheid. En als je niet zou weten dat een dak schittert door afwezigheid, zou je het niet merken als je achter het stuur zit. Wie heel goed oplet kan soms wat lichte vibraties waarnemen, maar die mogen geen naam hebben.

Tot zover is het allemaal goed nieuws, maar er zijn ook nadelen. Om te beginnen de instap naar achteren; wanneer het dak is gesloten is het handig om de flexibiliteit van een slangenmens te hebben. En als je eenmaal je weg naar de achterbank hebt gevonden, wordt het er niet beter op. Er is weinig beenruimte en als het dak geopend is, tocht het er als een gek. Maar dat is in een Mini en in elke andere, willekeurige vierpersoons cabriolet van hetzelfde laken een pak.

Afgezien daarvan is de Volkswagen T-Roc Cabrio een geslaagde kruising van een cabriolet en een SUV. Akkoord, je moet houden van dit soort auto’s, want de combinatie van een SUV en een cabriolet is nog bijzonder zeldzaam. Deze Volkswagen biedt vooral meer praktisch gebruiksgemak dan een Mini Cabrio en daarom zou hij het best wel eens goed kunnen gaan doen.