Toyota Auris Touring Sports 1.6 VVT-i (2014)

De auto op deze pagina heeft namelijk een 'gewone' benzinemotor in de neus en is dus níet de hybride variant waarin duizenden zakelijke rijders momenteel van veertien procent bijtelling genieten. De TS 1.6 vergt het standaard tarief van 25%, maar zijn er andere redenen om wél voor deze motor te kiezen?

Om te beginnen is er de lagere aanschafprijs, want de Auris 1.6 in Aspiration-uitvoering kost ongeveer 1.500 euro minder dan zijn gelijk uitgeruste broertje mét elektromotor. Hecht je bijvoorbeeld geen waarde aan een automaat (die de Hybrid standaard heeft en op de 1.6 zo'n 1.400 kost) dan kan de 'standaard' Auris een slimmere koop zijn, vooral voor particuliere kopers. Voor prijsvechters staat er ook nog een 1.3 met 100 pk in de prijslijsten, maar die raden wij vanwege zijn lage krachtafgifte af voor deze vrij zware familiewagen. De 'gewone' 1.6 VVT-i levert een vermogen van 132 paardenkrachten en dat past de Auris veel beter. De motor is verrassend soepel, redelijk alert en op kruissnelheid houdt de viercilinder zich aangenaam op de achtergrond. Vreemd genoeg adviseert de schakelindicator om terug te schakelen naar de vijfde versnelling bij 120 km/h. Schakelen gaat ontzettend soepel, maar dat advies beïnvloedt de rust aan boord en het verbruik niet bepaald positief. Sowieso moet je bij deze non-hybride Auris rekenen op een niet meer dan 'ok' verbruik van zo'n één op veertien.

De Auris TS is ook zonder elektromotor een aangename auto voor langere afstanden. Met name het prettige afrolcomfort en solide demping van de achteras valt op: waar andere stationcars in het C-segment nog wel eens willen 'klapperen' in onbeladen toestand, absorbeert het onderstel van de Toyota oneffenheden heel soepel. Qua stuur- en bochtengedrag is de Auris echter geen auto die de middenmoot ontstijgt: hij zal je nooit verrassen door verraderlijk weggedrag, maar een ondeugende glimlach wordt bij deze vooral oerverstandige auto niet af-fabriek meegeleverd.

Deze Auris met 'gewone' verbrandingsmotor is als 'een patatje zonder': doordat iedereen hem altijd met mayo (lees: hybride-aandrijving) bestelt, zou je bijna vergeten dat het ook zonder kan. En toch smaakt-ie zo ook prima.