Van tiener zonder rijbewijs tot 'vraagbaakautotechnicus': Brecht (22) en haar Renault 4 en 5

Wat de aanschaf van een auto al niet teweeg kan brengen. Brecht Klunder koopt nog voordat ze haar rijbewijs haalt een Renault 5 Phase 2, oftewel de Supercinq. Ze is pas 17 jaar als ze op Marktplaats de spotgoedkope Renault 5 tegenkomt. “Maar €600 kostte de als opknapper aangeboden 5 TL, inclusief een stapel onderdelen. Samen met mijn beste vriend Mika nam ik me voor om de Renault 5 weer terug op de weg te brengen, zodat ik eenmaal in het bezit van een rijbewijs naar mijn opleiding in Heerenveen kon rijden.”

Mika blijkt iets drukker bezet dan beloofd, zodat ze noodgedwongen zelf aan de slag gaat, met haar vader als raadgever. Die roept vervolgens doodleuk ‘Koop eerst eens een Vraagbaak’. Brecht: “Met de Vraagbaak in de hand leerde ik zelf sleutelen, achter ons woonhuis in de grote schuur. Mijn vader stond me weliswaar terzijde, maar hij is door zijn zzp-werk als kunststofspuitgietmonteur vaak onderweg.”

Renault 5 bijna twee keer zo oud als Brecht

De Renault blijkt, behalve tal van technische mankementen, ook de nodige en haast vanzelfsprekende roest te vertonen. “Het is geen jonkie, hè. Hij is zelfs bijna twee keer zo oud als ik. Mag er dan wat loos zijn met de carrosserie? Een prima aanleiding om me te wenden tot neef Maurits, die mij het lassen bijbracht. Dun plaatstaal lassen vereist geduld en precisie. In het begin brandde ik door alles heen”, grapt ze. “Niet dat ik een volleerd lasser ben geworden door hem, maar ik heb mijn Vijfje door mijn eigen doorzettingsvermogen mooi door de apk weten te loodsen.” Van haar hoeft de Renault ook niet in concoursconditie te zijn. “Voor de één kan het niet perfect en mooi genoeg, voor mij geeft dat alleen maar ongemak. Een te mooie auto durf ik dan nergens meer achter te laten.”

Sleutelen werd haar passie

Brecht heeft inmiddels zo veel plezier in het sleutelen dat ze besluit een cruciale wending in haar leven te nemen. “De Renault 5 bracht me tot het besef dat ik meer wilde genieten van het leven. Sleutelen werd mijn passie. Bezig zijn met mijn handen, in plaats van het vooruitzicht van een leven op kantoor, sprak me steeds meer aan. Ik dacht er zelfs aan om te wisselen van studie. Maar die beslissing kon ik niet zomaar nemen, omdat die richtingsverandering een andere toekomst inhoudt.”

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en na rijp beraad verruilt ze haar administratief-juridische opleiding voor de Beroeps Opleiding (BOL) Technisch Specialist Personenauto’s in Heerenveen. Vanuit Echtenerbrug, haar woon- en geboorteplaats, is de Friese stad gemakkelijk bereikbaar. Met de R5 natuurlijk. “Weet je wat zo frappant was? De decaan raadde me de switch af, omdat de autowereld een mannenwereld is. En hij voegde er nog een opmerking aan toe: ‘Wat zonde om je intelligentie niet te gebruiken’. Alsof een monteur minder intelligent zou zijn. Wat een minachting voor het ambacht! Een ambacht hoort juist goed te worden gewaardeerd. Maar ik ben van het type ‘hoe harder de tegenwind, hoe meer gas erop’. Bovendien kan ik de mannenwereld toch ietsje verrijken!” Ze is inmiddels tweedejaars student aan de BOL.

Nieuwe contactpuntjes

De technische mankementen aan de Renault 5 blijken legio, maar met hulp van de Vraagbaak en haar vader kan Brecht vrijwel alle problemen oplossen. Zo verhelpen ze samen de vastgekleefde remtangen en vernieuwen ze stukken remleiding. Ook brengen ze nieuwe contactpuntjes, een verdeelkap en bougies en kabels aan. Bovendien lukt het met vereende krachten om een nieuwe koppeling tussen motor en versnellingsbak te monteren.

Met een verse apk op zak kunnen ze meteen een langere rit naar Meppen maken met de Supercinq. “Die rit ging niet zonder slag of stoot. Op een gegeven moment wilde hij niet meer blijven lopen en als ie liep, verslikte de motor zich al hoestend en proestend. Bleek het ringetje in de CO-schroef weg te zijn waardoor de motor valse lucht zoog via die minuscule doorgang. Door er kauwgom omheen te smeren konden we weer verder. Terug in Nederland heb ik een origineel ringetje gemonteerd. Sindsdien loopt-ie prima en staat de CO precies goed afgesteld. Inmiddels heb ik er in drie jaar zo’n 20.000 kilometer mee afgelegd.”

Renault 4 F4 kwam wegens behoefte aan praktischer auto

Momenteel rijdt Brecht nog zelden met haar Supercinq. In de tussentijd komt er een Renault 4 F4 uit 1986 op de R5-Facebookpagina voorbij. “Ik was op slag verkocht. Hoe leuk de R5 ook is, ik wilde ook graag een praktischere auto. Voor een zacht prijsje kon ik eraan komen, maar het was een kat in de zak. Eigenlijk dure schroot. Maar hoe groter de tegenslag, hoe harder ik mijn tanden erin zet.”

Dus begint ze met goede moed aan het project. Eerst takelt ze de motor eruit, zonder takel. Met hulp van haar vader bedenkt ze een hefboomconstructie om de motor eruit te halen. “Vraag me niet hoe, maar het lukte wonderwel. Toen hebben we alle poreus geworden slangen aan de motor, zowel voor de koeling als die voor het vacuüm, vernieuwd en vervolgens de olielekkage tenietgedaan met nieuwe oliekeerringen.”

Weer komt de lascursus van pas

Andermaal komt de lascursus door haar neef van pas: hele stukken bodemplaat, zowel voor als achter, heeft Brecht in een half jaar tijd gelast. “Misschien niet op de mooiste manier, maar wel effectief. Zo dacht de apk-keurmeester er ook over, maar hij keurde de auto wel goed. Misschien lag het ook wel aan de frisse kleurstelling. Het oorspronkelijke blauw heb ik met de verfroller vervangen door mijn twee favoriete kleuren. Ook heb ik meteen een gezellig dakhemeltje in de cabine aangebracht.”

4 F4 komt van pas voor de band

De Renault 4 F4 komt goed van pas in de nevenactiviteit van de immer actieve Brecht. Ze speelt in een band. Sterker nog: ze is zangeres, die bovendien ook saxofoon speelt in de vijfkoppige coverband ‘De Vluchtheuvel’. “Mijn beste vriend Mika speelt er gitaar in. We spelen rockcovers zoals ‘A thing called love’ van The Darkness, ‘Always on the run’ van Lenny Kravitz en ‘Stil in mij’ van Van Dik Hout. Met de 4F4 rijd ik de versterkers, de microfoons, mijn eigen ‘sax’ en de bandpiano naar de kroegen waar we optreden tijdens ‘plug-in-avonden’ in ruil voor gratis bier. Niet voor mij overigens, want ik ben de BOB. En ik slaap er ook in als ik naar festivals ga, meestal de boerenfeesten in de omgeving. Het Koloniefeest is mijn favoriet, hoewel de Zwarte Cross op de bucketlist staat.”

Heeft Brecht een voorkeur voor de 4 of de 5? Er klinkt twijfel. “Hmm, de 4 F4 geeft ons, de band, veel plezier met zijn veelzijdigheid. En mij omdat ik hem ook een paar keer per jaar als camper gebruik. De gekke schakelstok draagt er ook aan bij. Maar uiteindelijk kies ik de 5. Deze auto heeft immers de grote wending in mijn leven veroorzaakt.” Veel tijd om de 5 wat mooier te maken heeft Brecht niet. De BOL-opleiding vraagt nog veel tijd. “Vier dagen schoolbanken en één dag aan het werk bij Vakgarage Van der Veen in Heerenveen en dan is de week alweer om. In het weekend kunnen we dan weer ‘moai fuort net’!”

Bovenaan de voorruiten staat de Friese tekst: Wot binne wy moai fuort net! Dat betekent ‘Wat zijn we mooi weg’.