Test Volkswagen Polo

Bij Volkswagen doen ze zelden aan facelifts. Nu kun je erover twisten in hoeverre de Golf VI bijvoorbeeld niet gewoon een gefacelifte Golf V was, maar het merk noemde hem in ieder geval niet zo. Bij de Polo kwam er van de vorige vijf generaties nooit een officiële facelift en alleen al daarom is deze opgefriste editie van de zesde generatie nieuwswaardig. Daarbij: we hebben wel eens ‘compleet nieuwe modellen’ van het merk gezien waar minder uiterlijke wijzigingen aan te pas kwamen. Van welke hoek je de Polo ook benadert: er is overal wel iets anders. Het meest in het oog springen natuurlijk de nieuwe lichtunits voor en achter. Maar ook het hele design van de voorbumper is veranderd en de kofferklep van de oude past niet op de nieuwe.

Ook het interieur ging op de schop. Digitale tellers zijn voortaan standaard (al zijn ze niet anders dan de tegen meerprijs verkrijgbare exemplaren van voorheen), er zijn nieuwe infotainmentsystemen, er is een draadloos oplaadsysteem voor mobiele telefoons, een airbag in het midden voorkomt bij een aanrijding dat de voorste passagiers op elkaar klappen en onderin de middenconsole prijkt een nieuw airco­paneel voor de uitvoeringen met gescheiden klimaatcontrole. Kortom: het ziet er allemaal opeens een stuk moderner uit, terwijl er aan de basis niet veel veranderde.

lekker degelijk

En dat was ook niet nodig. Van enige vorm van gezelligheid valt de Polo niet te betichten, maar het voelt allemaal wel lekker degelijk aan, de bediening is (afgezien van die nieuwe schuifbalkjes voor de airco) prettig eenvoudig en de zitpositie laat zich uitstekend instellen. Op de achterbank zit een volwassene van gemiddeld formaat prima en de kofferbak slikt 355 liter, wat voor het B-segment ook aan de bovenkant zit. Ook nieuw voor de Polo: IQ.Drive Travel Assist, wat marketingtaal is voor level 2 autonoom rijden. Wie het bestelt kan de Polo zelf zijn ding laten doen. Tot 210 kilometer per uur, meldt Volkswagen trots. Waarbij ze even voorbijgaan aan het feit dat geen enkele versie van de Polo in Nederland die snelheid haalt. Dat heeft ermee te maken dat het motorengamma, in ieder geval tot de komst van de GTI, tamelijk beperkt is. Diesels zijn er niet meer en de 1.5 TSI viercilinder keert niet terug. Vooralsnog ligt er dus altijd een bekende 1,0-liter driecilinder op benzine in de nieuw getekende neus. Zonder turbo is die goed voor 80 pk, maar hij dient vooral om te kunnen adverteren met een vanafprijs van net geen € 20.000. In werkelijkheid gaat de keuze eigenlijk altijd tussen een van de twee varianten van de 1.0 met turbo. Of 95 pk en 175 Nm, of 110 pk en 200 Nm. Die laatste heeft altijd DSG, de eerste kan ook met een handbak worden geleverd. De 1.0 eTSI met mild-hybrid technologie vindt zijn weg voorlopig nog niet naar de Polo. Jammer, want het kleine duwtje onderin zou zeker voor de 95 pk versie wel eens kunnen bijdragen aan het comfort. Zoals het staat moet de éénliter namelijk best hard werken om een beetje gang in de Polo te krijgen en de DSG-automaat lijkt soms niet helemaal te weten wat hij met de beperkte kracht aan moet. Wij zouden doorsparen voor de variant met 110 pk, die dan ook als Style is uitgerust. Die toont in het middengebied net wat meer daadkracht.

Comfortabel

Niet dat je dan direct in de verleiding komt om met de Polo te gaan scheuren trouwens. Net als bij de motoren verandert er aan het onderstel namelijk niets en dus is de Volkswagen vooral heel erg comfortabel. Overigens zonder week te worden, want ook op topsnelheid moet het allemaal wel zeker en veilig aanvoelen. Dat lukt door een uitgekiende afstelling van demping en besturing prima. De Polo wekt de indruk dat het altijd veel harder zou kunnen dan de motor toelaat, terwijl ongelijkmatigheden toch met veel souplesse worden gladgestreken. Hoewel het nooit gaat sprankelen zoals een Fiesta of een Ibiza, spreekt het zo wel een heel brede doelgroep aan, getuige ook de prima plek in de verkooplijsten.

Die behoudt de Polo waarschijnlijk ook wel. Op het eerste gezicht lijkt er namelijk een heleboel anders. Hoe langer je ermee rijdt, hoe meer dat gevoel echter naar de achtergrond verdwijnt. Het ziet er alleen net wat moderner uit. Misschien heeft Volkswagen het concept facelift daarmee wel meteen goed gedaan.