Volkswagen T-Cross - Opel Crossland X - Kia Stonic - Vergelijkende Test

Kijken we naar de Europese markt voor compacte cross-overs en SUV’s, dan zien we dat er in 2018 maar liefst 1,83 miljoen van zijn verkocht. De prognose voor dit jaar ligt op twee miljoen stuks en voor het volgende jaar zelfs nog hoger, mede dank- zij de T-Cross en de nog te introduceren Ford Puma, de Skoda Kamiq en uiteraard de nieuwe Renault Captur en Peugeot 2008. Die laatste twee waren, samen met de Dacia Duster, vorig jaar de bestverkochte auto’s, met Frankrijk als grootste markt.

GOED TOTAALPAKKET

Een klein jaar geleden konden we in de omgeving van München al rijden met een toen nog gecamoufleerde T-Cross, dus helemaal nieuw is deze Volkswagen niet voor ons. Die eerste indruk was goed en ook tijdens de officiële persintroductie eerder dit jaar viel er maar bitter weinig aan te merken op deze nieuwkomer. Laten we maar meteen met het grootste punt van kritiek beginnen: de materiaalsoort van het dashboard en de deurpanelen. Ooit was het juist Volkswagen dat op dit vlak de maatstaf bepaalde, nu lijkt de bezuinigingsdrang bepalend. Kortom, een hard dashboard.

Ja, het ziet er allemaal doordacht en goed vormgegeven uit, maar je verwacht toch iets mooiers bij dit merk. Wel weer leuk is het optionele digitale instrumentarium, dat met een meerprijs van € 363 het overwegen waard is. De buitenkant is strak en functioneel gelijnd en er staat wel een lekker ‘dikke’ auto voor je deur, waarbij in dit geval het R-Line-pakket een rol speelt. En zit je eenmaal achter het stuur, dan heb je het idee in een veel grotere auto te zitten.

Nu is het interieur sowieso best ruim. Op de achterbank bijvoorbeeld is er lekker veel hoofden beenruimte. Die bank is te verschuiven, maar dan om de kofferbak iets groter te maken. Die groeit in dat geval van 385 liter naar de opgegeven 455 liter. De T-Cross is er als 1.0 TSI-benzinemotor, met 95 of 115 pk. Bij het schrijven van deze test werd net bekend dat er nu ook een dieselmotor beschikbaar is. Nadere details weten we nog niet. De benzinemotor kennen we uit veel andere auto’s van de Volkswagen Groep. Domweg een fijne machine, met meteen al een bruikbare portie koppel en bijbehorende prestaties. Dat bewijzen de metingen ook. We hebben niets te klagen over de driecilinder, die zijn werk in alle rust doet. Veel mensen maken de fout het gaspedaal behoorlijk diep in te trappen, maar het is juist de kunst om het koppel zo goed mogelijk te benutten. Dan zie je dat je nog steeds vlot vooruitkomt. De zeventraps-DSG schakelt razendsnel door naar een hogere versnelling en houdt daarmee het motortoerental in een optimaal bereik.

Alles bij elkaar is het een bijzonder prettige aandrijflijn. Samen met het lage geluidsniveau, de goede zitpositie en de solide rijeigenschappen maakt dit de T-Cross tot een goede reisgenoot. Vering en demping zijn goed op elkaar afgestemd en passen bij het karakter van de auto. De besturing werkt licht en vanzelfsprekend. Het zijn al deze eigenschappen bij elkaar die veel aspirant-kopers zullen aanspreken tijdens een eerste proefrit. Daarnaast lijkt dit een betere optie te zijn dan de duurdere T-Roc, die weliswaar iets langer is, maar zeker niet ruimer. Nu we het toch over geld hebben: afgezet tegen zijn concurrenten valt de prijs van de T-Cross best mee, ook al is het niet het koopje van de eeuw. De uitrusting maakt dat weer goed. Zelfs adaptieve cruisecontrol is standaard op deze versie, een prettige optie in druk verkeer. In de prijslijst staat een basismodel voor iets meer dan 22 mille, maar zonder airco!

FIJNE STOELEN

Zoals gezegd is de Crossland X de eerste vrucht van de samenwerking tussen Peugeot en Opel. Die samenwerking was al veel eerder gaande dan de dag van de overname. Onderhuids is het vrijwel allemaal PSA, maar interieur en exterieur zijn duidelijk herkenbaar als Opel. De verhouding tussen de breedte en de hoogte had misschien iets anders gekund, want de auto oogt nu smal en hoog. Het is best bijzonder dat de Crossland X naast de Mokka X is gekomen. De Mokka is weliswaar wat langer en breder, maar heel veel scheelt het niet. Bovendien loopt dat model al sinds 2012 mee, dus het einde is in zicht. De Crossland X neemt dus ook de honneurs waar voor de Meriva en dat zie je terug in zijn hoogte en ook in het feit dat hij leverbaar is met een verschuifbare, in drie delen neerklapbare achterbank. Aan de linkerkant valt de enorme tankklep op, die zelfs doorloopt in de spatbordrand.

Het dashboard is zoals we dat uit veel andere Opels kennen, namelijk met een vrij traditioneel instrumentenpaneel. De bovenkant van het dashboard is zacht en ziet er mooi uit en alle bedieningselementen zijn gemakkelijk vindbaar. De testauto is voorzien van ergonomische voorstoelen. Die zijn royaler van formaat dan de standaard zetels en zeer uitgebreid verstelbaar. Een aanrader, want je zit er geweldig in.

Er is keuze uit drie benzinemotoren, alle 1,2-liter driecilinders. De zwakste heeft 82 pk en geen turbo. Daarna komt de versie met 110 pk, het topmodel heeft 130 pk. Ook zijn er twee 1,5-liter diesels, met 102 of 120 pk. Wil je een benzinemotor met automaat, dan wordt het de 110 pk. Een goede combinatie, zo blijkt. Het is een conventionele automaat met koppelomvormer en zes overbrengingen. Opmerkelijk: bij 80 km/h in D blijft de bak in de vijfde versnelling. Zet je de pook vervolgens in de modus ‘Manual’, dan verschijnt er in het dashboard de melding dat je moet opschakelen. De automaat zelf schakelt pas bij 90 km/h naar zes. Verder valt er niets te klagen over deze transmissie.

De motor presteert goed, maar is onderin minder soepel dan de driecilinder van de Volkswagen, ondanks de grotere cilinderinhoud en de iets grotere hoeveelheid koppel bij een lager toerental. Daarnaast laat hij zich duidelijker horen, zeker tijdens het accelereren. Op constante snelheid is hij stil en is het toerental lager dan dat van de T-Cross. Wel is er meer afrolgeluid van de banden, terwijl het kleinere wielen zijn. De vering lijkt oké, totdat er meer oneffenheden komen of je op hogere snelheid met hobbels krijgt te maken. Dan blijkt dat het comfort beter kan. Er ontbreekt dan net dat laatste beetje verfijning. En hij mag dan dik zes centimeter breder zijn dan de Volkswagen, achter het stuur doet hij smaller aan.

Naast de hoge Opel en Volkswagen valt op dat de Stonic eerder een cross-over is dan een SUV. Het scheelt minstens tien centimeter met deze twee concurrenten. Vergeleken met de Rio, waarop hij is gebaseerd, zien we nog geen vier centimeter hoogteverschil. Tot voor kort leverde Kia nog de Venga, een MPV, maar die is inmiddels van het toneel verdwenen, net als de Carens.

LAGER ZWAARTEPUNT

Ook hier hebben we te maken met een geblazen 1,0-liter driecilinder onder de kap, met 100 of 120 pk. Ook is er een 1.6 diesel leverbaar. Alleen de krachtigste benzinemotor is met automatische transmissie leverbaar. Qua verkoopaantallen komt de Stonic niet in de buurt van de echte succesnummers in deze klasse, waarin doorgaans naar een hogere instap wordt gezocht. Kortom, je zit lager en bovendien op een stoel die wel iets groter had mogen zijn. De zit is vlak en de zitting te kort en voor de achterpassagiers is er minder ruimte dan in de Opel en de Volkswagen. Ook wat bagageruimte betreft, scoort de Stonic het minste aantal punten. Zijn lagere gewicht levert een beetje fiscaal voordeel op.

De motor heeft wat meer toeren nodig om goed te presteren en laat daarbij duidelijk de bekende driecilinderroffel horen. De vijf bak schakelt gemakkelijk en je mist de zesde versnelling niet echt, aangezien de vijf redelijk lang is. Daarmee blijft het motortoerental bij 130 km/h nog net onder de 3.000. Nog niet zo heel lang geleden was dit een normale waarde bij 100 km/h … Net als in de T-Cross zien we in de Stonic veel harde kunststofsoorten. De totaalindruk is wel goed en de vormgeving is van deze tijd.

De rijeigenschappen laten zich het best vergelijken met die van de Opel, hoewel je enig voordeel hebt van het iets lagere zwaartepunt. Van overhellen is geen sprake en de vering weet oneffenheden op te vangen zonder dat de inzittenden daar al te veel last van hebben. De besturing is zelfs wat zwaarder dan in de Volkswagen, terwijl het merk en de maat banden identiek zijn. Je hebt echter niet de ‘SUV-beleving’ die vooral de T-Cross weet te bieden en dat plaatst deze Kia misschien in een lastige positie. Prijstechnisch behoort Kia niet meer tot de budgetcategorie; die tijd is geweest. Wel zijn veel zaken standaard, zo bewijst ook de testauto.

WEINIG PRIJSVERSCHIL

Het leek er in eerste instantie op dat de T-Cross de duurste van de hier geteste auto’s zou zijn, maar dat blijkt niet het geval. Ja, de testauto kost inclusief opties een flinke duit, maar uitgaande van de Life zonder al die dure opties (R-Line, Virtual Cockpit, Executive-pakket en ledkoplampen) zien we weinig tot geen verschil met de andere twee. Staat er dan een crisisuitvoering? Nee, want de T-Cross Life heeft veel assistentiesystemen, inclusief adaptieve cruisecontrol, lichtmetalen wielen en een multifunctioneel stuur. Voor navigatie en automatische klimaatregeling moet je bijbetalen, net als voor een setje grotere wielen.

Een beetje aangeklede Crossland X is echter ook geen koopje, zo zien we. Op dit moment is er € 1.880 voordeel, omdat de automatische transmissie voor slechts € 120 wordt aangeboden in het kader van 120 jaar Opel. Dat drukt de prijs een beetje, anders zou onze testauto bijna dertig mille kosten en zelfs duurder zijn dan de Volkswagen, met minder veiligheidssystemen aan boord.

Zouden we de Stonic als automaat rijden, dan staat er € 28.995 op het prijskaartje van de 120 pk sterke Executive Line. Daar zit wel alles op en aan, zoals een radio met DAB+, 17-inch wielen, stoelen stuurverwarming, navigatie en bekleding die op leer lijkt. In alle drie de gevallen gaat de prijs richting € 30.000 voor een auto met automaat en de noodzakelijke luxe. Het verschil met Opel en Volkswagen is dat je bij Kia niets hoeft bij te bestellen, alles zit al in het Executive-pakket.